ΤΟΠΟΣ ΑΠΟ ΜΝΗΜΗ

Αυτός ο τόπος που φτιάχνει η μνήμη, άβατο αρχαίου ναού ερειπωμένου.

Σαν σκόνη οι ψίθυροι αιωρούνται , σαν ήχος γνώριμος από το τότε,

ο ήχος των πελμάτων στις πέτρες τις σκυφτές.

Ρέει των πατεράδων το γέλιο στων μαρμάρινων κιόνων τους αύλακες

κι η κρυφή η έγνοια των μανάδων ζεστά ακουμπισμένη μες του σηκού τον ιερό βωμό,

σαν το  προζύμι να φουσκώνει, να μας ταΐζει αγάπη ως τα τώρα.

Αυτός ο τόπος που φτιάχνει η μνήμη, σε ώρες που η ζωή μας ξεγελά

τάχα πως μεγαλουργούμε, πως εκπληρώνουμε της ύπαρξής μας  τον σκοπό,

σε ώρες που τις ανάσες μας πετάμε, ξεφυσώντας από μέσα μας την πρώτη ύλη,

 φως στο κενό.

Αυτός ο τόπος που φτιάχνει η μνήμη, τόπος αγγελόφραχτος της αγέραστης ζωής μας.