ΣΤΗΝ ΠΑΥΣΗ ΑΠΑΝΩ ΤΟΥ ΧΟΡΟΥ

Στην παύση απάνω του χορού
Στις συμπληγάδες των βλεφάρων
Στο ναι και τ’ όχι ανάμεσα
Στα χέρια του Ηνίοχου
Ισορροπεί το χρώμα των αλόγων

Εμπρός καλπάζει η ζωή
Εμπρός κι ο θάνατος καλπάζει

Στην παύση απάνω του χορού
Και στο βουβό αχό της
Στον απειροελάχιστο εκείνο
Απέραντο καμβά
Πόσα είναι τα δράματα
Πόσες οι τραγωδίες
Πόσοι ανεμοστρόβιλοι
Και πόσες κωμωδίες.

Πλέκοντας κι αναπλέκοντας
Καπνούς ψευτοχρησμοί δένουν
Τους κρίκους στου Φιλισταίου
Το λοβό που των Δελφών
Τ’ αυτί ξεχνάει
Εκεί που η μοίρα παύει
Να μετρά τα βήματά της όλα
Και σιγοπιάνετ’ ο ρυθμός
Της ανισορροπίας

Στην παύση απάνω του χορού
Στην απειροελάχιστη εκείνη
Απέραντη αμμουδιά
που ξεγυμνώνετ’ η ψυχή
και λιάζεται στη θέα.

ΑΝΕΙΠΩΤΟ

Βγάζω τα γυαλιά ανάβοντας σπινθηροβόλες
ματιές
βαθιά μέσα στο τούνελ
Ένα ποτήρι νερό  προστατεύει ως τη μέση
τη δροσιά του
Κι η τρύπα στην οροφή στάζει το λάδι
αντί για τη βροχή
Μία φλουδίτσα φως απ’ το ποτήρι ανάβει όταν
Ξεβάφοντας τα χείλη
Σβήνουν τα φώτα για το ανείπωτο.