Για να θυμηθούμε το περίφημο αίνιγμα τής Σφιγγός «εν αρχή ήταν το μπουσούλημα, μετά το μπαμπάλισμα (λόγος άνευ αποχρώντος λόγου), αμέσως μετά ο ορθοπόδησις κι εν τέλει η κατά-σκήνωσις».
Βλέποντας λοιπόν αυτά τα καταπληκτικά ταλαντούχα «παιδιά» τής Ομάδας TRANSATLANTIC που παρουσίασε στο ΘΕΑΤΡΟ ΡΟΕΣ τις ΧΟΡΕΙΕΣ ΧΩΡΩΝ του Georges Perec, σκέφτηκα πως η Τέχνη είναι μια πολυτέλεια επαναστροφής στον αθώο Οιδίποδα πριν από την πατροκτονία και την μητρομοιχεία.
Μέσα από αυτή την διαδικασία επανατελετουργοποίησης τού κατακαθισμένου αστού επανέρχεται το πρωταρχικό αίτημα επιστροφής στη Φύση κι ανά-καλύψεως των ενοποιημένων κι ουχί πλέον κατακερματισμένων ζωνών τού ανθρωπίνου σώματος, ενθάδε και εκείθεν, όθεν το θαύμα τής επανενώσεως σώματος και πνευματο-ψυχής συντελείται.
Ο αυτοσχεδιασμός στο κινησιολογικό επίπεδο σε συνδυασμό με το πειραματικό ηχητικό τοπίο δημιούργησαν γρήγορα μια μαγική ατμόσφαιρα παιδικής χαράς.
Ο θεατής καλείται να συμμετάσχει, ταρακουνιέται από τα ανήσυχα σώματα που κινούνται ανάμεσα στο κοινό. Ουδεμία υπερκινητικότης (με την αρνητική έννοια). Ουδεμία παρανόησις ή αμφισβήτησις τού αστικού κώδικα. Όλα απλά, παιδικά και τακτοποιημένα. Τα παιδία παίζει στην πίσω αυλή κι ενίοτε πιάνουν ρυθμό κι επιδίδονται σε αυτοσχέδια «συναυλία».
Η σύζευξη ποιητικού λόγου και «ελεύθερης» κίνησης είναι ούτως ή άλλως προκλητική κι επιβεβλημένη θα έλεγα στην σύγχρονη εποχή μας. Αν είχε ενταχθεί στο όλον θέαμα και το video art ή το video animation θα είχαμε ένα άκρως πρωτοποριακοί μετά το μεταμοντέρνο παιδιούργημα [συγχωρέστε μου τους νεολογισμούς, αλλά οι νέες κινήσεις δεν περιγράφονται και δεν καλύπτονται από τις παλιές φθαρμένες λέξεις].
Η αν-οικείωση είναι λειτουργία αυτόχρημα ποιητική, είτε πρόκειται για διάλυση μηχανών-παιχνιδιών είτε για απόπειρα καταστρατήγησης των νόμων της βαρύτητας είτε για απεγνωσμένη διάθεση ακύρωσης των περιορισμών του αστικού περιβάλλοντος. Όμως οι μηχανές είναι ακόμη εκεί, η τέταρτη βιομηχανική επανάσταση καλά κρατεί, οι υπολογιστικές οθόνες είναι προέκταση τού χεριού μας (για την ώρα) κι όλοι / όλες εμείς νοσταλγούμε τον / την Παράδεισο (ανάλογα με τις προσλαμβάνουσες και τις εμπειρίες μας).
Επομένως, δείτε αυτή την ευκίνητη αλλά όχι κι ευπόρθητη Καλλιτεχνική Ομάδα TRANSATLANTIC στις ΧΟΡΕΙΕΣ ΧΩΡΩΝ του Georges Perec
σε σκηνοθεσία Αλεξάνδρα Καζάζου κι αν μη τι άλλο θα ανασκάψετε θαμμένες μνήμες από την μακρινή ή κοντινή παιδική σας ηλικία.
Τελικά η Τέχνη είναι ο παράδεισος όλων των παλιμπαιδιζόντων / παλιμπαδιζουσών.
Μην το χάσετε αυτό το διαφορετικό «χειροποίητο» και σωματοποίητο θέαμα!!!
Μετ’ επιμονής,
Δρ Κωνσταντίνος Μπούρας, Επισκέπτης Καθηγητής Θεατρικής Κριτικής στο ΕΚΠΑ
https://konstantinosbouras.gr
info από το Δελτίο Τύπου:
Καλλιτεχνική Ομάδα TRANSATLANTIC
ΧΟΡΕΙΕΣ ΧΩΡΩΝ του Georges Perec
σκηνοθεσία : Αλεξάνδρα Καζάζου
για 6 παραστάσεις
14 & 15, 21 & 22, 28 & 29 Μαρτίου 2022
Θέατρο Ροές
με τους
Αντιγόνη Φρυδά, Σπύρο Δέτσικα, Βασίλη Μπούτσικο
Η καλλιτεχνική ομάδα Transatlantic δημιουργήθηκε το 2020 με στόχο την ανάπτυξη και προώθηση σύγχρονων και πειραματικών μεθόδων στον τομέα του θεάτρου, του χορού, της μουσικής και της καλλιτεχνικής εκπαίδευσης. Για πρώτη φορά παρουσίασε υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες της Αλεξάνδρας Καζάζου, τις «Χορείες Χώρων» του Georges Perec, στις 27 & 28 Αυγούστου στην Αρχαία Κόρινθο, στο πλαίσιο του προγράμματος 2021 του θεσμού “Όλη η Ελλάδα ένας Πολιτισμός” του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού και έπειτα η ίδια παράσταση παρουσιάστηκε στο Β’ Αρχαίο θέατρο Λάρισας στο πλαίσιο του θεσμού ”Διεθνές Δίκτυο του Αρχαίου Δράματος (Σεπτέμβριος 2021).
Από τις 14 Μαρτίου και για έξι μοναδικές παραστάσεις, οι «Χωρείες Χώρων» θα παρουσιαστούν στην Αθήνα στο θέατρο Ροές, κάθε Δευτέρα & Τρίτη στις 21:00.
Λίγα Λόγια για το έργο Χωρείες Χώρων από τον συγγραφέα:
“Ο χώρος μέσα στον οποίο ζούμε δεν είναι ούτε συνεχής ούτε άπειρος ούτε ομογενής ούτε ισότροπος. Ξέρουμε, όμως, πού ακριβώς σπάει, πού κάμπτεται, πού διαλύεται και πού ανασυντίθεται; Έχεις μια συγκεχυμένη αίσθηση ότι κάπου υπάρχουν ρωγμές, χάσματα, σημεία τριβής, ή, πάλι, μια αμυδρή εντύπωση ότι το πράγμα κάπου μαγκώνει.. . κάπου εκρήγνυται. . . κάπου προσκρούει. Σπανίως ερμηνεύουμε προς αυτή την κατεύθυνση. Πολύ πιο συχνά περνάμε απ’ το ένα μέρος στο άλλο, απ’ τον ένα χώρο στον άλλον, χωρίς να σκεφτούμε να μετρήσουμε, να υπολογίσουμε όλα τα κλάσματα του χώρου. Το πρόβλημα δεν είναι να επινοήσουμε το χώρο, πόσο μάλλον να τον επαν-επινοήσουμε (έχουμε γεμίσει πια με καλοπροαίρετους συνανθρώπους μας που νοιάζονται για το περιβάλλον μας), αλλά να τον ανακρίνουμε ή, ακόμα πιο απλά, να τον διαβάσουμε. Γιατί αυτό που αποκαλούμε καθημερινότητα δεν είναι πρόδηλο, μα αδιαφανές: μια μορφή τυφλότητας, ένας τρόπος αναισθησίας. Απ’ αυτές τις στοιχειώδεις διαπιστώσεις ξεκίνησε να γράφεται το παρόν, ημερολόγιο ενός χωροχρήστη.”
Georges Perec.
ΣΚΗΝΟΘΕΤΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ
Χωρίς χώρο, δεν υπάρχει άπειρο, και χωρίς άπειρο, δεν υπάρχει φαντασία. Αυτός είναι ο κύριος λόγος για τον οποίο προσεγγίσαμε αρχικά τις Χορείες Χώρων του George Perec. Ξεκινάει, επιστρέφει και τελειώνει πάντα το ταξίδι του σε διαφορετικούς χώρους, στην άδεια σελίδα του χαρτιού. Λες και δεν υπάρχει άλλος τρόπος να ανακατασκευάσει τη μνήμη του. Ζει επειδή γράφει. Τι όμορφη εμμονή για έναν συγγραφέα! Για εμάς η κενή σελίδα είναι η σκηνή. Κενός χώρος εκτέλεσης, ο οποίος ξεκινά από την άκρη της μύτης κάθε θεατή ξεχωριστά. Τι συμβαίνει όμως όταν διαγράφουμε τους τοίχους ή αναποδογυρίζουμε τη σκηνή; Μπορούμε να μιλήσουμε για χώρους, στους χαοτικούς καιρούς μας, με την μαθηματική εμμονή του Πέρεκ; Μπορούμε να οργανώσουμε έναν χώρο παράστασης μέσα από τις αναμνήσεις;
Προς μια Αλληλοσυμπληρωματική Τέχνη:
Κάτι πολύ σημαντικό είναι πως για την ομάδα όλων των συντελεστών της συνάντησης αυτής με έμπνευση το βιβλίο του Perec, στόχος είναι να γραφτεί ένα πρωτότυπο λιμπρέτο που να ενσωματώνει τον λόγο την κίνηση την εικόνα και την μουσική σύνθεση δίνοντας έμφαση έτσι στον παλμό και την δόνηση της αφήγησης, μιας τέτοιας πολυδιάστατης θεματικής, αυτής του χώρου. Επίσης η ομάδα θέλει να ερευνήσει προς την κατεύθυνση μίας Αλληλοσυμπληρωματικής Τέχνης όπου η βασική της αρχή είναι η αναγνώριση όλων των καλλιτεχνικών ειδών, μορφών και μέσων (θέατρο, χορός, μουσική, εικαστικές τέχνες) ως αυτόνομους και ισάξιους συνεργάτες.
ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ TRANSATLANTIC
Η καλλιτεχνική ομάδα TRANSATLANTIC δημιουργήθηκε την άνοιξη του 2020 από τον φωτογράφο και φωτιστή θεάτρου Karol Jarek και από την ηθοποιό, σκηνοθέτη και παιδαγωγό του θεάτρου Αλεξάνδρα Καζάζου και η δραστηριότητά της είναι καλλιτεχνικού, εκπαιδευτικού, ερευνητικού και κοινωνικού χαρακτήρα.
Η μεγάλη επιθυμία ήταν να υπάρξει ένας χώρος που να ευνοεί τη δημιουργία, ανάπτυξη και προώθηση σύγχρονων και πειραματικών μεθόδων στον τομέα του θεάτρου, του χορού, της μουσικής και της καλλιτεχνικής εκπαίδευσης. Η δραστηριότητα της TRANSATLANTIC έχει την βάση της στην Αθήνα αλλά στόχος της είναι να δραστηριοποιείται σε πολλά μέρη της Ελλάδας υποστηρίζοντας την καλλιτεχνική αποκέντρωση. Αξίζει να σημειωθεί πως οι ίδιοι καλλιτέχνες είναι επίσης ιδρυτικά μέλη της θεατρικής ομάδας Teatr Andra που έχει την βάση της στην Κωνσταντινούπολη και αποτελείται από Τούρκους, Έλληνες και Πολωνούς καλλιτέχνες, ενώ μετράει, εκτός άλλων δραστηριοτήτων, δύο θεατρικές παραγωγές. Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να επισκεφτείτε: www.teatrandra.com
TAYTOTHTA ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ
Σκηνοθεσία: Αλεξάνδρα Καζάζου
Επιμέλεια Δραματουργίας: Αλεξάνδρα Καζάζου, Karol Jarek
Σκηνικό-Εικαστική εγκατάσταση: Χρήστος Λάσκαρης
Επιμέλεια Φωτισμών : Karol Jarek
Μουσικη σύνθεση \ Ερμηνευτής: Rafal Habel
Ηθοποιοί: Αντιγόνη Φρυδά, Σπύρος Δέτσικας, Βασίλης Μπούτσικος
Φιλική Συμμετοχή: Βασίλης Τρυφουλτσάνης
Η παράσταση εντάχθηκε στο πρόγραμμα 2021 του θεσμού “Όλη η Ελλάδα ένας Πολιτισμός” του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού.
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
Παράστασεις: Από 14 Μαρτίου, κάθε Δευτέρα & Τρίτη στις 21:00
Ημερομηνίες : 14 & 15, 21 & 22, 28 & 29 Μαρτίου
Διάρκεια: 60 λεπτά
Εισιτήρια: 12 κανονικό, 10 φοιτητικό/ανέργων/ΑΜΕΑ, 8 ατέλεια
Προπώληση: https://www.ticketservices.gr/event/xoreies-xoron-theatro-roes/?eventid=7182&showid=47428
ΘΕΑΤΡΟ ΡΟΕΣ
Ιάκχου 16, Γκάζι, Αθήνα
2103474312
—————–
