ΣΤΥΛΙΤΕΣ: Το παιχνίδι μεγαλώνει τον άντρα. Ασκεί την γνώση και ερεθίζει την μοίρα. Άνθος ο μύθος, κι εξ αυτού ο Χριστός. Άνθος του ανθρώπου. Σκήπτρο του αντρός.

ΜΑΚΡΙΝΟΣ ΣΤΥΛΙΤΗΣ: Δόξα και τιμή του αντρός.

ΣΤΥΛΙΤΕΣ: Δύναμη ο μύθος. Δουλεία η παρακμή του. Άνθος του ανθρώπου. Σκήπτρο του αντρός. Παιχνίδι η μοίρα. Εντός του ο άντρας. Δύναμη του συνετού και του γνώστη.

ΜΑΚΡΙΝΟΣ ΣΤΥΛΙΤΗΣ: Ανελέητη η μύηση.

ΣΤΥΛΙΤΕΣ: Άντρας ανέγγιχτος τον άντρα δοξάζω και την κυριαρχία του, όπως η μέλισσα την διαιώνιση των λουλουδιών. Δεν ξέρω κανέναν, δεν βλέπω κανέναν. Σφηνώνω μόνο το σώμα μου στο τοπίο και το αποτελώ. Και με αποτελεί. Αδύναμος στον άνεμο, του άνεμου τα χαρακτηριστικά απόκτησα. Γυμνός στη βροχή, στάζω μαζί της. Ασκίαστος στον ήλιο, έμαθα να φωτίζω κι εγώ. Ασήμαντος στο δημιούργημα, έμαθα να δημιουργώ κι εγώ.

(Από το τελευταίο χορικό του έργου – ο χορός του «Φιλοκτήτη» αποτελείται από Στυλίτες αναχωρητές.)