Η σκέψη σου κι εσύ θάλασσά μας των Σαργάσσων,
Το Λονδίνο σάρωσε από πάνω σου αυτά τα σημαδιακά χρόνια
Και φωτεινά πλοία σου άφησαν κάτι για αμοιβή:
Ιδέες, παλιές φλυαρίες, απομεινάρια όλων των πραγμάτων,
Παράξενους ιστούς γνώσεων και σκοτεινά πολύτιμα εμπορεύματα.
Μεγάλα πνεύματα σε αναζήτησαν –χάνοντας κάποιαν άλλη.
Μα ήσουνα δεύτερη πάντα. Άραγε να ήταν τραγικό;
Όχι. Εσύ το επέλεξες σ’ ένα συνηθισμένο πράγμα:
Έναν άνδρα νωθρό, πληκτικό σαν σύζυγο,
Ένα μέτριο μυαλό – με σκέψη που λιγοστεύει χρόνο με το χρόνο.
Είσαι γεμάτη με υπομονή, σε έχω δει να κάθεσαι
Ώρες, εκεί που κάτι πρέπει να έχει επιπλεύσει.
Και τώρα πληρώνεις. Πληρώνεις πλουσιοπάροχα.
Παρουσιάζεις κάποιο ενδιαφέρον, κάποιος σε βρίσκει
Και φεύγει αποκομίζοντας ένα παράξενο κέρδος:
Τρόπαια που ψάρεψαν στη θάλασσα. Κάποιες περίεργες υποδείξεις.
Γεγονότα που οδηγούν στο πουθενά. Και μια ιστορία ή δύο,
Έγκυος με μανδραγόρες, ή και με κάτι άλλο
Που πρέπει να αποδειχτεί ωφέλιμο κι ακόμη δεν αποδείχτηκε,
Που ποτέ δεν συναρμολογεί μία γωνία ή που δεν δείχνει τη χρησιμότητά της,
Ή βρίσκει τον χρόνο του πάνω στον ιστό των ημερών:
Η ξεθωριασμένη, φανταχτερή, θαυμάσια παλιότερη εργασία.
Είδωλα και κεχριμπαρένια και σπάνια ψηφιδωτά,
Αυτά είναι τα πλούτη σου, η μεγάλη σου παρακαταθήκη. Κι ακόμα
Για ολόκληρο αυτό τον θαλασσινό θησαυρό των πρόσκαιρων πραγμάτων,
Παράξενα δάση μισο μουσκεμένα και νέο λαμπρότερο υλικό:
Στη χαμηλή σχεδία με το φως και το βάθος που διαφέρουν,
Όχι! Δεν υπάρχει τίποτα! Εξ ολοκλήρου και εν συνόλω
Τίποτα ολότελα δικό σου δεν υπάρχει.
Και αυτό είσαι εσύ.
[1] . Ο τίτλος στα Γαλλικά: Portrait d’ une femme.