AΫΠΝΙΑ

Τι ώρα είναι; Σκοτάδι. Μάλλον τρεις.

Πάλι δεν πρόκειται να κλείσω μάτι.

Ο βοσκός σαλαγάει την ανατολή

Αργά αργά παγώνει στο παράθυρο

Που βλέπει στην αυλή.

Κι εγώ είμαι μόνος.

Δεν είναι αλήθεια, εσύ

με όλο το λευκό σου θρόισμα

Είσαι μαζί.

ΨΥΧΗ

Ψυχή μου, λυπημένη

με όλων των κοντινών μου,

εσύ γεμισμένη

τα βάσανα των ζωντανών.

Σε βαλσαμωμένα σώματα,

αφιερώνοντας στίχους,

με λύρα σπαρακτική

θρηνώντας τους.

Εσύ στον άγριο καιρό μας

για αξιοπρέπεια και τρόμο

σε τεφροδόχο κρατάς

συγχωρώντας τη στάχτη.

Τα βάσανά τους σήκωσες

σε λύγισαν

αποφορά πτώματος μύρισες

πεθαμένων και τάφων.

Φτωχή μου ψυχή,

τα είδες όλα εδώ

σαν μύλος τα άλεσες,

τα έκανες χυλό.

Συνέχισε ν’ αλέθεις

τα περασμένα όλα

σαράντα χρόνια με μιας

κοπριά στο κοιμητήριο.

Βιογραφικό σημείωμα: