Πατρίδα είναι η παιδική μας ηλικία

Στη χώρα μας, τα δάκρυα του θεού

ποτίζουν τις αυλές, φαρμακωμένα .

Η ανάσα του μας καίει τα σπαρτά   

και τα μεγάλα δέντρα κάτω απ’ το φεγγάρι.

Κι όμως, εσύ, με τα καλά γοβάκια σου,

νυχθημερόν, στον απανθρακωμένο λόφο,  

να πολεμάς να φτάσεις στην κορφή,

κυλώντας τη βαριά μεγάλη πέτρα ,

να δεις, αν κάτι σώθηκε, να το φροντίσεις

Πώς θα κατέβεις άραγε;