Είναι θλιβερό και συνάμα γελοίο να βρισκόμαστε αντιμέτωποι εντός της πόλης ουσιαστικά, αρχές καλοκαιριού, με μια μεγάλη πυρκαγιά και να μαλώνουν κατά τη διάρκεια και εκ των υστέρων όλοι οι παρατρεχάμενοι προκειμένου να αποποιηθούν των ευθυνών τους.
Ακόμη δεν έχει περάσει χρόνος από τις πυρκαγιές του περασμένου Αυγούστου που ρήμαξαν εκατοντάδες χιλιάδες στρέμματα σε Αττική και Εύβοια. Ακόμη τα σπίτια στέκονται μισογκρεμισμένα ή γκρεμισμένα κι οι άνθρωποι προσπαθούν να επουλώσουν τις πληγές τους και να ξαναχτίσουν, όσοι μπορούν κι όσοι αντέχουν, αυτά που έχασαν.
Όταν μπαίνεις στη Βαρυμπόμπη η καρδιά σου μαυρίζει γιατί εκεί που υπήρχε πράσινο και δέντρα πλέον υπάρχουν μαυρισμένα κούτσουρα και ορίζοντας που σε πλακώνει. Καμένα δέντρα που αγωνίζονται ν’ ανατρέψουν τους νόμους της φύσης και να πρασινίσουν υπάρχουν και στις δυο πλευρές τις εθνικής οδού μέχρι τον Άγιο Στέφανο κι ακόμη πιο κάτω. Φαντάζομαι πως κάπως έτσι ίσως ακόμη χειρότερα θα είναι τα πράγματα στην Βόρεια Εύβοια.
Το περσινό καλοκαίρι είχε ξεκινήσει εφιαλτικά με τη φωτιά στο Σχίνο που έφτασε μέχρι τα Γεράνια…
Μια ελπίδα ότι έναν σχεδιασμό – έστω πρόχειρο βρε αδερφέ – για τη χρονιά αυτή θα τον είχαν κάνει, ε την είχαμε. Επειδή ζούμε στη χώρα που σε ό,τι αφορά στους κρατικο-κυβερνητικούς προγραμματισμούς ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ να κρατάμε μικρό καλάθι αλλά μυαλό δεν βάζουμε και ελπίζουμε, περιμέναμε βρε παιδί πως αν πιάσει φωτιά στην Άνω Γλυφάδα – καταρχάς ότι δεν θα πιάσει! – δεν θα κινδυνέψει να καεί ο τόπος!
Και, καλά να πάθουμε, μας διέψευσαν! Πάνω από 4000 στρέμματα πράσινου κάηκαν, σπίτια υπέστησαν εκτεταμένες ζημιές, κινδύνεψε ο υποσταθμός της ΔΕΔΔΗΕ και κάηκαν αυτοκίνητα. Ευτυχώς και δόξα τω Θεώ να λέμε που και το περασμένο καλοκαίρι και σ’ αυτή τη φωτιά δεν θρηνήσαμε θύματα.
Αυτό όμως δεν κάνει τα πράγματα απλά. Άλλωστε μια πυρκαγιά είναι η σοβαρότερη διαταραχή για ένα δάσος και για το περιβάλλον. Δεν είναι στιγμιαία καταστροφή που διορθώνεται τον επόμενο μήνα ή τον επόμενο χρόνο. Η προστασία των δασών και η κατάσβεση των πυρκαγιών άμα τη ενάρξει είναι ζήτημα εθνικής πολιτικής!
Δεν είναι θέμα για πολιτικές αντιπαραθέσεις και κραυγές, για εκφράσεις ικανοποίησης σχετικά με την αποτελεσματικότητα του κρατικού μηχανισμού και της κυβερνητικής πολιτικής όταν μάλιστα έχει γίνει η καταστροφή!!
Δεν έχετε βαρεθεί να ακούτε κάθε φορά τα ίδια; «Η επέμβασις επέτυχε, ο ασθενής απέθανε!». Διότι αυτό συμβαίνει. Υποστηρίζουν ότι το σχέδιο δράσης του κρατικού μηχανισμού πήγε ρολόι αλλά ο καημένος ο «ασθενής» ήταν προβληματικός, ήταν δύσβατος, απροσπέλαστος, δεν μπορούσαν να επιχειρήσουν τα εναέρια μέσα…
Μα δεν το ξέρουν ότι σ’ αυτόν τον τόπο υπάρχουν άπειρα σημεία στα οποία όταν ξεσπάσει πυρκαγιά δεν μπορούν να πλησιάσουν πυροσβεστικά αεροπλάνα; Αλλά σιγά μην ασχοληθούν με την πρόληψη. Η πρόληψη απαιτεί χρήματα και δουλειά! Τα χρήματα εύκολα μπορεί να σπαταληθούν από κάποιο ευρωπαϊκό πρόγραμμα. Η δουλειά όμως είναι δύσκολο πράγμα. Ποιος να κάτσει να φτιάχνει πρόγραμμα, να εκπονεί σχέδια, να προσλαμβάνει εποχικούς ή να δημιουργήσει μόνιμες θέσεις εργασίας για τη φύλαξη και τον καθαρισμό τόσο των δασών όσο και των απρόσιτων περιοχών και να ασχολούνται με τη Ζωή μας; Με το μέλλον μας; Για τέτοια θα μιλάμε τώρα; Οι αντιπαραθέσεις για τις ευθύνες κοστίζουν λιγότερο και διασκεδάζουν και το κοινό!
Αν μάλιστα συμβεί να συλληφθεί κι ο εμπρηστής, τότε ικανοποιείται και το κοινό περί δικαίου αίσθημα κι όλα καλά!
Στην περίπτωση μάλιστα της συγκεκριμένης πυρκαγιάς ανακαλύφθηκε ο υπαίτιος, ωστόσο διέφυγε της σύλληψης. Ένα πουλί πετάμενο που έπιασε φωτιά γιατί μάλλον ήταν ηλεκτροκίνητο, σαν τα νέα αυτοκίνητα, το οποίο πήγε να φορτιστεί στον υποσταθμό, στα καλώδια, κι έπιασε φωτιά την οποία μετέδωσε! Είχε και αέρα και εξαπλώθηκε…
Θα μπορούσε βέβαια να ήταν και μανιώδης καπνιστής, ποιος ξέρει. Ένα φλεγόμενο πουλί προκάλεσε μια μεγάλη καταστροφή. Να το βρουν και να του ζητήσουν τις αποζημιώσεις για τις ζημιές στα σπίτια και τα αυτοκίνητα και σίγουρα για την οικολογική καταστροφή…

Σκέφτομαι πάντως ότι αν τα πουλιά άρχισαν να στρέφονται κατά του φυσικού τους χώρου, τότε τα κάναμε σαν τα μούτρα μας. Διεστραμμένα! Λαλήσανε τα έρημα… Και δεν είναι για να θαυμάσουμε την ομορφιά τους. Και αν ήταν φοίνικας, τουλάχιστον, θα μπορούσαμε να ελπίζουμε πως θα αναγεννηθεί από τις στάχτες του… Δυστυχώς όμως, φαίνεται πως ήταν κάποιο άδοξο σπουργίτι.