στην Ελένη Λαδιά*

Ολόσαρκος ο θόλος

                                  αίνιγμα

κλεισμένο στ’ όνομά της

μοίρες νερά που μίλησαν

βαθιά μες στη λαλιά της

και βγάζουν ώς τη μέρα –

κλήματα

πλάι στα ποτάμια των δακρύων

κι όνειρα

κόψεις των ειδώλων

ξέφωτα βάσανα κι εδώ

τη συντροφεύουν

το φτερούγισμα κι η μνήμη

της παιδίσκης Ευδοξίας

αγγέλλοντας:

μωρός ο διάβολος

                               που κλαίει

στα περάσματα σαν τον αγγίζουνε

φωνές πουλιών

                           οι πρώτες

                           λευτεριές της ομορφιάς μας

                           οι στερνές σου

                                                    κόσμε κύκλε μου

παλίμψηστε παράδεισε

                                        καπνέ

*: βλ. τη νουβέλα της Ελένης Λαδιά «Επί της περιφερείας του κύκλου» (εκδόσεις Gema, Αθήνα 2021)