Ο κόσμος ολόκληρος είναι μια σκηνή θεάτρου και καθένας στη ζωή του έχει πολλούς ρόλους να παίξει, και η ποιήτρια αυτούς τους ρόλους προσεγγίζει και προσπαθεί με σαφήνεια να ισορροπεί μεταξύ απτού και ιδεατού, με στίχους εύπλαστους, μυστικούς και υπαινικτικούς. Με ποιότητα σηματοδοτημένα από την περιεκτική λιτότητα μιας αριστοκρατικής αντίληψης για τα πράγματα, τον άνθρωπο και τις αισθήσεις του.
Τα ποιήματα βρίθουν από τον γνωστικό, ψυχικό και συναισθηματικό κόσμο μιας ευαίσθητης ψυχής. Το επιγραμματικό ύφος, η σαφήνεια του ελλειπτικού λόγου της, αναδεικνύουν την υψηλή απόδοση των εννοιών τους, όσο και τον γνωμικό χαρακτήρα που υποφώσκει ανάμεσα στον έρωτα, την πίστη, την αγάπη στον Άνθρωπο. Ελεγειακό ύφος που αναγάγει το ανθρώπινο συναίσθημα μεταξύ θρησκευτικής και ουμανιστικής διάθεσης.
Ποιήματα άκρατου λυρισμού ως ελεγείες που έχουν λάβει τον χαρακτήρα έκφρασης της πίστης στην ανώτερη και άδολη αγάπη. Στο ευγενικό πάθος του έρωτα, φερμένο από έμπειρη γνώση της ζωής μέσα από την ευδιάκριτη και ανθρωπίνως ευγενική υπόσταση τους.
Αρκετά ποιήματα έχουν ύφος απολογητικό, ίσως κι εξομολογητικό, όταν με ακρίβεια ενυπάρχει και αναλύεται μέσα από τις λέξεις ο δικός της προσωπικός-συναισθηματικός κόσμος που φωνάζει: Να ντύνεσαι μόνον Άνθρωπος.
Σε αρκετά ποιήματα διαφαίνεται σαν είδωλο μέσα σε καθρέφτη, το ελεύθερο ύφος που αποδίδεται αυτούσιο στην ιερότητα της αγάπης σε κάθε της μορφή.
Στην εποχή μας, το να είναι κανείς σαφής στο λόγο του, είναι σαν να ακολουθεί με πίστη τη ζωή και το έργο της. Ακριβώς αυτή είναι και η γραφή της εν λόγω συλλογής. Δεν θα μπορούσε να υπάρξει μακριά από αυτή την αλήθεια, όπως ακριβώς παρουσιάζει τα γεγονότα η ζωή στην πραγματικότητα.
Οι λέξεις στη γραφίδα της, σαν φωτεινές ψηφίδες καταγράφουν και προσδίδουν τη μυθική διάσταση των γεγονότων που μέσω της ύπαρξής της, η ποιήτρια δίνει σημασία εν πολλοίς, ακόμη και στο ασήμαντο, καταγράφοντας με σαφήνεια τα πάντα μέσα στο χρόνο που περνάει.
Κοινή συνισταμένη στα ποιήματα είναι το απέριττο, το χωρίς επιτήδευση ύφος. Καταφέρνει να αποδίδει το σωστό τόνο και την ανάλογη χροιά που ν’ ανταποκρίνεται στην κάθε της αναφορική περίσταση.
Διαβάζοντας νιώθεις σαν να εξαϋλώνεται η αίσθηση της πραγματικότητας. Αυτή είναι η δυναμική της γραφής της, καθώς αφήνει τον εαυτό της να ζει, να εισπράττει την εμπειρία, να επεξεργάζεται και να μεταδίδει με ευχέρεια, ερεθίσματα και εντυπώσεις.
Σε κάθε της ποίημα εκφράζεται με τον υποκειμενικό συναισθηματισμό της, δημιουργώντας μια ειδυλλιακή προσμονή γι’ αυτό που έπεται.
στις κόρες των ματιών σου/έγινα μια πράσινη λίμνη /τώρα μόνο στα ζεστά δάκρυα μου/εδώ θα λούζεσαι/τα νερά μου τα βαπτιστικά να λειτουργήσεις/και κάθε που βουτάς τα χέρια σου/στην χούφτα σου να κρατάς/το χαμόγελο μου
Η ποιήτρια, δεν παραλείπει να φανερώνει με λεπτότητα, έντονα την ανάγκη της για ανθρωπιά, σεβασμό και αξιοπρέπεια. Στοιχεία αναγνωρίσιμα μέσα από την πίστη στον Άλλον. Για έναν συγκροτημένο άνθρωπο, όπως διαφαίνεται μέσα από τα ποιήματα της, καθώς υπεισέρχεται στον κοινό τόπο που διαθέτει η ποίηση, με αστείρευτη ρομαντική κι άλλοτε κριτική διάθεση, πάντα όμως με μια δυναμική ενέργεια που σμίγει το εφικτό με το ανέφικτο, χαρίζοντας ποικίλες αισθήσεις για να αναγνωρίζει, ο αναγνώστης, πως τελικά ποίηση, είναι η ψυχή που γίνεται λέξεις.
Και σε κάθε λέξη, σε κάθε στίχο, σε κάθε ποίημα, διαφαίνεται ξεκάθαρα πόσο πολύ θριαμβεύει η γενεσιουργός Ιδέα της ποιήτριας.
