«Γυναίκες, ζωή, ελευθερία!» 

«Μας σκοτώνουν επειδή γεννηθήκαμε γυναίκες!», φωνάζουν οι διαδηλώτριες στο Ιράν που βράζει από οργή.
Αψηφούν το φόβο και το θάνατο και διαδηλώνουν για να εκφράσουν τον θυμό τους για το θάνατο της 22χρονης Μάχσα Αμινί , κατά τη διάρκεια της «εκπαίδευσής» της από την ειδική ομάδα της αστυνομίας προκειμένου να μάθει να φοράει σωστά τη μαντήλα της. Η Μάχσα Αμινί μεταφέρθηκε λίγο μετά τη σύλληψή της στο νοσοκομείο, διασωληνώθηκε και λίγο αργότερα εξέπνευσε. Ο θάνατός της προκάλεσε την οργισμένη αντίδραση της οικογένειάς της, δημοσιογράφων που αποκάλυψαν το θέμα και βέβαια γυναικών, αλλά και ανδρών.
Να το πούμε αυτό γιατί είναι συγκλονιστικό! Σ’ αυτή την εξέγερση που οι δυνάμεις ασφαλείας ρίχνουν στο ψαχνό, σκοτώνουν, συλλαμβάνουν, οι γυναίκες αγωνίζονται με πείσμα, αλλά οι άνδρες στέκονται στο πλευρό τους!

Την ώρα που η Ευρώπη και, ας το ομολογήσουμε, σχεδόν όλοι, είχαμε ξεχάσει ότι στο Ιράν υπήρχε γυναικείο κίνημα που υπέβοσκε και η εξέγερση ήταν θέμα χρόνου, ένας άγριος θάνατος οδήγησε στην επανάσταση. Με κάθε κόστος. Οι σκηνές είναι σκληρές, όσες έχουμε προλάβει να δούμε αφού πλέον τα social media ελέγχονται από την Κυβέρνηση. Εξεγέρσεις έχουμε παντού και δεν φαίνεται να καταστέλλονται εύκολα.
Οι γυναίκες είναι αποφασισμένες και γράφουν τη δική τους ιστορία απέναντι στην καταπίεση, το σκοτάδι και τη βία. Γυναίκες όλων των κοινωνικών τάξεων, γυναίκες με ανώτατη μόρφωση και όχι. Γυναίκες απλές και γυναίκες ακτιβίστριες! Γυναίκες! Αποφασισμένες να πεθάνουν ή να κατακτήσουν στοιχειώδεις ελευθερίες!
Είναι δυνατόν να εξαρτάται η ζωή σου από το μήκος των μαλλιών σου ή το σκέπασμα της κεφαλής σου; Να σού επιβάλλουν μια διαστρεβλωμένη μορφή, θέση της θρησκείας σου κάποιοι που εξυπηρετούνται γιατί είναι άντρες και βολεύονται!
Να πρέπει να κρυφτείς επειδή είσαι η χαρά του Θεού και των παιδιών σου! Εσύ που δίνεις τη ζωή να κρύβεσαι και να θεωρείς τον εαυτό σου βρόμικο ή μολυσμένο ή δεν ξέρω κι εγώ τι…
Το χιτζάμπ, το τσαντόρ, η μπούργκα… φύλακες της αγνότητας, της παρθενίας, της καθαρότητας.
Φύλακες και φυλακές της ψυχής των γυναικών!

Η πατριαρχία είναι η δίκη και καταδίκη των γυναικών. Εδώ μάλιστα στην πιο ακραία μορφή της. Κάθε σύνθημα των γυναικών είναι γροθιά στην πατριαρχία! Ο χορός που στήνουν στους δρόμους, στα οδοφράγματα, όταν καίνε τις μαντήλες, απόδειξη αντίστασης και εξέγερσης!

Καίνε τα σύμβολα της καταπίεσης, κόβουν τα μαλλιά τους, ό,τι δλδ τις καθιστούσε πειθήνια όργανα σ’ ένα σύστημα βαθύτατα πατριαρχικό και μισογυνικό. Ένα σύστημα που τους στερούσε την ελευθερία και την αυτοδιάθεση!
Δεν είναι ξαφνικό το γυναικείο κίνημα στο Ιράν. Δεν γεννήθηκε σε μερικές νύχτες. Έχει ιστορία 40 χρόνων και οι γυναίκες αγωνίζονται για το δικαίωμά τους να αποφασίζουν για το hijab από την επιβολή του, με την Ιρανική επανάσταση του 1979. Αν γράψω εδώ τις απαγορεύσεις και τις επιβολές στη γυναίκα του Ιράν θα αναζητάμε μάταια κάποια λογική σ’ αυτές τις γυναίκες που βγήκαν στους δρόμους προκειμένου να υποστηρίξουν τις αποφάσεις της Κυβέρνησης καθώς και την ιερότητα της μαντήλας!!!

Η Ιρανική Κυβέρνηση, την ίδια ώρα, έχει πάρει στα χέρια της τα social media φιμώνοντας τους εξεγερμένους, αποκόπτωντας την πρόσβαση στον έξω κόσμο και από τον έξω κόσμο. Οι αναφορές που έχουμε συνεχώς για νεκρούς τρομάζουν. Σε κάθε διαδήλωση υπάρχουν συλληφθέντες και οι κρατούμενοι δημοσιογράφοι είναι ήδη αρκετοί. Επίσης γίνεται λόγος για εκτεταμένα επεισόδια.

Η Δύση είναι αντιμέτωπη με την ισλαμοφοβία της, το Ιράν παραπαίει μέσα στην ισοπεδωτική θρησκευτική πατριαρχία του και τα θύματα είναι οι γυναίκες…
Μπορούμε να γίνουμε η προέκταση της φωνής τους. Άλλωστε δεν θέλουν οδηγίες. Ξέρουν τι κάνουν. Δεν χρειάζονται μέντορες και καθοδηγητές. Τα αιτήματά τους είναι σαφή και ξεκάθαρα.
Είναι αυτή η σημαία από κομμένα μαλλιά που αναδεικνύεται σε σύμβολο της εξέγερσης. Πρόκειται για ένα παλαιότερο έργο της Βελγίδας εικαστικού Έντιθ Ντέκιντ. Σήμερα αναδύεται μέσω της ευρείας χρήσης του στα social ως σύμβολο των γυναικείων αγώνων ενάντια στην καταπίεση και τη βία.
Είναι ανατριχιαστικό να βλέπεις γυναίκες να κόβουν τα μαλλιά τους. Σκέψου όμως φίλη εσύ που το διαβάζεις. Κόβει αυτό που οι άλλοι βλέπουν σ’ αυτήν. Την ομορφιά, τη σεξουαλικότητα, την προκλητικότητα, το πώς πρέπει να είναι μια γυναίκα (πρότυπα!) .

Εμείς ως γυναίκες κι ως άνθρωποι οφείλουμε να σταθούμε στο πλευρό τους και αν μπορούμε να μεταφέρουμε τη φωνή τους παντού!

Δεν χρειάζονται τίποτα άλλο από εμάς παρά μόνο συμπαράσταση ψυχική. Ηθική! Να φωνάξουμε μαζί τους.

«Τζιν ~ Τζιάν ~ Αζάντι»

«Γυναίκες,  Ζωή, Ελευθερία»