Μετά την πρόσφατη φθινοπωρινή νεροποντή που πήρε διαστάσεις μυθολογικού δράκοντα τής Αποκάλυψης στο Συλλογικό Φαντασιακό, ένα είναι βέβαιο: πως έχουμε αποκοπεί από την Φύση, την κακοποιούμε βάναυσα, την υπερεκμεταλλευόμαστε, την βιάζουμε καθημερινώς κι ως εκ τούτου φοβόμαστε την εκδίκησή της. Δράση-αντίδραση. Αντιπεπονθός. Κάρμα. Νέμεσις. Δίκη. Θέμις.

Καλύτερα δεν θα μπορούσε να το δείξει κανείς επί σκηνής: οθόνες που δείχνουν ειδήσεις με βιβλικές καταστροφές, άνθρωποι που παίζουν με τα κινητά τους σε έναν θάλαμο αναμονής αεροπορικής εταιρείας, παραληρούν, γυμνάζονται, καμώνονται πως επικοινωνούν, αγωνιούν όμως όλες και όλοι μαζί, μέχρι την τελική διονυσιακή υπέρβαση των εγώ, έως ότου δημιουργηθεί η συνείδηση τού εμείς, υπεύθυνου για τις επιμέρους και τις ομαδικές επιλογές μας.

Εκπληκτική παράσταση, απολύτως αληθοφανής, χωρίς την συνδέσμευση τού κοινού (είναι σαφής ο γυάλινος τοίχος που χωρίζει την αίθουσα στα δύο κι απομονώνει δρώντες και καταναλώνοντες, επιδρώντες όμως δια της σιωπηλής αναδράσεώς των.

Η ανατροφοδότηση περιορίζεται στο χειροκρότημα τού τέλους, όμως θα μπορούσε να σπάσει αυτός ο «τέταρτος τοίχος» και να απευθυνθούν οι ηθοποιοί στους θεατές, χωρίς να περιπέσουμε αναγκαστικά σε διαδραστικές μανιέρες τύπου “stand–up comedy”.

Εν γένει, θαύμασα αυτό το καλά οργανωμένο κι άψογα συντονισμένο σύνολο νέων ανθρώπων που ξέρουν και να παρατηρούν και να αποθαυμάσουν και να αντιδρούν απέναντι στα κακώς κείμενα τής ταραγμένης, μεταβατικής, μεταιχμιακής εποχής μας.

Όλα ωραία και καλά, θα λέγαμε εάν δεν επικρεμότανε πάνω από τα κεφάλια μας η απειλή τής ολοκληρωτικής οικολογικής καταστροφής.

Η καλλιτεχνική και λογοτεχνική υπερβολή λειτουργεί ως μεγεθυντικός φακός που λειτουργεί ως εργαλείο για την ευαισθητοποίησή μας. Όμως εδώ αυτός ο ευρυγώνιος λειτουργούσε σαν διαθλαστικό αμφίκυρτο κάτοπτρο που απέδιδε τα του Καίσαρος τω Καίσαρι κρατώντας ίσες αποστάσεις ανάμεσα σε θύτες και θύματα.

Η υπέρβασις τού μέτρου έχει ήδη συντελεστεί από την Πρώτη Βιομηχανική Επανάσταση. Η «Κοινωνία τής Αφθονίας» κατά Χέρμπερτ Μαρκούζε παραπαίει αλλά δεν καταρρέει, αφού βασίζεται στον μιμητισμό που εξασφαλίζει την καθιέρωση κάθε μόδας αρκούντως προβεβλημένης (ακόμα και στα λεγόμενα πνευματικά προϊόντα).

Όμως τα πράγματα δεν έχουν χαθεί δια παντός, δεν πρέπει να είμαστε απελπισμένοι, όσο υπάρχουν άνθρωποι όπως αυτοί οι νεαροί καλλιτέχνες που συμβάλλουν στην αυτογνωσία μας (ατομική και συλλογική) δια του παραδείγματος λειτουργώντας έτσι αυτοθυσιαστικά ως αποδιοπομπαίοι φαρμακοί στην ομοιοστασία τού λυτρωτικού γέλωτος.

Κάθε προσομοίωση δεκτή, εφ’ όσον αποτρέπει το μοιραίον τέλος.

Συγχαρητήρια σε όλους τους συντελεστές αυτής της παράστασης. Δύο εβδομάδες ακόμα. Προλαβαίνετε!!!

Δρ Κωνσταντίνος Μπούρας

https://konstantinosbouras.gr

info:

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

The Weather In Europe

Μια υπαρξιακή κωμωδία για το μέλλον.

Σκηνοθεσία: Γιώργος Βαλαής

θησείον, ΕΝΑ ΘΕΑΤΡΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΤΕΧΝΕΣ

από  26 Οκτωβρίου για 20 παραστάσεις

κάθε Τετάρτη με Κυριακή στις 21.00

“… You don’t need a weatherman / To know which way the wind blows’’

Subterranean Homesick Blues – Bob Dylan

Έξι άτομα αποκλεισμένα στο gate ενός αεροδρομίου λόγω κλιματικής κρίσης. Ένα χορικό ανθρώπων που περιμένει, συζητά, διαφωνεί, θυμάται, χορεύει, ονειρεύεται. Ο φόβος τους για τον καιρό είναι ο φόβος τους για το μέλλον. Η συνάντησή τους αποκαλύπτει ταυτόχρονα μια έξαρση ανασφάλειας που επικρατεί σε όλη την Ευρώπη, ανασφάλεια κλιματική, ενεργειακή, γεωπολιτική και προσωπική.

Οι έξι ήρωες, μέσα στην κατάσταση αναμονής και ακινητοποίησης που βρίσκονται, χάνουν κάθε δυνατότητα ελέγχου πάνω στον χρόνο, καθώς ο χρόνος δεν “περνά” μάλλον αλλά πάλλεται σαν “χρόνος μηδέν”, σαν “μεσοδιάστημα”, όπου κάτι έχει ολοκληρωθεί και το καινούργιο δεν έχει ξεκινήσει. Οι ήρωες ζουν μέσα σε αυτή την αναμονή, ένα χώρο άκαρπων σκέψεων, μάταιων συγκρούσεων, νέων ελπίδων, βραδύτητας και αβεβαιότητας για το παρόν καθώς βιώνουν μια συλλογική και υπαρξιακή κατάσταση που μοιάζει με εφιάλτη.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Σύλληψη-Σκηνοθεσία: Γιώργος Βαλαής

Δραματουργία: Γιώργος Βαλαής, Γεωργία Κανελλοπούλου

Σύμβουλος Δραματουργίας: Πρόδρομος Τσινικόρης

Σκηνικά, κοστούμια: Ελένη Στρούλια

Φωτισμοί: Τάσος Παλαιορούτας

Επιμέλεια κίνησης, Χορογραφία: Γιάννης Νικολαΐδης

Σχεδιασμός-σύνθεση ήχου: Μανώλης Μανουσάκης

Video editing: Μιλτιάδης Χρηστίδης

Καλλιτεχνικοί Συνεργάτες: Φρόσω Μαστρόκαλου, Voltnoi Brege

Βοηθός σκηνοθεσίας: Γεωργία Κανελλοπούλου

Συνεργάτες σκηνογράφοι: Ζαΐρα Φαληρέα, Τζάνος Μάζης

Κατασκευές ενδυμάτων: Δημήτριος Παρασκευόπουλος

Φωτογραφίες: Karol Jarek

Εκτέλεση παραγωγής:  One Plant Production

Οργάνωση Επικοινωνίας & Διαφήμιση: CONSTANTLY PRODUCTIONS – Ευάγγελος Κώνστας

Γραφείο Τύπου & Επικοινωνία: Ευαγγελία Σκρομπόλα (eskrobola@gmail.com / 697 2547075)

Ηθοποιοί: Μάνος Βαβαδάκης, Ρωμανός Καλοκύρης, Μάγδα Καυκούλα, Άλκηστη Πολυχρόνη, Θοδωρής Πεντίδης, Χριστιάνα Τόκα

Η παράσταση επιχορηγείται από το Υπουργείο Πολιτισμού.

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

Παραστάσεις :από 26 Οκτωβρίου για 20 παραστάσεις κάθε Τετάρτη με Κυριακή στις 21.00

 Διάρκεια:100 λεπτά

Τιμές εισιτηρίων: 15€, 12€

Προπώληση: viva.gr

Κρατήσεις θέσεων:  210 32 55 444 (2 ώρες πριν την έναρξη της παράστασης)