Δεν ήταν τελείως χάλια το κακόγουστο, ασεβέστατο, προκλητικότατο, ανοητότατο αυτό θέαμα. Μπορώ να το δω – ως ανεκτικός θεατράνθρωπος και δάσκαλος κριτικής – ακόμα και σαν παρωδία του βλαχομπαρόκ kitsch Neanderthal macho αρσενικού. Είχε ενδιαφέροντα λαϊκά στοιχεία από αρχαίες γονιμολατρικές τελετές. Ήταν όμως επιτηδευμένα αντιαισθητικό.

Σε καρναβαλικά συμφραζόμενα θα ήταν μια χαρά.

ΣΑΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΩΝ ΠΑΡΗΚΜΑΣΜΕΝΩΝ ΜΕΣΑΙΩΝΙΚΩΝ ΜΠΟΥΛΟΥΚΙΩΝ ΠΟΥ ΑΠΑΡΤΙΖΟΝΤΑΝ ΑΠΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΜΕΝΟΥΣ (σαν κωφάλαλους) ΠΑΝΤΟΜΙΜΟΥΣ, ΜΙΜΟΥΣ, ΜΙΜΑΔΕΣ, jogulatores (ζογκλέρ)… και άλλα ευανθή, που διέσωσαν όμως άθελά τους αρχαίους, πανάρχαιους εκφραστικούς κώδικες. Η σωματικότητα δεν είναι ρυπαρή όταν «ευλαβής» και σεβαστική είναι.

Εν πάση περιπτώσει όμως, ας θυμηθούμε την παροιμία με την μυλωνού και την …καλλιγραφία.

Ως κοινωνικό σχόλιο για την εξάπλωση τού εμπορευματοποιημένου κιτς, επίσης θα το έλεγα ανεκτό.

Όμως τόση βία, οπτική και ηχητική, προσβάλλει το αισθητήριο τού επαρκούς κοινού και λειτουργεί ως «βρίζοντας/βιάζοντας/προσβάλλοντας/υποτιμώντας τον/την/το θεατή».

Αυτό όμως θα πρέπει να είσαι πολύ αποστασιοποιημένος, ανεκτικός, ψυχρός ή αδιάφορος για να το αντέξεις.

Εκπληκτικές παντομίμες, καταπληκτικά tableaux–vivants σε περιβάλλον κόμικς.

Αναρχικός αναστεναγμός απέναντι σε κάθε περιορισμό, ακόμα κι απέναντι στον ίδιο τον εαυτό του.

Αν προτάξουμε την ομαδική ψυχοθεραπευτική λειτουργικότητα τής θεατρικής πράξης εν γένει – από την αρχαιότητα μέχρι και σήμερα – θα μπορούσαμε να δούμε όλη αυτή την τερατωδία ως έναν τεράστιο παραμορφωτικό καθρέφτη μέσα στον οποίο αντικατοπτρίζονται οι όποιες παθογένειες της ελληνικής (και όχι μόνον) κοινωνίας.

Ο θεατής δεν μπορεί να δηλώσει «προδομένος» ή «απογοητευμένος», γιατί ήδη από την αφίσα και τα Δελτία Τύπου φαίνονται σαφώς και πεντακάθαρες οι προθέσεις (και οι προτάσεις) μιας δημιουργού που θα μείνει στην ιστορία τού νεοελληνικού θεάτρου για την τόλμη της, αλλά όχι και για την δραματουργική της δεινότητα. Είναι τόσο αποδομημένο, τόσο ξεχειλωμένο αυτό το διαρκώς επαναλαμβανόμενο τέχνασμα που χάνει τη νοστιμιά του.

Το στοιχείο της εκπλήξεως λειτουργεί σε καθαρά βιοενεργειακό/φωνητικό/αναπνευστικό επίπεδο.

Από αυτή την άποψη, είναι πεδίον ευεπίφορον δια έρευναν προς εξαγωγήν ωφελίμων συμπερασμάτων στην αέναη διαδικασία καλλιτεχνικής διαμορφώσεως τού παρόντος και μέλλοντος κόσμου (με την έννοια τού κοσμήματος).

ΑΥΤΟ ΤΑ ΓΥΑΛΙΑ-ΚΑΡΦΙΑ ΟΜΩΣ ΠΑΡΑΠΕΜΠΕΙ ΣΕ ΚΑΚΟΜΑΘΗΜΕΝΑ ΠΡΟΝΟΜΙΟΥΧΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΠΟΥ «ΠΑΙΖΟΥΝ» ΣΤΗΝ ΠΙΣΩ ΑΥΛΗ, ΕΝΟΣΩ ΟΙ ΥΠΗΡΕΤΡΙΕΣ/ΥΠΗΡΕΤΕΣ/ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΦΟΡΤΙΣΜΕΝΟΙ ΝΑ ΚΑΘΑΡΙΣΟΥΝ ΤΑ ΣΠΑΣΜΕΝΑ.

Το αν η «μέση τάξη» τείνει προς εξαφάνισιν κι αν αυτό το θέαμα είναι – υποτίθεται – μια διαμαρτυρία, φέρνει ακριβώς το αντίθετο αποτέλεσμα στην συναισθηματική/νοητική οντότητα τού/τής θεατή.

Εν κατακλείδι, να πάτε να το δείτε, αλλά αφού υπογράψετε και απευθύνετε στον εαυτό σας υπεύθυνη δήλωση περί γνώσεως των συνεπειών της κακογουστιάς στην υγεία τού ανθρώπου.

Τώρα, εάν και κατά πόσον αυτός ο καθρέφτης λειτουργεί ομοιοπαθητικά, τότε μπορεί και να της αναγνωρίσουμε τής σκηνοθέτιδος/ηθοποιού το πλεονέκτημα τής δραματοθεραπεύτριας. Άγνωστοι αι βουλαί τού «θεού» αυτής της ψυχο-νευρο-επιστήμης. Αφού οι άλλοι, οι «κανονικοί» θεοί μάς τελειώσανε, ας πορευτούμε στο Κενό που αφήσανε, όπως-όπως…

ΔΥΟ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΕΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΣ ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ: το Κενό και το Τίποτα (εξ ου και το μαρτύριο τού εγκλεισμού σε «λευκά κελιά», ή το μαρτύριο τής μονοτόνως πιπτούσης σταγόνας)…

Είμαστε άξιοι τής τύχης μας ως Ανθρωπότητα, εάν η καρναβαλική περίοδος διαρκέσει όλο το έτος (ημερολογιακό, ηλιακό, αλλά και γαλαξιακό)…

Τότε, ναι, όντως, η Κόλαση θα είναι εδώ. Και το Χάος θα μας τσουρουφλίζει με τις ηφαιστειακές φλόγες του. Ελπίζω πως όχι. Είναι τόσο όμορφη η Φύση αυτού του πλανήτη, αντίθετα από τις μαδημένες κοτούλες τής παράστασης (και της αφίσας).

Και ο νοών α-νοήτω!!!

Μετά Λόγου από-Γνώσεως,

Δρ Κωνσταντίνος Μπούρας

https://konstantinosbouras.gr

https://www.viva.gr/tickets/theater/ta-nea-mou-einai-sarotika/

ΛΕΝΑ ΚΙΤΣΟΠΟΥΛΟΥ: ΤΑ ΝΕΑ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΑΡΩΤΙΚΑ

Σύλληψη – Σκηνοθεσία: Λένα Κιτσοπούλου

Σκηνικά – Κοστούμια: Μαγδαληνή Αυγερινού

Φωτισμοί: Στέβη Κουτσοθανάση

Βοηθοί σκηνοθέτη: Μαριλένα Μόσχου, Σαβίνα Τσάφα

Φωτογραφίες: Karol Jarek

Ηθοποιοί: Λένα Κιτσοπούλου, Γιάννης Κότσιφας, Ιωάννα Μαυρέα, Πάνος Παπαδόπουλος

Παραγωγή: Ευάγγελος Κώνστας – Constantly Productions

Τα νέα είναι πραγματικά σαρωτικά αυτή την εποχή, παιδιά, θα καταργηθεί η μεσαία τάξη, ακούτε, θα καταργηθεί η μεσαία τάξη, παιδιά, θα κόβεται το ρεύμα, θα ακριβαίνουν τα πάντα, θα έρθει φτώχεια, θα γίνονται πολλά σίριαλ μυθοπλασίας, θα ανέβει η μυθοπλασία, παιδιά, θα γίνονται καλά πράγματα στην τηλεόραση, η Αθήνα, παιδιά, θα είναι ούρμπαν, θα είναι φιούζιον, έχει έρθει η εποχή της αποδόμησης του μαμαδίστικου φαγητού, έρχονται θεατρικές παραστάσεις που δεν πρέπει να χάσετε με τίποτα, ακούτε τι γίνεται; Θα σωθεί η Κυψέλη, θα σωθεί, όλοι θα σωθούμε αρκεί να μιλάμε, αρκεί να ποστάρουμε, παιδιά, και τα σπυριά στη μούρη μας να ποστάρουμε, έχει έρθει επιτέλους η εποχή να σχολιάσουμε όλοι μαζί τα σπυριά μας, επιτέλους ελευθερία, καρδούλες, καρδούλες, παιδιά, βάλτε καρδούλες στα σπυριά, πείτε μία ζεστή ΚΑΛΗΜΕΡΑ και ανεβάστε τα κωλόσπυρά σας όλα, σαρώνει η εποχή, σαρώνει, ο εβδομηντάρης είναι πια νέος, νεότατος, δεν γερνάει κανείς, το ακούσατε αυτό; Δεν υπάρχει γήρας, η νεότητα είναι εσωτερική, το μάθατε αυτό; Θα κόψουμε το κρέας, θα δώσουμε μεγάλη βάση στην πρώτη ύλη, η νέα γενιά δεν θα καπνίζει πια, καταλαβαίνετε τι γίνεται; Δεν θα είναι πια πλαστικά τα καλαμάκια του καφέ, παιδιά, θα ρουφάς, θα ρουφάς και δεν θα ρουφιέται τίποτα, είναι σαρωτικά τα νέα, είναι τόσο σαρωτικά που δεν υπάρχουν λόγια.

Θέατρο ΣΦΕΝΔΟΝΗ

Μακρή 4, Αθήνα.

Στάση Μετρό: Ακρόπολη

Έναρξη παραστάσεων: Πέμπτη 03 Νοεμβρίου 2022

Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Πέμπτη – Σάββατο στις 21:00, Κυριακή στις 19:30

Τιμές Εισιτηρίων: 15€ – 12€ Μειωμένο (Φοιτητικό – Ανέργων)

Προπώληση: viva.gr

Τηλέφωνο πληροφοριών – κρατήσεων: 694 5054160

Διάρκεια: 1 ώρα και 30 λεπτά