ένα ποίημα
σπίθα, κι’ έπειτα χτυποκάρδι,
ξεπετάχτηκε ειρμός,
πηγαία αγωνία,
επιζητά αποτύπωση,
προτού χαθεί στις ατέλειωτες στροφές της σκέψης,
μόνο που θέλει ακρίβεια,
κι η ακρίβεια είναι λεύτερη που κανόνες,
αλλιώς δεν είναι ποίηση,
η ποίηση δεν σέβεται τους κανόνες,
μόνο παρασύρεται από τον ειρμό,
χρησιμοποιώντας με τη δική του αρμονία λέξεις,
προσεκτικά βαλμένες,
ώστε να θυμάσαι πάντα
μ’ εκείνον τον τρόπο που το σκέφτηκες,
κι ‘έπειτα να το μοιραστείς και μ’ άλλους,
τουλάχιστον αυτούς που θα εννοήσουν τη δική σου αγωνία.