Η ζούγκλα

Δεν είναι το ασάλευτο βάρος

των μεγάλων δέντρων, ξέπνοο

το εσωτερικό του ξύλου,

μπλεγμένο στις παχιές

κληματσίδες, οι μύγες, τα ερπετά,

οι πάντοτε φοβισμένες μαϊμούδες

ουρλιάζοντας και τρέχοντας

επάνω στα κλαδιά –

Είναι

ένα κορίτσι, περιμένοντας, αίφνης –

συνεσταλμένο, μαυριδερό, με ωραία μάτια –

να σε οδηγήσει

Στο επάνω πάτωμα, κύριε.

Πανσέληνος

Ευλογημένη σελήνη

μεσημβρία

νυχτερινή

που μέσ’ απ’ τα σκοτάδια

λέει στην αγάπη

μείνε –

παράδοξες μορφές

ξυπνούν

να με στοιχειώσουν

Η μέρα πλησιάζει

αστραφτερό κορίτσι;

Ναι ημέρα!

η ζεστή

η φωτεινή

και η γεμάτη

μέρα.

Βιογραφικό

Ο William Carlos Williams γεννήθηκε στο Νιου Τζέρσι των ΗΠΑ το 1883, όπου και πέθανε το 1963. Συνδέθηκε με τον αμερικανικό μοντερνισμό και την ευρωπαϊκή πρωτοπορία, ενώ το επίμονα πειραματικό ποιητικό του βλέμμα στάθηκε ιδιαίτερα επιδραστικό για τις επόμενες γενιές Αμερικανών ποιητών. Η ποιητική του σύνθεση «Paterson» (1946-1950) θεωρείται μείζον έργο της αμερικανικής ποίησης. Έγραψε επίσης πεζογραφήματα και δοκίμια, ενώ μετέφρασε έργα ισπανόφωνων και γαλλόφωνων λογοτεχνών.

Τα ποιήματα της παρούσας επιλογής δημοσιεύθηκαν στο περιοδικό «The Dial» (τ. 72, 2/1922, και τ. 76, 1/1924, αντιστοίχως).