Η (βεβαρυμένη από το ιστορικό των ερμηνειών της) Μήδεια τού Λουίτζι Κερουμπίνι στην περίλαμπρη Αίθουσα Σταύρος Νιάρχος Εθνικής Λυρικής Σκηνής – ΚΠΙΣΝ σε συμπαραγωγή με τη Μετροπόλιταν Όπερα της Νέας Υόρκης, καθώς και με την Όπερα του Καναδά και τη Λυρική Όπερα του Σικάγου σε Μουσική διεύθυνση Φιλίπ Ωγκέν και άκρως εντυπωσιακά κατοπτρικώς κεκλιμένα σκηνικά τού σκηνοθέτη Ντέιβιντ ΜακΒίκαρ

 

Οι οπερατικές ερμηνείες των γυναικείων λυρικών ρόλων διακρίνονται στην προ Μαρία Κάλλας και στη μετά Μαρία Κάλλας εποχή.

Αυτό το σκηνικό τέρας το ιερό κατάφερε να συνδέσει την όπερα με την αρχαία τραγωδία και με τον ρεαλιστικό κινηματογράφο ταυτόχρονα!!! Απαίτησε κι επέτυχε την αληθοφάνεια, την ψυχική πιστότητα και την αισθητική τελειότητα στις ερμηνείες της, χωρίς να λογαριάζει όρια και απαγορεύσεις που προκύπτουν από το λεγόμενο «Παράδοξο τού Diderot». Η συναισθηματική ταύτιση με την υπερβολή των ρόλων της στιγμάτισε εν τέλει τη ζωή της. Και σαν να μην έφτανε η εμμονή στην τελειότητα, έγινε ΚΑΙ μανεκέν και σταρ του σινεμά και μια υπέρκομψη γυναίκα με τον δικό της μεσογειακό, αρχαιοελληνικό τύπο (πάνω στον οποίο πάτησε μετέπειτα η Ειρήνη Παπά).

Όταν λοιπόν έχεις ακούσει (έστω και μέσω της τεχνολογίας) ΤΟ ΑΝΥΠΕΡΒΛΗΤΟ, πηγαίνεις μάλλον μουδιασμένα να παρακολουθήσεις το ανέβασμα ενός έργου που στιγματίστηκε για πάντα ανεξίτηλα από το Επιδαύριο ανέβασμά του.

Τι μένει λοιπόν; Εντυπωσιακά σκηνικά, φώτα και τεχνικές ευκολίες που δεν υπήρχαν τότε, έξι δεκαετίες πριν.

Από την φετινή εντυπωσιακή συμπαραγωγή που τιμάει την Εθνική Λυρική Σκηνή και την χώρα μας γενικότερα κρατάμε τα απολύτως λειτουργικά κατοπτρικά σκηνικά με την κλίση που επέτρεπε μια τομή υπερβολικού γεωμετρικού τύπου (εκτός από την Ευκλείδεια υπάρχει και η υπερβολική γεωμετρία).

Έτσι, απορροφηθήκαμε μαγεμένοι, υπνωτιστήκαμε από τη σύζευξη παρελθόντος και μέλλοντος, διαβάζαμε τους υπότιτλους (δεν ήταν πάντα απόλυτα καθαρός ο ηχητικός σχεδιασμός) και φανταστήκαμε πως ακούγαμε εκείνες τις παλιές φωνές στον σύγχρονο διάκοσμο.

Αυτό δεν συνιστά κανέναν ψόγο για το επικαιροποιημένο αποτέλεσμα, αλλά πρόκειται για μια κριτική παρατήρηση αναπόφευκτη στη συνείδηση των φιλότεχνων. Ο κριτικός επιβάλλεται να εκφράζει τις λογικές αντιδράσεις του κοινού ως μέρος αυτού κι όχι πάντα – σχεδόν ποτέ, πια – εξ ονόματός του.

Με την άκρα δι-υποκειμενικότητα που με συνέχει και με διακρίνει, θα πω πως μόνον η τωρινή Νέρις κατάφερε να «κλέψει την παράσταση» (όπως ατυχώς λέμε)…

Η Μήδεια που είδαμε ήταν υπερβολικά μητριαρχική (με την μεσογειακή πελασγική έννοια των θεαινών τής Μάλτας), ήταν υπερβολικά οξύτονος μερικές φορές, φορούσε το λάθος κοστούμι (χωρίς μανίκια) και εν γένει δεν έλαβε καμία στιγμή δαιμονική διάσταση (αρχαιοελληνικού τύπου) όπως ο μύθος το απαιτεί (εγγονή τού Ήλιου και στυγνή φόνισσα τού αδελφού της, μάγισσα, φόνισσα και κακούργα).

Αντιθέτως, είδαμε μία κουρασμένη μεσόκοπη γυναίκα που ο σύζυγός της την εγκαταλείπει για μία νεότερη και θελκτικότερη, πλουσιότερη και προτιμότερη (με τα παλαιά αισθητικά πρότυπα)…

Αυτό το θέμα τής Αισθητικής, όσο κι αν παραλλάσει από εποχής εις εποχήν, έχει παρ’ όλα αυτά κάποια μαθηματική βάση πάνω στην οποία χτίζονται τα όποια στερεότυπα.

Έτσι λοιπόν, έφυγα στο διάλειμμα, όχι γιατί δεν άντεχα άλλη μία ώρα και γιατί τα μάτια γλαρώνανε, αλλά γιατί θα έπρεπε – μετά την αποκωδικοποίηση τής παραστατικής «όψεως» (κατά Αριστοτέλη) να συνεχίσω να ακούω μόνον…

Κρίμα!!! Η όπερα είναι το πιο δύσκολο και το πιο «αφύσικο» έργο Τέχνης, που συνδυάζει σχεδόν όλες τις γνωστές τέχνες κι απαιτεί μεγάλη επιστημονική και τεχνολογική υποστήριξη. Εάν θέλουμε λοιπόν να αφορά και τους νέους μας, θα πρέπει να πάψει να κατέχει μουσειακή θέση και να γίνει ό,τι και στην εποχή τής Callas: μία ζωντανή αρένα άσβεστου πόνου… [και πολλά άλλα, βεβαίως].

Η προβληματική μου αυτή δεν αφορά την μεμονωμένη παράσταση, αλλά την αναβίωση (ή την μετεξέλιξη) τής παραδοσιακής όπερας εν γένει.

Η ίδια η Μαρία Καλογεροπούλου σε μία από τις στερνές της συνεντεύξεις, αφού είχε εγκαταλείψει την ενεργό υπηρεσία χαρακτήρισε «αφύσικο» αυτό τα παραστασιακό είδος.

Από εκείνου του σημείου όμως, μέχρι τού γελοιο-γραφικού comic – θα πρέπει να ομολογήσουμε πως – είναι, όντως, μακρύς ο δρόμος…

Με την ίδια λογική, θα μπορούσα να δω στον ρόλο τής Μήδειας έναν φαλακρό γέρο άνδρα εάν ήταν ο Ιάπωνας ηθοποιός Μικιτζίρο Χίρα και μοιραζόταν μαζί του την ίδια πρωτεϊκή ικανότητα πειστικής μεταμόρφωσης και μετουσίωσης τού φαίνεσθαι σε είναι.

Αυτό ακριβώς πέτυχε η Callas: έγινε οι φανταστικές γυναίκες που ερμήνευσε. ΕΠΙΝΟΗΣΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΗΣ.

Όταν έχεις ανέβει στον Όλυμπο, μετά κάθε άλλη κορυφή φαίνεται λοφίσκος.

Πικρή η αλήθεια κι η κριτική σκληρή. Μόνον για εκείνους που επιμένουν και θέλουν να εξελιχθούν…

 

 

Διαβάζουμε σε ένα ηλεκτρονικό μήνυμα προβολής αυτής της αξέχαστης, αλησμόνητης και σημαδιακής παραγωγής: «Με τη Μήδεια του Λουίτζι Κερουμπίνι ξεκινάει το αφιέρωμα της Εθνικής Λυρικής Σκηνής για τα 100 χρόνια από τη γέννηση της Μαρίας Κάλλας. Η μεγάλη διεθνής συμπαραγωγή της ΕΛΣ με τρεις σπουδαίες όπερες της Αμερικής –τη Μετροπόλιταν Όπερα της Νέας Υόρκης, την Όπερα του Καναδά και τη Λυρική Όπερα του Σικάγου– θα παρουσιαστεί στις 25, 27, 30 Απριλίου και 2, 4, 9 Μαΐου 2023 στην Αίθουσα Σταύρος Νιάρχος, σε μουσική διεύθυνση Φιλίπ Ωγκέν και σκηνοθεσία και σκηνικά Ντέιβιντ ΜακΒίκαρ, με την Άννα Πιρότσι να ντεμπουτάρει στον ομώνυμο ρόλο. Η παραγωγή υλοποιείται με τη στήριξη της δωρεάς του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ) για την ενίσχυση της καλλιτεχνικής εξωστρέφειας της Εθνικής Λυρικής Σκηνής. Τα εισιτήρια για όλες τις παραστάσεις έχουν εξαντληθεί. Δείτε εδώ το βίντεο “προετοιμάζοντας τη Μήδεια” https://www.youtube.com/watch?v=LVrTk8yJ7oM ».

Η ευθεία παραπομπή στη συμπλήρωση ενός αιώνα από τη γέννηση τής Μαρίας Καλογεροπούλου τού Γεωργίου επιτρέπει τις πιο πάνω σκέψεις.

 

Μετά Λόγου Γνώσεως

 

Δρ Κωνσταντίνος Μπούρας, ποιητής, θεατρολόγος, μεταφρασιολόγος και κριτικός

ευ-Γνώμων…

https://konstantinosbouras.gr

 

 

 

 

 

 

info από το Δελτίο τύπου:

Με τη θριαμβευτική πρεμιέρα της Μήδειας

εγκαινιάστηκε το αφιέρωμα της ΕΛΣ στη Μαρία Κάλλας.

Στην κατάμεστη Αίθουσα Σταύρος Νιάρχος, σε κλίμα συγκίνησης και ενθουσιασμού εγκαινιάστηκε το πρόγραμμα της Εθνικής Λυρικής Σκηνής για τα 100 χρόνια από τη γέννηση της Μαρίας Κάλλας με την πρεμιέρα της Μήδειας του Κερουμπίνι, σε μουσική διεύθυνση Φιλίπ Ωγκέν και σκηνοθεσία Ντέιβιντ ΜακΒίκαρ. Η σπουδαία Άννα Πιρότσι, που πραγματοποίησε το ντεμπούτο της στον ρόλο της Μήδειας με αδιαμφισβήτητη επιτυχία, αλλά και όλοι οι συντελεστές της μεγάλης διεθνούς συμπαραγωγής της ΕΛΣ με τη Μετροπόλιταν της Νέας Υόρκης και τις όπερες του Καναδά και του Σικάγου χειροκροτήθηκαν θερμά από το κοινό. Η παραγωγή υλοποιείται με τη στήριξη της δωρεάς του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος για την ενίσχυση της καλλιτεχνικής εξωστρέφειας της Εθνικής Λυρικής Σκηνής.

Λίγα λεπτά πριν την έναρξη της παράστασης, ο Καλλιτεχνικός Διευθυντής Γιώργος Κουμεντάκης, ανοίγοντας τις εκδηλώσεις για τα 100 χρόνια από τη γέννηση της Μαρίας Κάλλας, απένειμε τιμητική πλακέτα στη σπουδαία μεσόφωνο Κική Μορφωνιού –η οποία είχε τραγουδήσει μαζί με την Κάλλας στην Επίδαυρο το 1960 και το 1961– «για τη σπουδαία συνεισφορά της στη λυρική τέχνη, τις αξεπέραστες ερμηνείες της, αλλά και για το ήθος, την αγάπη και την αφοσίωσή της στην Εθνική Λυρική Σκηνή». Η Κική Μορφωνιού συγκινημένη τόνισε ότι η Μήδεια αποτέλεσε ορόσημο και πυξίδα για την καριέρα της, καθώς την ερμήνευσε μαζί με τη Μαρία Κάλλας, «την απόλυτη πριμαντόνα του 20ού αιώνα».

Από το πρώτο άνοιγμα της αυλαίας ο εντυπωσιακός σκηνικός κόσμος που δημιούργησε για τη Μήδεια ο Ντέιβιντ ΜακΒίκαρ (συνεργάτιδα σκηνογράφος η Χάννα Πόστλουεϊτ) προκάλεσε ιδιαίτερη έκπληξη στο κοινό. Ο τεράστιος επικλινής καθρέφτης στο πίσω μέρος της σκηνής πρόσφερε στους θεατές μια νέα οπτική του σκηνικού θεάματος, με κινηματογραφική αισθητική. Την αναβίωση της σκηνοθεσίας υπέγραψε ο Τζόναθον Λόυ, τα εντυπωσιακά κοστούμια η Ντούυ Λύτι, την κινησιολογία η Τζο Μέρεντιθ, τους φωτισμούς η Πώλι Κόνσταμπλ, τις προβολές η Σ. Κέιτυ Τάκερ, ενώ τη σκηνοθεσία της θεατρικής πάλης ο Σων Μάικλ Τσιν.

Την Ορχήστρα της ΕΛΣ διηύθυνε ο διεθνώς καταξιωμένος αρχιμουσικός Φιλίπ Ωγκέν, ο οποίος ανέδειξε τις απαράμιλλες ποιότητες της μουσικής του Κερουμπίνι. Η διεθνώς αναγνωρισμένη δραματική σοπράνο Άννα Πιρότσι, στον εξαιρετικά απαιτητικό ρόλο της Μήδειας, έκανε ένα θριαμβευτικό ντεμπούτο, επιβεβαιώνοντας τη μεγάλη φωνητική της κλάση, αλλά και την ερμηνευτική της δεινότητα. Εξαιρετικές ερμηνείες έδωσαν στους πρωταγωνιστικούς ρόλους ο Ιταλός τενόρος Τζόρτζιο Μπερρούτζι, οι διακεκριμένοι μονωδοί της ΕΛΣ Βασιλική Καραγιάννη και Γιάννης Γιαννίσης, αλλά και η Νεφέλη Κωτσέλη στην πρώτη της συνεργασία με την ΕΛΣ. Μαζί τους οι Νικόλας Ντούρος, Δέσποινα Σκαρλάτου, Μάρθα Σωτηρίου. Τη Χορωδία της ΕΛΣ διεύθυνε ο Αγαθάγγελος Γεωργακάτος.

Επόμενες παραστάσεις: 27, 30/4 & 2, 4, 9/5. Τα εισιτήρια έχουν εξαντληθεί.

Χορηγός παράστασης ΤΡΑΠΕΖΑ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

Μέγας Δωρητής & Δωρητής παράστασης ΙΔΡΥΜΑ ΣΤΑΥΡΟΣ ΝΙΑΡΧΟΣ

Μήδεια

Λουίτζι Κερουμπίνι

25, 27, 30 Απριλίου & 2, 4, 9 Μαΐου 2023

Ώρα έναρξης: 19.30 (Κυριακή: 18.30)

Αίθουσα Σταύρος Νιάρχος Εθνικής Λυρικής Σκηνής – ΚΠΙΣΝ

Συμπαραγωγή με τη Μετροπόλιταν Όπερα της Νέας Υόρκης,

την Όπερα του Καναδά και τη Λυρική Όπερα του Σικάγου

Μουσική διεύθυνση: Φιλίπ Ωγκέν

Σκηνοθεσία, σκηνικά: Ντέιβιντ ΜακΒίκαρ

Με τη Μήδεια του Λουίτζι Κερουμπίνι ξεκινάει το αφιέρωμα της Εθνικής Λυρικής Σκηνής για τα 100 χρόνια από τη γέννηση της Μαρίας Κάλλας. Η μεγάλη διεθνής συμπαραγωγή της ΕΛΣ με τρεις σπουδαίες όπερες της Αμερικής –τη Μετροπόλιταν Όπερα της Νέας Υόρκης, την Όπερα του Καναδά και τη Λυρική Όπερα του Σικάγου– θα παρουσιαστεί στις 25, 27, 30 Απριλίου και 2, 4, 9 Μαΐου 2023 στην Αίθουσα Σταύρος Νιάρχος, σε μουσική διεύθυνση Φιλίπ Ωγκέν και σκηνοθεσία και σκηνικά Ντέιβιντ ΜακΒίκαρ, με την Άννα Πιρότσι να ντεμπουτάρει στον ομώνυμο ρόλο. Η παραγωγή υλοποιείται με τη στήριξη της δωρεάς του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ) για την ενίσχυση της καλλιτεχνικής εξωστρέφειας της Εθνικής Λυρικής Σκηνής.

Λησμονημένη για πολλές δεκαετίες, η Μήδεια του Ιταλού συνθέτη Λουίτζι Κερουμπίνι –η οποία πρωτοπαρουσιάστηκε στο Παρίσι το 1797 και στη Σκάλα του Μιλάνου έναν αιώνα αργότερα, το 1909– έλαμψε ξανά όταν η Μαρία Κάλλας ερμήνευσε τον κεντρικό ρόλο για πρώτη φορά το 1953 στο πλαίσιο του Φεστιβάλ του Φλωρεντινού Μαΐου. Η επιτυχία υπήρξε τεράστια, ενώ, χάρη στις σπάνιες μουσικές και υποκριτικές ικανότητες της Κάλλας, ο μουσικός κόσμος ανακάλυψε ένα συναρπαστικό έργο, μέχρι τότε άδικα ξεχασμένο. Η Μήδεια είναι μια όπερα απολύτως συνδεδεμένη με την Ελλάδα –βασίζεται στην ομώνυμη τραγωδία του Ευριπίδη–, ενώ η ερμηνεία της Μαρίας Κάλλας στην ιστορική παραγωγή της ΕΛΣ στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου το 1961, σε σκηνοθεσία Αλέξη Μινωτή και σκηνικά και κοστούμια Γιάννη Τσαρούχη, άφησε ανεξίτηλο στίγμα στον σύγχρονο ελληνικό πολιτισμό.

Ο Κερουμπίνι, ο οποίος έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ενήλικης ζωής του στο Παρίσι συμβάλλοντας αποφασιστικά στη μουσική ζωή της χώρας, συνέθεσε την όπερα σε γαλλικό ποιητικό κείμενο του Φρανσουά-Μπενουά Οφμάν με διαλόγους σε αλεξανδρινό μέτρο ανάμεσα στα μουσικά μέρη (άριες, ντουέτα, χορωδιακά κ.ά.). Στη συνέχεια το κείμενο μεταφράστηκε στα ιταλικά από τον Κάρλο Τσανγκαρίνι και οι διάλογοι μελοποιήθηκαν από τον Γερμανό συνθέτη Φραντς Πάουλ Λάχνερ. Σε αυτή τη μορφή παρουσιάστηκε από την Κάλλας και σε αυτή θα παρουσιαστεί και τώρα από την ΕΛΣ.

Για τη διεθνή συμπαραγωγή της Μήδειας η Εθνική Λυρική Σκηνή εγκαινιάζει τη συνεργασία της με τρία κορυφαία λυρικά θέατρα της Αμερικής: τη Μετροπόλιταν Όπερα της Νέας Υόρκης, την Όπερα του Καναδά και τη Λυρική Όπερα του Σικάγου, η οποία υλοποιήθηκε χάρη στη δωρεά του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος. Η παραγωγή ξεκίνησε από τη Νέα Υόρκη τον περασμένο Σεπτέμβριο, όπου άνοιξε τη σεζόν 2022/23 της Μετροπόλιταν, ενώ μετά την αθηναϊκή της παρουσίαση θα ταξιδέψει σε Μόντρεαλ και Σικάγο. Για την πρώτη συνεργασία μεταξύ της ΕΛΣ και της Μετροπόλιταν, ο Γενικός Διευθυντής της ΜΕΤ Πήτερ Γκελμπ σημειώνει: «Είναι τιμή μας να συνεργαζόμαστε με την Εθνική Λυρική Σκηνή στην παραγωγή της Μήδειας του Κερουμπίνι σε μια συγκλονιστική και εντυπωσιακή σκηνοθεσία από τον Ντέιβιντ ΜακΒίκαρ, που έκανε την πρεμιέρα της στη Μετροπόλιταν Όπερα το περασμένο φθινόπωρο. Εκ μέρους όλων μας εδώ στη Νέα Υόρκη, σας εύχομαι τα καλύτερα για αυτό που ξέρω ότι θα είναι μια φαντασμαγορική πρεμιέρα στην Αθήνα, στις 25 Απριλίου», ενώ ο Καλλιτεχνικός Διευθυντής της ΕΛΣ Γιώργος Κουμεντάκης επισημαίνει: «Η πρώτη μας συμπαραγωγή με τη Μετροπόλιταν Όπερα της Νέας Υόρκης ανοίγει μια νέα σελίδα στην ιστορία της Εθνικής Λυρικής Σκηνής. Η Μήδεια του Κερουμπίνι, βασισμένη στην τραγωδία του Ευριπίδη, έχει σφραγιστεί από την εμβληματική ερμηνεία της Μαρίας Κάλλας στην ιστορική παραγωγή της ΕΛΣ το 1961, στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου. Η Μήδεια ξεκινά στις 25 Απριλίου και εγκαινιάζει το αφιέρωμά μας στα 100 χρόνια από τη γέννηση της Μαρίας Κάλλας».

Τη σκηνοθεσία και τα σκηνικά της μνημειώδους παραγωγής υπογράφει ο διεθνώς αναγνωρισμένος σκηνοθέτης της όπερας σερ Ντέιβιντ ΜακΒίκαρ. «Εντυπωσιακή και απολαυστική» χαρακτήρισαν την παραγωγή στην κριτική τους οι New York Times, ενώ ο Observer «διαχρονική και απόλυτα σύγχρονη». Τα κοστούμια υπογράφει η Ντούυ Λύτι, την κινησιολογία η Τζο Μέρεντιθ, τους φωτισμούς η Πώλι Κόνσταμπλ και τις προβολές η Σ. Κέιτυ Τάκερ. Την αναβίωση της σκηνοθεσίας υπογράφει ο Τζόναθον Λόυ, ενώ συνεργάτιδα σκηνογράφος είναι η Χάννα Πόστλουεϊτ.

Στον εξαιρετικά απαιτητικό ρόλο του τίτλου –ο οποίος έχει συνδεθεί απολύτως με τη Μαρία Κάλλας– θα κάνει το ντεμπούτο της μια κορυφαία πρωταγωνίστρια της εποχής μας, η διεθνώς καταξιωμένη δραματική υψίφωνος κολορατούρα Άννα Πιρότσι, στην πρώτη της συνεργασία με την ΕΛΣ. Η Πιρότσι έχει διαγράψει μια μοναδική σταδιοδρομία τα τελευταία δέκα χρόνια, μετά το ντεμπούτο της στο Τορίνο το 2012 και την τεράστια επιτυχία που σημείωσε στο Φεστιβάλ του Ζάλτσμπουργκ ως Αμπιγκαΐλλε (Ναμπούκκο) σε διεύθυνση του Ρικκάρντο Μούτι. Αμέσως έγινε περιζήτητη στις μεγαλύτερες όπερες του πλανήτη και έως σήμερα έχει τραγουδήσει, μεταξύ άλλων, στη Βασιλική Όπερα του Λονδίνου, τη Μετροπόλιταν της Νέας Υόρκης, τη Σκάλα του Μιλάνου, την Όπερα του Παρισιού, την Κρατική Όπερα της Βιέννης, το Ρεάλ της Μαδρίτης, το Λισέου της Βαρκελώνης, την Αρένα της Βερόνας, την Όπερα του Σαν Φρανσίσκο και την Κρατική Όπερα της Βαυαρίας στο Μόναχο. H Πιρότσι σημειώνει για το ντεμπούτο της: «Θα πρέπει να αναζητήσω βαθιά μέσα μου το σωστό κλειδί που θα μου επιτρέψει να ερμηνεύσω αυτή την αρχαία, παραισθησιογόνο, άγρια τρέλα που, ως μητέρα, πολύ απλά δεν μου ανήκει. Όμως θα δώσω τα πάντα γι’ αυτό το ντεμπούτο, που, με μια τόσο σημαντική παραγωγή και μάλιστα στην Αθήνα, είναι θεμελιώδους σημασίας για μένα».

Τον ρόλο του Ιάσονα θα ερμηνεύσει ο Τζόρτζιο Μπερρούτζι, Κρέων θα είναι ο Γιάννης Γιαννίσης, Γλαύκη η Βασιλική Καραγιάννη, Νέρις η Νεφέλη Κωτσέλη. Μαζί τους οι Νικόλας Ντούρος, Δέσποινα Σκαρλάτου, Μάρθα Σωτηρίου. Συμμετέχουν η Ορχήστρα και η Χορωδία της ΕΛΣ. Την παραγωγή θα διευθύνει ο διεθνώς καταξιωμένος αρχιμουσικός Φιλίπ Ωγκέν. Τη Χορωδία της ΕΛΣ διευθύνει ο Αγαθάγγελος Γεωργακάτος.

Όπερα

Μήδεια

Λουίτζι Κερουμπίνι

25, 27, 30 Απριλίου & 2, 4, 9 Μαΐου 2023

Ώρα έναρξης 19.30 (Κυριακή 18.30)

Αίθουσα Σταύρος Νιάρχος ΕΛΣ – ΚΠΙΣΝ

Συμπαραγωγή με τη Μετροπόλιταν Όπερα της Νέας Υόρκης, την Όπερα του Καναδά και τη Λυρική Όπερα του Σικάγου

Μουσική διεύθυνση: Φιλίπ Ωγκέν

Σκηνοθεσία, σκηνικά: Ντέιβιντ ΜακΒίκαρ

Αναβίωση σκηνοθεσίας: Τζόναθον Λόυ

Συνεργάτιδα σκηνογράφος: Χάννα Πόστλουεϊτ

Κοστούμια: Ντούυ Λύτι

Κινησιολογία: Τζο Μέρεντιθ

Φωτισμοί: Πώλι Κόνσταμπλ

Σχεδιασμός προβολών: Σ. Κέιτυ Τάκερ

Διεύθυνση χορωδίας: Αγαθάγγελος Γεωργακάτος

Κρέων: Γιάννης Γιαννίσης

Γλαύκη: Βασιλική Καραγιάννη

Ιάσων: Τζόρτζιο Μπερρούτζι

Μήδεια: Άννα Πιρότσι

Νέρις: Νεφέλη Κωτσέλη

Επικεφαλής της φρουράς: Νικόλας Ντούρος

Πρώτη υπηρέτρια: Δέσποινα Σκαρλάτου

Δεύτερη υπηρέτρια: Μάρθα Σωτηρίου

Με την Ορχήστρα και τη Χορωδία της Εθνικής Λυρικής Σκηνής

Τα εισιτήρια για όλες τις παραστάσεις έχουν εξαντληθεί.

Χορηγός παράστασης ΤΡΑΠΕΖΑ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

Μέγας Δωρητής & Δωρητής παράστασης ΙΔΡΥΜΑ ΣΤΑΥΡΟΣ ΝΙΑΡΧΟΣ.