Άρρωστη πασχαλιάτικα με κόβιντ

Παραδομένη στον ύπνο.

Ύπνο βαθύ σαν πάχνη και σαν χιόνι

Που θέλει να καταπιεί τη λύπη όλη

Τις Ερινύες της μνήμης

Τις εικόνες τις παλιές της ανεπίγνωστης ευτυχίας

Να τις καταπιεί

Και να τις υφάνει μετά σαν την αράχνη

Σε ίσιο κέντημα

Κι από κάτω οι κόμποι

Να μη φαίνονται

Ύπνος λευκός και στοργικός

κάνει delete

στον πόνο της αρρώστιας

θάβοντας βαθιά

την αβάσταχτη ζωή

να αποδώσει την ίδια  στην κοινωνία

άμωμο άνθρωπο, που εξέτισε την ποινή του

λευκό  χωρίς ιστορία.

Νήδυμος ύπνος,

τρυφερός σαν θάνατος.