Ζέστη και φωτιές… Αυτό είναι το σκηνικό γύρω μας αυτές τις μέρες και δεν πρόκειται να διαφοροποιηθεί τις επόμενες. Ξεφωνίζουν στα δελτία ειδήσεων για τους επερχόμενους καύσωνες και ο τρόμος ζωγραφίζεται στα πρόσωπα των τηλεθεατών που νομίζουν ότι τουλάχιστον έρχεται η συντέλεια του κόσμου! «Μείνετε μέσα», ουρλιάζουν πανικόβλητοι οι διάφοροι ειδικοί προξενώντας φόβο στους ηλικιωμένους που νιώθουν την καυτή ανάσα του θανάτου στον σβέρκο τους! Μέσα όλοι, λοιπόν, με τα κλιματιστικά στο φουλ καθώς ο Κλέων ήρθε με άγριες διαθέσεις και χωρίς να κάνει εξαιρέσεις! Μέσα!
«Μέσα»;Ναι, μέσα! Γιατί, έχει κανείς αντίρρηση; Τι τρέχει κύριος; Θυμήθηκες το lockdown; Και; Έκανες μια σκέψη; Όταν έχει καύσωνα, απαγορεύονται οι σκέψεις! Τι είπες; Τρομοκρατούν τον κόσμο για να τον κρατούν ζαλισμένο και φοβισμένο, σε κατάσταση πανικού, μέσα στο σπίτι ή μέσα γενικά; Μα, τι λες κύριος! Δεν θέλω να σκέφτεστε. Δεν πρέπει να σκέφτεστε, γι’ αυτό υπάρχουν οι ειδήσεις, για να σας λένε με τι να ασχοληθείτε! Με τους καύσωνες διαρκείας!
Στην πραγματικότητα βέβαια, ούτε οι επιστήμονες δεν συμφωνούν μεταξύ τους περί του φαινομένου. Αν είναι, λένε, καύσωνας ή ακραία ζέστη! Εγώ πάλι δεν μπορώ να βρω τη διαφορά όταν καίει ο ήλιος, αλλά αν θυμάμαι πάντα τον Ιούλιο χτύπαγε κάτι 40άρια… Ωστόσο τώρα η ζέστη εξηγείται μόνο με τον όρο «Κλιματική κρίση».
…«Κλιματική κρίση», όχι που δεν θα είχαμε. Μα είναι δυνατόν να έχουμε ταράξει τη γη και τον ουρανό, τη θάλασσα και τον αέρα, σε τόσα πειράματα, σκουπίδια, πυρηνικά απόβλητα, βιομηχανικά σκουπίδια, να έχουμε εξαφανίσει τα δέντρα, να έχουμε χτίσει με τσιμέντο ό,τι χτίζεται κι ακόμα παραπάνω και να μην αντιδράσει ο πλανήτης; Το κλίμα; Να μην έρθουν τα πάνω κάτω; Οι θάλασσες έχουν αλλάξει θερμοκρασία και, μην κοροϊδευόμαστε, δεν φταίει γενικά κι αόριστα ο άνθρωπος και οι δράσεις του. Το να προκαλέσεις κάτι τέτοιο στον πλανήτη σημαίνει πως τον έχεις διαταράξει με τρόπους που παραπέμπουν μάλλον σε ταινίες επιστημονικής φαντασίας – αν και αυτές τις ξεπεράσαμε πλέον.
Με μαγεύει στον πρωτόγονο άνθρωπο αυτή η αγαθή τάση του να θεοποιεί οτιδήποτε καταλάβαινε πως συμμετείχε στον κύκλο της ζωής. Η γη, τα δέντρα, ο ήλιος, κλπ ήταν οι θεοί του. Η μάνα Γη, το θηλυκό σύμβολο. Απέραντος σεβασμός, σεβασμός στο μυστήριο της ζωής και του θανάτου. Και νά, ο άνθρωπος που εξελίχθηκε και δεν έχει κανένα σεβασμό πουθενά ούτε στον συνάνθρωπό του.
Από την άλλη η Αττική γη, ξακουστή για την ομορφιά της στον αρχαίο κόσμο. Να θυμηθούμε τις «Νεφέλες», από την ομώνυμη κωμωδία του Αριστοφάνη, που έτρεχαν να φτάσουν χαρούμενες στην Αττική, ξακουστή για την «ευδία» του κλίματος της που έκανε χαρούμενους τους κατοίκους της… Εδώ και πολλές δεκαετίες – από τον προηγούμενο αιώνα – η Αττική χάνει κάθε καλοκαίρι τις ομορφιές της, τα δάση της, και – φτάσαμε και εδώ – τους ανθρώπους της και τα σπίτια τους. Χάθηκαν άνθρωποι, χάθηκαν περιουσίες, χάθηκαν εκατοντάδες χιλιάδες, ίσως και πολύ περισσότερα, στρέμματα δάσους, χάθηκαν ζώα, χάθηκαν ζωές ολόκληρες… Χάνεται η Αττική, χάνεται η Ελλάδα ολόκληρη και μας λένε πως για τις φωτιές… «…φταίει η κλιματική κρίση!»!
Όχι, αγαπητοί μου. Δεν βάζει η κλιματική κρίση φωτιά στα δάση. Δεν καίει η κλιματική κρίση σπίτια, ανθρώπους, δέντρα, ζώα. Δεν είναι ο παρατεταμένος καύσωνας που ξαφνικά πήρε φωτιά γιατί βρέθηκε στο τσακίρ κέφι! Αυτοί που έκαναν οικόπεδα μέσα στα δάση έχουν ευθύνες, αυτοί που φυτεύουν αντί για δέντρα ανεμογεννήτριες, αυτοί που δεν έκαναν αναδασώσεις ποτέ, που δεν φρόντισαν να μην ξανά μπει φωτιά στα καμμένα, αυτοί που δεν ενίσχυσαν τους δασολόγους και όσους έχουν πραγματική ευθύνη για τα δάση, αυτοί που προτιμούν να ξοδεύουν τεράστια ποσά για την καταστολή των πυρκαγιών αντί για την πρόληψη, αυτοί έχουν τις τεράστιες ευθύνες και συνήθως έχουν και φίλους καρδιακούς με σοβαρά συμφέροντα γύρω από μια καμένη περιοχή!
Μετά θρηνούν για τις απώλειες. Θρηνούν μαζί μ’ αυτούς που χάνουν τα πάντα, μαζί με τα δέντρα που κλαίνε όταν καίγονται, αδύναμα να αντιμετωπίσουν τον όλεθρο, μαζί με τα παιδιά που χάνουν τους τελευταίους πνεύμονες ζωής και ελπίδας για ένα Αύριο καλύτερο.
Τον χειμώνα που θα έρθουν, αν έρθουν βέβαια, οι βροχές και οι πλημμύρες θα συμπαρίστανται στους ανθρώπους που θα προσπαθούν να σώσουν ό,τι απέμεινε! Κρυφτό πίσω από το μικρό τους δαχτυλάκι…
Κάθε φορά που βλέπω αυτό το αχόρταγο θηρίο σκέφτομαι τη στιγμή που όλα αυτά τα καμένα δέντρα, τα καμένα ζώα, θα σταθούν απέναντί μας και θα ρωτήσουν ΓΙΑΤΙ. Τη στιγμή που εκατοντάδες χιλιάδες παιδιά θα ρωτήσουν ΓΙΑΤΙ. Κι αυτοί που έφυγαν επίσης… ΓΙΑΤΙ.
Ακόμα κι ο ήλιος, αυτή η άσβεστη φλόγα, θα ρωτήσει ΓΙΑΤΙ, με θυμό για την παράβαση.
Φοβάμαι πως θα μας κάψουν ζωντανούς. «Γιατί μ’ αρέσει να βλέπω τη διαδικασία της πυρόσβεσης…», είπε ο άλλος! Κρίση στο κεφάλι μας αφού ο Νέρωνας ζει μέσα μας! Άλλοι χαίρονται με τις φωτιές, άλλοι να τις σβήνουν, άλλοι μπορεί και να χορεύουν γύρω απ’ αυτές, όλα είναι πιθανά!
Καύσων – καύμα – καίω – πυρ – φωτιά – Καλοκαίρι 2023 η ζωή μας σε επανάληψη. Για τις φωτιές ευθύνεται ο καύσωνας διαρκείας και οπωσδήποτε η κλιματική κρίση (έτσι θα τη γλιτώσουν πολλοί…).
