Σαν τρόμος κυριακάτικος
Λιγόστεψε η μέρα
και οι χαρές
Ακούς σε τόνο πένθιμο εντός και γύρω γύρω
Πόσους γλάρους είδες να γελούν
Αυτό το καλοκαίρι;
Γέρνει ο σκίνος και διψά το αλάτι απ’ τις ζωές μας
Κι έπαψες τότε να μιλάς
(φωνή από τη φωνή μου)
Κοίταξες στο στήθος μου πληγή
από την πληγή σου
Ύψωσα τα μάτια να σε δω
Δίπλα στη λυχνία
Ενεργός η προβολή
του μέλλοντος καιρού μου
Τώρα μαζεύεις φως
Κι εγώ φοβάμαι
Αν δεν ξυπνήσεις
Η Βαΐα Τζώρη γεννήθηκε στις Σέρρες. Σπούδασε φιλολογία και παιδαγωγικά. Ζει κι εργάζεται στην Κέρκυρα.
