Με τον παραπάνω συμβολικό και αλληγορικό τίτλο (αναζήτηση μιας άλλης πολιτείας) κυκλοφόρησε στα Χανιά, το 2003, η ποιητική συλλογή του αγαπητού συναδέλφου Στ. Κλώρη (φιλολογικό ψευδώνυμο του Σταύρου Καλαϊτζόγλου), με εικόνα εξωφύλλου κεφαλή εφήβου. Ένα εξαίρετο πόνημα που αποτελεί την πρώτη του δοκιμή στον χώρο της ποίησης, αποσπώντας το Α΄ Βραβείο στον Ζ΄ Πανελλήνιο Ποιητικό Διαγωνισμό: Κούρος Ευρωπού (2002). Η συλλογή αποτελείται από 26 συνθέματα, κατανεμημένα σε τρεις θεματικές ενότητες, με στιχουργική ποικιλία, φροντισμένη γλώσσα, διανθισμένη περίτεχνα με γαλλικές φράσεις, και υπολανθάνουσα υπερρεαλιστική γραφή. Συνθέματα, ορισμένα με συγκινητικές αφιερώσεις σε συγγενικά πρόσωπα, που συνοδεύονται με υποτιτλισμούς με στίχους των Τ. Λειβαδίτη, Γ. Σεφέρη και του Καταλανού ποιητή J. Manrique. Τα ποιήματα αποτελούν νοσταλγικές αναμνήσεις, «γλυκόφωνες θύμησες» της εφηβείας του «μνήμες παλαιών ονειρικών λειμώνων, πίσω από το χρόνο και τη λήθη», εικόνες των παιδικών του χρόνων, «γεμάτες με σιωπές και ένοχες συγκινήσεις», που «η μνήμη, δίκην παλίρροιας ξεβράζει στις ακρογιαλές του νου κατάλοιπα θεών και ανθρώπων» (Σιωπηλά αρώματα).
Ειδικότερα, στην Α΄ ενότητα, με τον υπαινικτικό τίτλο Εποχές ασύνταχτες τα 17 ποιήματα προβάλλουν, με ανθρωπιστική έκφραση, τις προσωπικές του σκέψεις και τους φιλοσοφικούς του συλλογισμούς, ιδιαίτερα για το μεταναστευτικό πρόβλημα, άκρως επίκαιρο στη σημερινή εποχή (Xenophovia). Τρία στιχουργήματα με τον τίτλο Εαρινό παραπέμπουν χαρμόσυνα σε ανοιξιάτικες ημέρες της ζωής, με τις αντιξοότητες αλλά και τις ευφρόσυνες στιγμές, με το ηδύ φως της πλανεύτρας Άνοιξης, γλυκασμός σε «ζώντες και νεκρούς». Ενδιαφέρον το ποίημα που κάνει λόγο για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει ένας νεοδιόριστος καθηγητής (Ασκήσεις μοναξιάς), στίχοι αιχμηροί με προσωπικές εμπειρίες. Ιδιαίτερα συγκινεί ο επικήδειος χαιρετισμός σε μια δασκάλα, που αποτελούσε το πρότυπο της καλοσύνης, η οποία έφυγε μακριά για πάντα Έφυγες για μακρινό ταξίδι / Κι εγώ που σ’ αγαπούσα / ούτ’ ένα αντίο να σου πω δεν μπόρεσα.
Φιλοσοφικοί στοχασμοί επισημαίνονται στα τέσσερα στιχουργήματα Τετραλογία του millenium (=χιλιετίας), με εξαίσιους στίχους που αναβλύζουν όνειρα, πόθους και φιλοδοξίες.
Θα πορευτούμε σ’ άλλες χώρες· / ανάμνηση στη μνημοθήκη / de notre heureuse enfance! (=της ευτυχισμένης παιδικής ηλικίας).
Στην Β΄ ενότητα με τον συγκεκαλυμμένο τίτλο Οι απογενόμενοι και προμετωπίδα του Σκώτου φιλοσόφου και πολιτικού Τόμας Καρλάϊλ, τα τέσσερα συνθέματα αναφέρονται, με φιλοσοφική στόχευση, στον θάνατο και στη ζωή, «ρωγμές του χρόνου οι χαρές» και στα «Πολλαπλά κατάγματα» (μώλωπες και εκδορές) που καταφέρονται στους επιλειπόμενους.
Αιμάσσουσα πληγή το χθες / Δυνάστης κι ο καιρός / Μένουν στίγματα / προσώπων κι ημερών / μόνο οι φωνές…
Τέλος, τα συνθέματα της τρίτης ενότητας Τρεις πολιτείες εκφράζουν, με συγκινησιακή φόρτιση, τα συναισθήματα του Κλώρη για τις τρεις πόλεις που σφράγισαν ανεξίτηλα τη ζωή του. Τη γενέτειρά του Κιλκίς Μακεδονίας, προσφυγική πόλη, όπου έζησε τα παιδικά του χρόνια και συμπορεύθηκε με τον Ελληνοεβραίο ποιητή Γιωσέφ Ελιγιά. Τη Θεσσαλονίκη, τη «νύμφη του Θερμαϊκού», τη Σαλονίκη του 1956, «πόλη ιερή, αγνή και αθώα», όπου σπούδασε, με υποτροφία, Γαλλική Φιλολογία, στη Φιλοσοφική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου, και, στη συνέχεια, τη μετατόπισή του από τον Βορρά στον Νότο στα Χανιά, στην πόλη με πυκνή ιστορία, στη θέση της αρχαίας Κυδωνίας. Στίχοι συγκλονιστικοί, αφιερωμένοι στη σύζυγό του Χριστίνη, που φωτίζει με το πέρασμά της τα «ρείθρα των βραδιάτικων Χανιών», με την πανδαισία του χρυσού φωτός. Μια πόλη ιστορική που φωτίζεται από τη Σελήνη που «προβάλλει σιωπηλή από τη Χαλέπα και θυμίζει» και μας επαναφέρει με το φως της στην πραγματικότητα από το όνειρο και τη φυγή (Σελήνης τύψεις).
Εκφράζουμε τα θερμά συγχαρητήρια στον αγαπητό συνάδελφο για την εξαιρετική έκδοση, ευχόμενοι ολόψυχα συνέχεια της ποιητικής του παραγωγής και, γενικότερα, της συγγραφικής του δημιουργίας.
Αναστάσιος Αγγ. Στέφος, δ.φ. Αντιπρόεδρος της Πανελλήνιας Ένωσης Φιλολόγων και του Συλλόγου«Οι Φίλοι του Μουσείου Γ. Δροσίνη»
