Το σκιάχτρο είναι κατειλημμένο

Μου είπαν: Θα σπέρνεις  φόβο

κι αυτός θα φυτρώνει.

Είναι η αρμοδιότητά σου.

Μπορώ να αλλάξω ρόλο; απάντησα,

δεν έχω σχετικές γνώσεις.

προτιμώ να καλλιεργώ ηλιοτρόπια.

Εξασκούμαι ξέρετε στην ηλιοβλεμματική.

«Έκαστος εφ’ ώ ετάχθη»

Έπεσε σαν πέλεκυς η ρήση.

Μα δεν πελεκήθηκαν τα όνειρά μου

Κύλησαν μέσα μου εφτάχρωμα.

Εκεί αποθηκεύω τον ήλιο μου.

Εκεί όπου ένα ποίημα κεντρίζει,

κι εκτοξεύεται  στο φως.

Λυπάμαι, δεν έχω χώρο για  φόβους.

Όλα τα ράφια μου γράφουν “reserved”.

Στην αγάπη

Να εκεί,

εκείνη τη λέξη

την σφυρηλατημένη,

αυτή που σμίγει

ρίγη και πάθη

που βγαίνει απ’ τα βάθη

άλλοτε μια άβολη ανακωχή

κι άλλοτε μια κλασική δικαιολογία

αυτή τυλίξτε μου, παρακαλώ,

σε χαρτί συσκευασίας

ανθεκτικό και ασφαλές

σαν πύργο ελέγχου

που αποτρέπει τη συντριβή

και ανασταίνει τα φτερά.