«Με επίκεντρο την Κωνσταντινούπολη»: Μεγάλο μέρος της γοητείας της Κωνσταντινούπολης εκτός βέβαια από τα βυζαντινά μνημεία οφείλεται στα υπέροχα κτίσματα του αρχιτέκτονα Ιωσήφ Σινάν. Είναι κτίσματα που δεσπόζουν και των οποίων η οντότητα δημιουργεί μια μαγευτική εικόνα. Όσες φορές βρίσκομαι στην Κωνσταντινούπολη τα θαυμάζω και τα καμαρώνω γνωρίζοντας ότι είναι δημιουργήματα ενός έλληνα ο οποίος με τα έργα του προσπάθησε να διατηρήσει ζωντανή τη βυζαντινή παράδοση. Όλα αυτά τα αρχιτεκτονήματα τα έχω χαρεί σε διαφορετικές εποχές του χρόνου, άλλωστε σε κάθε μια αποκτούν διαφορετική υπόσταση. Για μένα η πιο εντυπωσιακή εκδοχή τους είναι τον χειμώνα, όταν το χιόνι απλώνεται πάνω τους δημιουργώντας έντονη παραμυθένια ατμόσφαιρα. Όποιος δεν έχει αντικρίσει χιονισμένη την Πόλη δεν έχει απολαύσει ένα σημαντικό μέρος της γοητείας της. Ο σκληρός χειμώνας με τις αλλεπάλληλες βροχές, τα χιόνια, το μεγάλο κρύο, τη μούχλα, τα βαριά σύννεφα, τις μικρές μέρες, τα μαγκάλια, τις σόμπες, τα τζάκια, τα κυδώνια, τα μήλα, τα κάστανα, τα ζεστά ρούχα, τους μάλλινους σκούφους και τα προστατευτικά κασκόλ, τις ομπρέλες, τα κλειστά γερά παπούτσια, τις μπότες, τα ζεστά τσάγια, τους λουκουμάδες, δημιουργεί ένα ασύλληπτο σκηνικό ζωής και θεάτρου. Τα καλοκαίρια της Πόλης σού κόβουν την ανάσα, με δυσκολία κυκλοφορείς στους δρόμους και με την παραμικρή κίνηση ιδρώνεις και ανασαίνεις περίεργα. Ωστόσο κάθε εποχή έχει τη γλύκα, τη γοητεία και την ομορφιά της και αυτό ισχύει με το παραπάνω στην Κωνσταντινούπολη που περιβάλλεται από θάλασσα. Όπου κι αν βρεθείς αγαλλιάζεις αντικρίζοντας τα πλεούμενα να αρμενίζουν, τους γλάρους και τους ψαράδες να την αδειάζουν διαρκώς από τα ψάρια της. Κάθομαι σε κάποιο καφενείο της παραλίας κοντά στο Ντολμά Μπαξέ και αναλογίζομαι το μεγαλείο αυτής της μυθικής πολιτείας που έχει αγκιστρωθεί μέσα μου και δεν με αφήνει σε ησυχία, ούτε όταν την ζω και πολύ περισσότερο όταν τη νοσταλγώ, γιατί πάντα τη νοσταλγώ όπου και αν βρίσκομαι.
Ένα από τα πιο γοητευτικά τζαμιά της Κωνσταντινούπολης είναι αυτό του Σοκολού πασά, του Μεχμέτ, του πολυαγαπημένου φίλου του Σινάν. Το τζαμί είναι κτισμένο ακριβώς στην παραλία του Κεράτιου κόλπου και αποτελεί ένα από τα σπάνια θρησκευτικά κτίσματα που βρίσκεται τόσο κοντά στη θάλασσα. Αυτό το τζαμί είναι σχεδόν μέσα στη θάλασσα, ακριβώς στο ένα άκρο της γέφυρας του Ατατούρκ, απ’ όπου περνάει κανείς συνέχεια όταν πηγαίνει με το λεωφορείο προς το Ταξίμ ή και αντίθετα. Δείχνει κατάλευκο σαν περιστέρι ή σαν πλοίο που δεν συναντάς όμοιό του. Κάθε φορά που περνάω από εκεί το θαυμάζω ν’ ακτινοβολεί σαν αχιβάδα του Αιγαίου.
