Περι κότας και άλλων δίποδων

Στην αυλή του σπιτιού μου στο νησί, μπαινοβγαίνει, όποτε της καπνίσει, μια αλανιάρα κότα. Σκαλίζει παντού και όταν δεν βρίσκει κάτι ικανοποιητικό, επικεντρώνεται σε λουλούδια, κατά προτίμηση κόκκινα. Δεν την διώχνω επειδή μου θυμίζει την κανελί κότα της γιαγιάς μου που την έλεγε Γιαμπάνκω και  γεννούσε καθημερινά ένα δίκροκο αβγό.

Η  όρνιθα, κοινώς κότα είναι ένα εξημερωμένο πτηνό, οικόσιτο ζώο. Διαβάζω πως στον κόσμο υπάρχουν περισσότερες κότες από άλλα πτηνά, καθώς επίσης και από ανθρώπους. (Αυτή η τελευταία πληροφορία με προβλημάτισε κάπως).

Στον Αριστοφάνη, για να ξεκινήσω από τα δικά μας, οι όρνιθες, (αναφέρεται στο γένος των φτερωτών διπόδων) μέσα από την φαντασία του και την μαεστρία του στην σάτιρα, αποδεικνύονται ιδανικοί να μας απογειώσουν. Πολυεπίπεδα μηνύματα πάνω στην διαφθορά που ταλάνιζε και ταλανίζει διαχρονικά την χώρα.

Ο γελοιογράφος Φωκίων Δημητριάδης, ζωγράφιζε διαρκώς μια κότα δίπλα στον Τσάτσο. Σύμφωνα με κάποια χιουμοριστικά σχόλια της εποχής,  ποτέ, ούτε ο Τσάτσος , αλλά ούτε και η κότα έμαθαν το γιατί. Η αλήθεια βέβαια  είναι πως ο γελοιογράφος σατίριζε τον τότε υπουργό προεδρίας μετά την απόφασή του να απαγορεύσει την παράσταση των Ορνίθων στο Ηρώδειο.

Στην λογοτεχνία, η κότα άλλοτε ονειρεύεται να πετάξει ελεύθερη, (Η κότα που ονειρευόταν να πετάξει, μια αλληγορία για τη ζωή, (S.M.W) ),  άλλοτε γεννάει χρυσά αβγά (κυρίως σε παραμύθια) και άλλοτε μας αναγκάζει να αναρωτηθούμε ποιος γεννήθηκε πρώτος , η ίδια ή το αβγό. Για την πιο πάνω απορία έχουν γραφτεί πολλά, αλλά δεν θα μείνουμε σε αυτό.

Η δε μισοπάλαβη κότα από τις Παράξενες  Ιστορίες της Π.Π., που γεννούσε αβγά σε σκόνη, «άκουγε κατά καιρούς από την μεσοτοιχία μισόλογα για την κρίση, κάτι που την οδήγησε στα πρόθυρα νευρικής κρίσης και στο αυθαίρετο συμπέρασμα πως ο θεός είναι μεγάλος καθώς και ο κόσμος».

Μια κότα που σουλατσάρει ανέμελα στα σκαλοπάτια μιας δημόσιας υπηρεσίας, μπορεί πάντα να παρακινήσει ακόμα και έναν δημόσιο υπάλληλο να θορυβηθεί. (Το τι του τίποτα, Λ.Δ.).

Ακόμα και ποιήματα γράφτηκαν για αυτήν :

ΑΣΗΜΑΝΤΟ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ

Να ένας άνθρωπος

που πηγαίνει πανέτοιμος να κάνει κάποιο σεξ.

Στον δρόμο του συναντάει μια κότα με κοφτερή ομορφιά

πούπουλα χρυσαφιά, ράμφος φιλντισένιο

τον κοιτάζει κατάματα εκείνος βιάζεται την κλωτσάει

καημένη κότα κράζουν όλοι.

Πήγε ο άνθρωπος το ’κανε το σεξ του

η κότα ράμφισε τρία μυρμήγκια παραπέρα ηρέμησε

έφυγε κι ο κόσμος που είχε μαζευτεί

ερήμωσε ο τόπος, πέρασε καιρός.

Πρώτη πέθανε η κότα.

(Σ.Σ)

Ας μην ξεχάσω και την στρουμπουλή κότα, την κάτασπρη πουλάδα που τραγουδήθηκε από τον Γούναρη σε στίχους Γ.Οικονομίδη.

Eμείς οι άνθρωποι θεωρούμε την κότα χαζή, παραβλέποντας το γεγονός ότι έχουμε αρκετά κοινά μαζί της. Ας σκεφθούμε μερικά :

1. Είμαστε ζώα παμφάγα.
2. Δεν είμαστε ικανά για πτήσεις, αλλά μας αρέσει να πηδάμε φράχτες.
3. Είμαστε ζώα κοινωνικά.
4. Το αρσενικό είναι αρκετά διαφορετικό από το θηλυκό.
5. Η απομάκρυνση ενός μέλους από το κοπάδι ή την ομάδα, προκαλεί προσωρινή διάσπαση στην συγκεκριμένη κοινωνική δομή, έως ότου καθιερωθεί μια νέα. Η προσθήκη δε νεότερων πουλιών ή ανθρώπων μπορεί να προκαλέσει αναταραχή.
6. Η έλλειψη κόκορα ή άνδρα, μπορεί να κάνει τις κότες ή τις γυναίκες αντίστοιχα, να εγκαταλείψουν την στέγη τους.
7. Η χαζομάρα των πουλερικών δεν  είναι και τόσο διαφορετική από την χαζομάρα των  ανθρώπων που θεωρούνται το εξυπνότερο ζώο.

Μετά και την έβδομη παρατήρηση και την ολοένα αυξανόμενη βλακεία που έχει κατακλύσει την ανθρωπότητα στον αιώνα μας, νομίζω πως κάθε αίσθηση υπεροχής του ανθρώπινου είδους που μας διακατέχει, πρέπει να αναθεωρηθεί σοβαρά.