Αγαπημένοι Περιουίτες,
το Περί ου μας, συνεχίζοντας απτόητο, σας υπενθυμίζει και σας προ(σ)καλεί επισήμως να συγγράψετε το δικό σας νανοδιήγημα – μέχρι 200 λέξεις! Συντάκτες, συνεργάτες, αναγνώστες, φίλοι, στείλτε μας το νανοδιήγημά σας (θέμα ελεύθερο) ως το τέλος Αυγούστου!
Τα καλύτερα νανοδιηγήματα θα παρουσιαστούν δημοσίως στην πανηγυρική εκδήλωση – πάρτι που θα κάνουμε τον Οκτώβρη, εορτάζοντας τον 1 χρόνο του Περί ου μας, και θα βραβευτούν. (Αναμείνατε λεπτομέρειες.)
Περιμένουμε τις συμμετοχές σας στη Σελίδα του Περί ου στο Facebook ή στο ppampoudis@gmail.com, με επισυναπτόμενο αρχείο σε Word.
Συλλοϊσμοί
Ένα ρίφι στο Φανάρι, στο τραγούδι, σιγοντάρει,
ένα σπίνο κι ένα κούκο, αλλά που να βρούνε μπούφο….
Να ακούσει και να νοιώσει, πόση μελώδια, πόση,
κρύβεται στον σαματά μέσα στα ανάμματα.
Ένας κάβουρας στο Να, λοξοπερπατά και να,
βρίσκει φίλο καρδιακό, ένα μαύρο αστακό.
Πιάνουνε το αργολάλι, έχουν φαμελιά μεγάλη
και τραβώντας παραπέρα, φτάσανε στη Προεσπέρα.
Μια χελώνα κολυμπά. με στο Φράγμα στις Βαθές
και μια πάπια την ρωτά ήντα γίνεσαι μαθές;
Έβγα όξω να βοσκήσεις, το χορτάρι να θερίσεις
κι άσε ότι τρως εδώ, για τα με που χω μωρό.
Και παρέκει ένας Καριώτης, κουρασμένος στρατιώτης,
του αγώνα της ζωής, όλο της μίλα της Γης.
Αχ καλή μου τι θα γίνει, που σαι στέρφα και με ψήνει,
όλο τον καιρό ο ήλιος, μα ‘μαι της θωριάς σου φίλος;
Σε σκαλίζω, σε ποτίζω, σ’ αγαπώ και σε φροντίζω,
είσαι η μοναχή μου έγνοια, από τότε που χω γένια.
Μόνο εσύ και η κυρά, μου χαρίζετε χαρά,
αλλά δεν βαρυγκωμώ κι ούτε έχω παράπονο.
Θέλω δυο μάτια να θωρώ, του Νησιού το θησαυρό
και τα δυο χέρια μου γερά, ν’ αγοεύουν τα νερά,
ένα πίθο με κρασί και τ΄ απαραίτητο φαί,
τα παιδία μου, μιαν αγκάλη… προκοπή δεν θέλω άλλη.