ΓΝΩΜΙΚΟ
«Κάτοπτρον είδους, χαλκός εστίν…»
έλεγαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι
αφού στίλβωναν τον χαλκό
και βλέπανε τη φάτσα τους.
«…οίνος δε, νου.»,
συνέχιζαν στο ίδιο γνωμικό
διότι με το κρασί, όπως πίστευαν
βλέπεις το μυαλό του ανθρώπου.
Τελευταία
αποφεύγω τους καθρέφτες
ειδικά όταν πίνω.
_____________________________________________________________________
ΤΟ ΠΕΡΒΑΖΙ
Όταν ήμουνα μικρός
απ’ το περβάζι του σπιτιού
χάζευα τους περαστικούς.
Εκείνος ο ποιητής με τη μαγκούρα
ο κύριος λογιστής, κρατώντας πάντα χαρτοφύλακα
ο άλλος ο τρελός, που έτρεχε στους δρόμους
η κυρία με το μοβ ταγέρ, ασορτί και η εσάρπα
αλλά κι εκείνη η ξανθιά τσαχπίνα
με μίνι φόρεμα και βλέμμα λάγνο να κοιτά.
Χρόνια τώρα τους παρατηρώ να περνούν.
Δεν άλλαξα σπίτι, ασπρίσαν τα μαλλιά μου
κι απ’ το περβάζι, όλο οι ίδιοι άνθρωποι
πέρα δώθε, πάντα περπατούν.
Τελευταία όμως, ένας μαυροντυμένος
επίμονα κοιτά απ’ το πεζοδρόμιο.
Μάλλον ενδιαφέρεται για το σπίτι.
Περίεργο!
Εγώ δεν το πουλώ.
________________________________________________________________________
ΓΡΙΦΟΣ
Πέρα δώθε πήγαινε στο πέρασμά μου
μια γέφυρα καμωμένη από σχοινί
πάνω απ’ το ορμητικό ποτάμι.
Στη αντίπερα όχθη ο δήμιος
κραδαίνοντας μια σπάθα υψωμένη φώναξε:
«Και μόνο μια σου φράση
αν είναι η σωστή
αρκεί για να σε σώσει.»
«Είσαι δειλός», απάντησα
κι από τότε, όλο γελάω με τη ψυχή μου.
_______________________________________________________________________
ΤΑ ΣΚΟΤΕΙΝΑ ΟΝΕΙΡΑ ΜΟΥ
Δάντης, Ρεμπό, Καραβάτζο
μ’ επισκέπτονται τις νύχτες
στα σκοτεινά όνειρά μου.
Προάγγελοι του χάους
προβλέπουν τα δύσκολα χρόνια
στα σκοτεινά όνειρά μου
όταν τα πλοία θα δέσουν τους κάβους
κι η καρδιά μας πέτρα θα γίνει
όταν ο χρόνος παγώσει
και το αίμα στις φλέβες θα πήξει.
Μετριότητα με ποδοπατεί
στα σκοτεινά όνειρά μου
Εκεί πάντα με το αρχαίο κέρας
επικαλούμαι τους νεκρούς
μπροστά απ’ τις αήττητες προσόψεις
των σπιτιών που χαθήκαν’.
Γίνομαι θύτης και θύμα
στα σκοτεινά όνειρά μου
παλιά τέφρα και σκόνη
και λίπασμα σκόρπιο στο χώμα.
Πάντα τριγυρνώ στα μαντεία
στα σκοτεινά όνειρά μου
με τους υψηλόβαθμους μάντεις
να προβλέπουν τ’ ολοκαύτωμα.
«Ώ, φιλοκέρδεια τυφλή
ώ συ οργή παράφρων»
αιτίες ανηκέστου βλάβης
και πάμπολλων τραυμάτων.
Πάντοτε δικαιώνομαι
στα σκοτεινά όνειρά μου
«κι ας είχον της οδού εκπέσει της ευθείας.»
+++
«Ώ, φιλοκέρδεια τυφλή, ώ συ οργή παράφρων, ήτις τοσοΰτον μας κεντάς εις τον βραχύν μας βίον, κι’ εις τον αιώνιον έπειτα τόσω κακά μας λούεις… »
Dante Alighieri / Άδης / Κεφάλαιο Δωδέκατο / Στίχος 17.
Μετάφραση: Γεώργιος Εμμ. Αντωνιάδης – Εκδ. Έμμετρος 1881
«Κατά το μέσον στάδιον του ημετέρου βίου εις σκοτεινόν τινα δρυμόν πλανώμενος ευρέθην, διότι είχον της οδού εκπέσει της ευθείας… »
Dante Alighieri / Άδης / Κεφάλαιο Πρώτο / Στίχος 01.
Μετάφραση: Γεώργιος Εμμ. Αντωνιάδης – Εκδ. Έμμετρος 1881
_____________________________________________________________________________________________________________________________________
ΤΟ ΣΚΥΛΙ
Ένα λαβωμένο σκυλί
βρήκα κάποτε στο δρόμο
και το μάζεψα.
«Έχεις μεγάλη καρδιά», μου λέει.
«Θ’ αμειφτείς για την πράξη σου.»
Κι άρχισαν να ρέουν τ’ απωθημένα.
Αναγνώριση, επιτυχία, πλούτος.
Κοστίζουν όμως αυτά τα πράγματα.
Τα τρία κακά της μοίρας
αλλά κι αυτή η δόξα
σιγά-σιγά
τον λάκκο σου θα σκάψει.
Με τα χρόνια
ο σκύλος έγινε αλλόκοτο θηρίο
Κέρβερος, με τρία κεφάλια να γαβγίζει.
Δεν πήγαινε άλλο.
Χθες σκότωσα ένα σκυλί στο δρόμο.
_____________________________________________________________________________________________________________________________________
Βιογραφικό:
Ο Κωνσταντίνος Τσεκλένης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1963.
Είναι φωτογράφος, σεναριογράφος, κινηματογραφιστής, μοντέρ, σκηνοθέτης και παραγωγός.
Εργάστηκε για πολλά χρόνια στον χώρο της μόδας και της ελληνικής διαφήμισης.
Έχει υλοποιήσει πληθώρα διαφημιστικών ταινιών, πολιτιστικών ντοκιμαντέρ,
θεατρικών δρώμενων, εκπομπών για την τηλεόραση και κινηματογραφικών έργων.
