Η σύμπτωση μιας τυχαίας συνάντησης τριών αγνώστων μεταξύ τους νεαρών έχει αποτελέσει το μοιραίο γεγονός, που αποδίδει γαλήνια δικαιοσύνη προς όλους.
Η άτυχη στιγμή ενός ανέμελου και νεανικού βραδινού γλεντιού, που τελείωσε άδοξα και προβληματικά.
Η Αρτινόη Στρατηγού εκείνη την βραδιά έμεινε έγκυος από τον Πέτρο και γέννησε ένα παιδί. Όμως στην ουσία δεν έχουν σχέση. Δηλαδή, δεν έχουν σχέση ως ζευγάρι. Ποτέ δεν είχαν και το μέλλον είναι αβέβαιο…
Ο άνθρωπος που γνώρισε ένα βράδυ μεθυσιού η Αρτινόη ,είναι ένας άγνωστος ,που επιμένει η Αρτινόη να του κρύβει ότι έχει γίνει ήδη πατέρας μιας κόρης …
Από εκείνο το ανεύθυνο, που έκανε η Αρτινόη τότε, τα πράγματα εξελίχθηκαν χαοτικά και τραγικά.
Σε όλο το διάστημα της εγκυμοσύνης της η Αρτινόη είναι αμφίβολο αν σκεφτόταν περισσότερο την κόρη της ή τον Πέτρο. Ενώ όμως η σκέψη της να βρεθεί και να μιλήσει με τον Πέτρο ήταν σχεδόν εμμονική, συγχρόνως απέφευγε ή φοβόταν να τον πλησιάσει και να του εξηγήσει τα γεγονότα .Ίσως επειδή υποσυνείδητα καταλάβαινε ότι ο βαθύτερος σκοπός της ήταν σχεδόν άγνωστος ακόμα και στην ίδια.
Απέναντι της Αρσινόης υπάρχει ένας ειδήμονας της ψυχής. Η ψυχίατρός της Δάφνη Ιωάννου βρίσκεται εκεί για να την οδηγήσει στα βάθη της ψυχής της, με σκοπό να μάθει τον εαυτό της.
Οι επισκέψεις της Αρτινόη στην ψυχίατρο αυτό αποσκοπούσαν να διώξει τον φόβο της καταφέρνοντας να πλησιάσει και να σταθεί δίπλα στον άντρα που προσπαθούσε να προσεγγίσει. Όμως η γιατρός , αναγνωρίζοντας ότι το χάος που υπήρχε στη ζωή της είχε ξεκινήσει από μέσα της , αναζητούσε την αρχή του μίτου του. Κι ήταν σίγουρη ότι θα τη βρει.
Η Αρτινόη έχει αποδεχθεί πως η κόρη της, η Έλλη , αποτελεί την συμβολική αλλά και την ουσιαστική επιβράβευση όλης εκείνης της προσπάθειας ,που οδήγησε στις αποκαλύψεις των κύκλων της ζωής της. Πως ο ερχομός της κόρης της, κλείνοντας παλιούς κι ανοίγοντας νέους κύκλους, άλλαξε τη ζωή του καθενός τους ( της Ρένας, του Μαθιού, της Δάφνης, της Ελένης, του Ηρακλή και του Πέτρου) στρέφοντάς τους προς την ουσία της ευτυχίας και της αγάπης.
Ένα μυθιστόρημα που ξεπερνά τα όρια του προσωπικού
αναπλάθοντας τη μοίρα των πολλών και χαρτογραφώντας την ιστορία του εσωτερικού και ψυχικού πόνου, που είναι κοινός, πανανθρώπινος, μια ζεστή φωτιά για όλους.
Η γραφή του Αζακίδη, λοξοδρομεί, παραξενεύει, γεννάει έκπληξη στον αναγνώστη και παράλληλα, κατευνάζει τις αντιφάσεις του κόσμου, τις αγωνίες που τον περιβάλλουν. Ο ίδιος, στην ιστορία που αφηγείται , δημιουργεί έντονες εικόνες, μέσω των οποίων μεταμορφώνει το παρόν, λειάνει τις αιχμηρές γωνίες του κόσμου, μας φέρνει αντιμέτωπους με τα ύψη και τα βάθη της ζωής, το εφήμερο της ύπαρξης, το παρελθόν, τις απώλειες, την ψυχή, τα όνειρα.
Ο χώρος της γραφής του Αζακίδη, καταλαμβάνεται αρχικά από εικόνες που στη συνέχεια, μετατρέπονται σε σύμβολα, δηλαδή σε λέξεις, μεταφέροντας ένα κομμάτι διάφανης πραγματικότητας αλλά και θραύσματα ονείρου ταυτόχρονα.
Η γραφή του συνοψίζει στιγμιότυπα του παρελθόντος χρόνου, υπερρεαλιστικά τοπία, απρόβλεπτες και σουρεαλιστικές σκηνές, παράδοξα και τυχαία γεγονότα, σημεία της ζωής που μένουν στον αέρα, σαν παγιωμένα σχήματα. Οι διάλογοί του, επίκαιροι, ζωντανοί κι ευθύβολοι μας κρατούν σ΄ εγρήγορση, θυμίζοντας πως «ο καθένας από μας δεν είναι παρά η δίψα του», ακόμα και σε εποχές τρομακτικής ξηρασίας…
Τι υπέροχη που είναι η ουσία της ζωής των ανθρώπων, αν μπορείς να τη δεις με τα μάτια της ψυχής σου!!
Ένα δευτερόλεπτο χαμένης πίστης γέμισε πίκρα μισή ντουζίνα ανθρώπους…
Το μέλλον είναι πάντα κρυμμένο στο παρελθόν…
Είναι απίστευτο τι μπορείς να μάθεις από κάποιον που αποφασίζει να βγάλει τη θαμμένη ζωή από μέσα του.
Ένα βιβλίο για την παραπλάνηση, τις συμπτώσεις, τις πεποιθήσεις, τις συνειδητές επιλογές, την ελπίδα, την απόσυρση, την απόρριψη, την εγκατάλειψη, την απώθηση, την εξάρτηση, τη μοναδικότητα, τη διττότητα, την αξία της συνείδησης, τις συνέπειες της αλαζονείας και της επιείκειας, την πεποίθηση ,τη διαίσθηση, την δέσμευση ,την ελευθερία, τον φόβο της απόρριψης, την συγχώρεση, την απόδοση δικαιοσύνης, την Νέμεση, την ζήλεια , την μοίρα, την τύχη, τον πόθο, την ηδονή, το ξεγύμνωμα της ψυχής, τα ψυχικά τραύματα, τις αόρατες πληγές, τα κρυμμένα τραύματα της παιδικής ηλικίας, τις αναμνήσεις, το παρελθόν και το υποσυνείδητο…
Διαβάστε το.
Ο Πάνος Αζακίδης γεννήθηκε, μεγάλωσε και ζει στην Αθήνα. Σπούδασε και εργάστηκε στην Ελλάδα και το εξωτερικό, συνεχίζοντας να μελετά αδιάλειπτα φυσικές επιστήμες, συστημική ψυχολογία και φιλοσοφική οντολογία, σε αναζήτηση κοινών σημείων επαφής με την έκφραση της ανθρώπινης συμπεριφοράς, τον τρόπο και την πιθανή αιτία που ο καθένας αντιλαμβάνεται και επιλέγει να αποδίδει με διαφορετικό τρόπο τις καταστάσεις της ζωής του.
Από το 2010 ξεκίνησε ερασιτεχνικά να τα αποτυπώνει σε κείμενο, και η “Αρτινόη” είναι η πρώτη του επίσημη και ολοκληρωμένη σχετική παρουσίασή τους.
