Ι

Το κάλλος άλως[1].

Καμωμένο για ψυχές

που τ’ αντέχουνε.

ΙΙ

Όσους καθρέφτες

και αν σπάσεις, κομμάτια

μένουν άθικτα.

ΙΙΙ

Κρύψε, κάλυψε,

αλλοίωσε και θάψε.

Με εισιτήριο.

ΙV

Τα ιμάτιά Του

μοίρασαν και πάλι.

Και Τον κρύψανε.

V

Μονή της Χώρας:

προσμονή ώρας λευκής,

αναστάσιμης.

                                                       Γιάννης Κονδυλόπουλος

[1] ἅλως (η): το δάπεδο του αλωνιού. (Και το φωτοστέφανο των αγίων)