- Μιλήστε μας αρχικά για την ποιητική σας διαδρομή, από πότε ξεκινήσατε να γράφετε;
Ξεκίνησα να γράφω στην εφηβική ηλικία. Ήμουν πολύ τυχερή που το σχολείο μου ενθάρρυνε την εκμάθηση της Αγγλικής Λογοτεχνίας και διοργάνωνε διαγωνισμούς ποίησης στην Αγγλική.
Καταλύτης για το πρώτο βραβευμένο ποίημα, ένα πακέτο Χριστουγεννιάτικες κάρτες που οι γονείς μου λάμβαναν κάθε χρόνο από παιδιά καλλιτέχνες που ζωγράφιζαν με το στόμα ή με το πόδι. Σκέφτηκα τότε να γράψω για την αδικία του να γεννιέσαι με κινητικά προβλήματα και μέσα από την αναπηρία αυτή να ανθίζει ένα ταλέντο, μια δεξιότητα που άλλοι δεν κατέχουν. Πόσο θαυμαστό, εκείνοι που δεν δύνανται θεωρητικά, να ονειρεύονται και να υπερβαίνουν τα εμπόδια! Πόσο θαρραλέα υπέρβαση !
Με το ποίημα αυτό έλαβα το πρώτο μου βραβείο σε ηλικία 17 ετών .
- Ποιοι οι ποιητές/ποιήτριες με τους οποίους νιώθετε οτι επικοινωνείτε;
Αγαπημένοι ποιητές ο Διονύσιος Σολωμός, με τον οποίο μεγάλωσα λόγω της Ζακυνθινής μου καταγωγής και ο Καβάφης του οποίου τα σύμβολα ακόμα αποπειρώμαι να αποκρυπτογραφήσω.
- Μιλήστε μας, ειδικότερα, για τους τίτλους των συλλογών σας.
Η πρώτη μου ποιητική συλλογή «Το Τριαντάφυλλό σου ζει» κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Ιωλκός και αποτελεί έναν φόρο τιμής προς τον έρωτα και την αναζήτηση της συναισθηματικής ασφάλειας μέσα σε ένα κόσμο φωταγωγημένων κατευθύνσεων και διαφορετικών ταχυτήτων.
Η δεύτερη ποιητική μου συλλογή «Μαρμάρινες Ψυχές», από τις εκδόσεις Βακχικόν, αποτελεί την προσπάθειά μου να αναλύσω τα αρχαία ελληνικά γνωμικά που χρησιμοποιούμε στην καθομιλουμένη. Επιχειρώ κατά κάποιο τρόπο να δω «μέσα από τα μάτια τους» τον σημερινό μας κόσμο, να τον αμφισβητήσω , να κάνω το «δικηγόρο του διαβόλου» και εν τέλει επιβεβαιώσω την καθολική τους ισχύ σαν σοφίες διαχρονικές.
Τα ποιήματα δένονται από το νήμα των αξιών που αναιρεί τον χρόνο, την εθνικότητα των
ανθρώπων και τον τόπο που διαβιούν.
- Ποιοι οι θεματικοί άξονες του ποιητικού σας έργου;
Οι θεματικοί μου άξονες είναι συχνά η φύση, ο έρωτας, ο πόνος του ανθρώπου και η ανάγκη του να αμφισβητεί τη φθορά.
- Περισσότερο σάς θέλγει η υπαρξιακή ή η κοινωνική ποίηση;
Νομίζω είναι αλληλένδετες εις βάθος. Όσο προσπαθώ να εξηγήσω κάτι δικό μου υπαρξιακό, τόσο αναδύεται το ερώτημα σε πλαίσιο κοινωνικό.
- Ως ποιητικό υποκείμενο σάς τρομάζει το τέλος;
Αν τέλος σημαίνει θάνατος για τον άνθρωπο, για τον ποιητή σημαίνει σιωπή του εσωτερικού του διαλόγου. Δεν με τρομάζει όχι.
Η ποίηση είναι η υπέρβαση του πόνου, η υπέρβαση του Θανάτου. Σε ένα κόσμο που θα έρθουμε αντιμέτωποι με τη φθορά, η ποίηση αποτελεί ελιξίριο ελπίδας, έχει τη δυνατότητα να συνομιλεί με το χρόνο και να αψηφά την απόσταση!
- Πιστεύετε ότι η ποίηση σκοτώνει τα όνειρα ή τα αναγεννά;
Είμαι πολύ αισιόδοξη. Η ποίηση μόνο να αναγεννήσει μπορεί, ποτέ να σκοτώσει ένα όνειρο. Ενσαρκώνει ελπίδες και ιδεώδη που αν και η εποχή θεωρεί ξεπερασμένα, δεν παρακμάζουν και φθάνουν ατόφια στις καρδιές των ανθρώπων που την ασπάζονται.
- Πως βλέπετε ως ποιήτρια το μέλλον;
Το μέλλον είναι ένας ανηφορικός δρόμος γεμάτος με μελέτη και απρόσμενες ιδέες . Δύσβατο μονοπάτι αλλά άκρως λυτρωτικό!
- Ποια τα επόμενα λογοτεχνικά σας σχέδια;
Ετοιμάζω μια νέα ποιητική συλλογή με νέο θέμα που ελπίζω να κυκλοφορήσει την άνοιξη… Δεν παύω να λαμβάνω μέρος και σε διαγωνισμούς, μου αρέσει να συμμετέχω σε δρώμενα ποιητικά.
- Κλείνουμε τη συνομιλία μας με ένα ποίημά σας και για ποιο λόγο ειδικά το αφιερώνετε στο αναγνωστικό κοινό!
Θα ήθελα να σας αφιερώσω το ποίημα «Εάν μη έλπηται ανέλπιστον, ουκ εξευρήσει» (Μαρμάρινες ψυχές, εκδόσεις Βακχικόν). Το ποίημα περιγράφει την πορεία του ανθρώπου που έρχεται στον κόσμο αυτό γυμνός, χωρίς στηρίγματα και με μόνη πανοπλία την πίστη στον εαυτό του και τα όνειρα του. Με την πανοπλία αυτή καταφέρνει να ίπταται της πραγματικότητας.
«Θαρρείς ανώτερος πως είσαι
γιατί στον κόσμο αυτό
γερά θεμέλια έθεσες,
ψηλά για να ανέβεις.
Μα δεν ακολουθούμε όλοι
το ίδιο μονοπάτι.
Άλλοι ανεβαίνουν με σκάλες
άλλοι με ανελκυστήρα.
Κι άλλοι σε τριαντάφυλλα
στηρίζονται.
Αγκάθι αγκάθι,
λίγο στον εαυτό τους
λίγο στον πόνο
έμαθαν να βασίζονται.
Αυτούς τους τελευταίους
αγαπώ,
το ύψος σε αυτούς αξίζει.»
Σας το αφιερώνω με την ευχή να μην ξεχάσετε ποτέ τις ρίζες και να μην αμφισβητήσετε ποτέ και για κανένα αντίτιμο, τις αξίες και τα όνειρά σας !
Βιογραφικό
Η Ιωάννα Χριστοφόρου-Θεοχάρη γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα με καταγωγή Ζακυνθινή. Φοίτησε στο Αμερικάνικο Κολλέγιο όπου και έλαβε το πρώτο της ποιητικό βραβείο στην Αγγλική σε ηλικία 17 ετών. Σπούδασε Ιατρική στην Ιταλία, με την εκπόνηση της πτυχιακής της εργασίας στην Παιδοψυχιατρική.
Ποιήματά της έχουν βραβευτεί σε Διεθνείς και Πανελλήνιους Διαγωνισμούς Ποίησης, ενώ άλλα έχουν δημοσιευτεί σε διακεκριμένα περιοδικά όπως το “Ποιείν”. Έλαβε το 3ο βραβείο στον Παγκόσμιο Διαγωνισμό Ποίησης με θέμα τον Διονύσιο Σολωμό από την Ζακυνθινή Εστία Πολιτισμού “Διονύσιος Ρώμας” (2021) ενώ την ίδια χρονιά εξέδωσε την πρώτη της ποιητική συλλογή από τις εκδόσεις Ιωλκός με τίτλο “Το τριαντάφυλλό σου ζει”.
Βραβεύτηκε στον 8ο Πανελλήνιο Διαγωνισμό Ποίησης αφιερωμένο στην Μικρασιατική Καταστροφή, από την Εταιρεία Γραμμάτων και Τεχνών Πειραιά (2022) με το ποίημα της «Βαλσαμωμένο Σπίτι» να λαμβάνει το Δεύτερο βραβείο ενώ συμμετείχε με έργα της στην Φιλολογική Πρωτοχρονιά (2023).
Ζει και εργάζεται στην Αθήνα ως Ιατρός Επειγόντων στην κλινική Υγείας Μέλαθρον και μεγαλώνει με δύο κόρες.
