Ξέρει

 Ξέρει η νύχτα, ξέρει η κρεμάμενη

Απ’ τα καρφιά του Γαλαξία

Επί υδάτων και γαιών, επί δικαίων και αδίκων

Ξέρει η πολύπτυχη-

Δίνει φριχτούς χρησμούς

Ολέθριες αποκαλύψεις κάνει

Μεταγλωττίζει τ’ άρρητα

Σε βογκητά, ερωτικά επιφωνήματα

Άσκοπες τρίλιες, παραμιλητά νυχτοπουλιού

Σκύλων και λύκων αλυχτίσματα

Ακόμα και σε συλλαβόγριφους μικρούς

Γρύλλων και τριζονιών- και προειδοποιεί

Μα έφτυσε θεός μέσα στο στόμα της, δεν την πιστεύετε-

Τα πρόσωπα

Σαν εκμαγεία άγνωστων αγίων

Με ίδια έκφραση μακαριότητας ή μαρτυρίου

Τα πρόσωπα ατάραχα στον ύπνο –

Όμως

Κάτω απ’ το μαξιλάρι, το κρανίο ανοιχτό

Σε παρελθόν και μέλλον.

Και χύνεται αθέατο ρυάκι η φαιά ουσία

Ν’ αρδεύει τα λησμονημένα και τα προρρηθέντα-

Ξέρεις, καθρέφτης είναι

Κοίλος ή κυρτός ο ύπνος

Θρυμματισμένος, και σκορπά

Από τα μέσα σου, τα μέσα σου

Γρατζουνισμένα, ματωμένα

Τον κόσμο επιστρέφοντας χωρίς απόδειξη-

(Από τη συλλογή “Άμμος και λίγα βότσαλα”, Εκδόσεις Ροές 2024)