Φλόγες

Με το ένα πόδι στον τοίχο

Και μόνη παρέα ένα στίχο

Χρόνια επαναλάμβανες

Με τα δυο πόδια στον τοίχο

Έγινες και πάλι δίστιχο

Και χρόνο απολάμβανες

Όσο το επέτρεπαν οι μνήμες

Σκάρωνες καινούριες ρίμες

Κι έκανες τη ζωή του ποίημα

Τη ζωή σου ποίημα

Τη ζωή ποίημα

Εκείνος έβαζε τους τόνους

Στα δικά σου τʾ ανοιχτά φωνήεντα

«Έλα να γράψουμε για τη φωτιά»

Σου έλεγε τρυφερά και ζεστά

Μετά

Λίγο ασύρτικο κρασί

Νόστιμα αμύγδαλα

Κι όλο το βράδυ σαν μια βόμβα

Ένα φανάρι για τυφλούς ηχητικό

Έδινε τον ρυθμό