You are currently viewing Ελενα Κουρή: ένα ποίημα

Ελενα Κουρή: ένα ποίημα

Παραλλαγές

 

Θα πήγαινε σαν σκιά από τοίχο σε τοίχο

με μια σφικτά δεμένη θηλιά στο λαιμό

σαν μια σάρκα θα κινούσε που βρέθηκε θεόγυμνη πάνω στη γη

κι αν την πλησιάσεις μυρίζει ακόμα χώμα βροχή και

σπαρτό του  χειμώνα, πρωτόγονη, λασπωμενη,

της νύχτας άγγελος θα φέγγιζε για πάντα τούτη τη μεγάλη πόλη

με όλο της το σώμα στροβιλισμένο σε μια ουράνια μηχανική

γύρω από ατέρμονο κι άυπνο χρόνο

 

Γύρισε από ζωή γύρισε από θάνατο  ή από βαθύ άγνωστο ωκεανό

ντυμένη με σκούρα φύκια του γιαλού δεν θυμάται πια

Δεν ξέρει αν κάτι την γέννησε ή αν εκείνος ο πρώτος αδάμαστος

μαστός της γυναικός της έφτιαξε το τωρινό της σώμα

και τώρα είναι πέπλο, είναι φύλλο, είναι ελάφι κι ασκός

με όλους τους ανέμους ανακατεμένους στα στήθη

Αφήστε μια απάντηση

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.