Στην Αθηνά (1 B)

Την καστροκαταλύτρια Παλλάδα,

την πολεμόχαρη καλώ,

την αγνή κόρη του μεγάλου Διός,

την αλογοδαμάστρια, την αειπάρθενη

*

[Τρωίλος] (2 B = 13 TrGF)

Λάμπει στις πορφυρές παρειές το φως τού έρωτα.

*

Επίγραμμα (3 B)

Ο χορός μού δίνει τόσα σχήματα

όσα στο πέλαγο σηκώνει κύματα

νύχτα θανάσιμη χειμερινή.

Ο Φρύνιχος ήταν Αθηναίος ποιητής, μαθητής του πρωτοπόρου Θέσπιδος. Αφοσιωμένος στην ιωνική αισθητική εκλέπτυνση, διακρίθηκε για τα χορικά και τα ποικίλα ορχηστρικά του σχήματα, ενώ ως τραγικός ποιητής απομάκρυνε την τέχνη του από τα παραδεδεγμένα διονυσιακά και την έστρεψε σε άλλα θέματα παρμένα από την μυθολογία αλλά και από τα σύγχρονα πάθη, επηρεάζοντας τον νεότερο του Αισχύλο. Επίσης, εισήγαγε στην τραγωδία τα γυναικεία πρόσωπα και το τετράμετρο. Στον Φρύνιχο αποδίδονται εννέα τραγωδίες και είναι διάσημο το επεισόδιο κατά το οποίο η παράσταση του έργου του Μιλήτου Ἅλωσις (492; π.Χ.) προκάλεσε τέτοια ταραχή στο αθηναϊκό κοινό, ώστε επιβλήθηκε πρόστιμο στον ποιητή και απαγορεύτηκε να ξαναδιδαχτεί το εν λόγω έργο (Ηρόδοτος 6.21.2).

Από το έργο του σώζονται τα παραπάνω τρία λυρικά αποσπάσματα και είκοσι τέσσερα αποσπάσματα δραματικών έργων (μάλιστα το εδώ απόσπασμα 2 έχει καταχωρηθεί και στα δραματικά του σπαράγματα).

Βιβλιογραφία

1882. Bergk, Poetae Lyrici Graeci, Λειψία 1882.

1883. Snell & R. Kannicht, Tragicorum Graecorum Fragmenta, Γκέτινγκεν 1986.