Πριν από λίγες μέρες ανέβηκε στους κινηματογράφους η νέα ταινία του Στεφάν Μπριζέ που ξάφνιασε τους φίλους του κινηματογράφου για πολλούς λόγους. Στις τελευταίες ταινίες φαινόταν ότι το ενδιαφέρον του στρεφόταν στον πολιτικό κινηματογράφο όπου με τις τρεις ταινίες του «Ο νόμος της αγοράς», το «Σε πόλεμο» και το «Ένας άλλος κόσμος», με πρωταγωνιστή τον εξαιρετικό Βενσάν Λιντόν κάνει κριτική στα αδιέξοδα μιας σκληρής κοινωνικής πραγματικότητας. Ξαφνικά, λοιπόν, μετά από ένα τόσο έντονο πολιτικό κινηματογράφο, παρουσιάζει μια ερωτική ιστορία, για την ακρίβεια, μια ερωτική ιστορία που έχει τελειώσει και τώρα, μετά από 15 χρόνια οι πρωταγωνιστές αυτής της τελειωμένης ιστορίας βρίσκονται πάλι μαζί.
Ο Ματιέ (Guilliaume Canet), ένας διάσημος ηθοποιός του κινηματογράφου μέσα σε μια υπαρξιακή κρίση όταν εγκαταλείπει μια θεατρική παράσταση που ετοιμαζόταν να πρωταγωνιστήσει, για πρώτη φορά στη ζωή του, αφού η διασημότητά του προέρχεται από τον κινηματογράφο, καταφεύγει σε πολυτελές κέντρο θαλασσοθεραπείας του Quiberon, μια πόλη της Βρετάνης, ας πούμε την Αιδηψό τον χειμώνα, για να καταπολεμήσει το άγχος που του δημιούργησε η φυγή του από μια καινούργια καριέρα. Την επόμενη μέρα της εγκατάστασής του στο ξενοδοχείο δέχεται το τηλέφωνο από την Αλίς που διαμένει σε αυτή την πόλη σχεδόν τόσα χρόνια, όσα και ο χωρισμός τους. Στη συνάντηση αυτή η Αλίς του αποκαλύπτει ότι έχει κάνει οικογένεια, ο άντρας της είναι γιατρός στην πόλη και έχει μία κόρη. 1 Ο Guillaume Canet που υποδύεται τον Ματιέ είναι ένας σπουδαίος και γνωστός ηθοποιός της Γαλλίας, αλλά η αποκάλυψη της ταινίας είναι η Alba Rohrwacher, ιταλικής καταγωγής, που υποδύεται την Αλίς. Εκεί που θα περίμενες ένα ρομάντζο, ξαφνικά η εμφάνιση της Αλίς, μια κοπέλα που δεν θα την έλεγες όμορφη, αλλά με ένα πρόσωπο που καθρεφτίζει μια ζωή ακυρωμένη, αρχίζει να εκφράζει τον πόνο της όχι με άσκοπα λόγια αλλά με ένα βλέμμα που λέει πολλά για έναν νάρκισσο που την εγκατέλειψε πριν από 15 χρόνια σκοπεύοντας σε μια καριέρα που η παρουσία της θα ήταν λίγη μπρος στην γνωστή τηλεπερσόνα που είναι η σύντροφος της ζωής του. Δεν έχουν σημασία τα λόγια μεταξύ τους, γιατί οι διάλογοι είναι στοιχειώδεις όσο βαραίνει το τέλος μιας σχέσης που τελείωσε πριν 15 χρόνια τουλάχιστον για την Αλίς το τραύμα εξακολουθεί να χαίνει. Οι λέξεις δεν μπορούν να περιγράψουν το κενό που νιώθει όλα αυτά τα χρόνια για τον άνθρωπο που αγάπησε και τον παρακολουθούσε όλα αυτά τα χρόνια λόγω της διασημότητάς του, από το Quiberon, μια πόλη που κανείς δεν θα ήθελε να περάσει τη ζωή του, μια πόλη που ίσως έχει κάποιο ενδιαφέρον το καλοκαίρι, ο χειμώνας όμως είναι αβάσταχτος, έστω και αν έχει μια οικογένεια με ένα συμπαθητικό άντρα και μία αξιαγάπητη κόρη.
Υποψιάζεσαι ότι η Άλις πολλές φορές αυτά τα χρόνια περπατούσε στην άγρια παραλία της Βρετάνης με τα πελώρια κύματα, συνοδεία της εικόνας του πολύ αγαπημένου πριν 15 χρόνια που την παράτησε για να κάνει καριέρα κινηματογραφικού ηθοποιού, βρίσκοντας το ταίρι του στην προσωπικότητα μιας δημοσιογράφου του κεντρικού δελτίου ειδήσεων. «Δεν χωρίσαμε, του λέει σε κάποια στιγμή η Αλίς, εσύ έφυγες». Αυτό το μεταίχμιο της ζωής που στον ένα τακτοποίησε το μέλλον και στον άλλον σφράγισε το παρόν. 2 Και ενώ η ταινία προχωρά, ξαφνικά συμβαίνει κάτι που ακριβώς είναι μία στάση για να παρουσιασθεί σε όλο το μεγαλείο της μια λάθος ζωή που μπορεί να σφραγίσει την ύπαρξη ενός ανθρώπου. Ο Ματιέ, μια που ο χρόνος του τελειώνει πια, καλεί την Αλίς να βγουν ένα βράδυ, όμως εκείνη του απαντά ότι δεν μπορεί, λόγω του ότι είναι καλεσμένη στο γάμο της αγαπημένης της φίλης που είναι και θαυμάστριά του. Σε επόμενη σκηνή λοιπόν η Αλίς στέλνει στο τηλέφωνο του Ματιέ ένα video, όπου η Lucette, η φίλη που παντρεύεται, εξιστορεί τη ζωή της: Ήταν με ένα άντρα σε μια συμβατική ας πούμε σχέση, έκανε τρία παιδιά, ο άντρας της πέθανε, εκείνη ζει σε οίκο ευγηρίας τώρα, όπου η Αλίς προσφέρει υπηρεσία, είναι 78 χρονών και ετοιμάζεται να ξαναρχίσει τη ζωή της, αυτή τη φορά σε μια ουσιαστική ζωή που την εκφράζει, μαζί με την Gilberte. Η επόμενη σκηνή είναι ένα στιγμιότυπο από την γιορτή του γάμου της Lucette, όπου φαίνεται να παρευρίσκεται και ο Ματιέ. Εύρημα του σκηνοθέτη είναι η καταπληκτική ερμηνεία ενός ντουέτου που σφυρίζουν σαν δύο πουλιά που ίσως ζουν ένα έρωτα, άγνωστο αν ο έρωτας αυτός είχε ευτυχισμένο τέλος. Και ο γάμος της Lucette, και τα πουλιά που σφυρίζουν ερωτικά, εκφράζουν τα αδιέξοδα μιας λάθος ζωής, όπως ήταν και η ζωή της Αλίς. Ο ποιητής λέει: «Με τι καρδιά, με τι πνοή, τι πόθους και τι πάθος, πήραμε τη ζωή μας… είτε υπάρχει η άνω τελεία, είτε όχι, το πιο πιθανό να ήταν λάθος! Αλλά στα 78 η Lucette μπορεί να αλλάξει ζωή; Προφανώς μπορεί αλλά και για την Lucette και για την Αλίς η ζωή προχωρά αλλά συνειδητοποιεί την παροδικότητα της ύπαρξης. Εύκολη είναι η προτροπή να αλλάξουμε ζωή αλλά μήπως πια είναι… εκτός εποχής;
