ΚΑΘΡΕΦΤΕΣ

Το βρέφος που θηλάζει δεν κοιτάει το στήθος
Κοιτάζει το πρόσωπο της μητέρας
Τι βλέπει εκεί μέσα;
Χωρίς αμφιβολία, θα έπρεπε να βλέπει τον εαυτό του.

Η μητέρα, κοιτάζοντας το βρέφος, τι βλέπει;
Βλέπει εκείνο που μπορεί να δει, εκείνη.
Κι αν η μητέρα καθρεφτίσει τη δική της διάθεση;
Ή την ακαμψία της δικής της αμυντικότητας;
Τότε τα βρέφη δεν παίρνουν πίσω εκείνο που δίνουν
Κοιτάζουν και δεν βλέπουν τον εαυτό τους.
Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο
Ψάχνουν ολόγυρα
Για μια κάποια αντανάκλαση του εαυτού τους
Από το περιβάλλον.

Μερικά βρέφη δεν εγκαταλείπουν ολότελα την ελπίδα.
Μελετούν τη μητέρα και κάνουν ό,τι είναι δυνατό
Για να βρουν κάποιο νόημα, που όφειλε να υπάρχει
– αν βέβαια μπορούν να το νιώσουν.
Κάποια άλλα βρέφη σκανδαλισμένα απ’ αυτό το είδος της μητρικής αποτυχίας
Μελετούν τη μητρική όψη που μεταβάλλεται
Σε μια προσπάθεια να προβλέψουν τη διάθεση της μητέρας
Ακριβώς όπως όλοι μελετάμε τον καιρό.
Το βρέφος μαθαίνει γρήγορα να κάνει την πρόγνωση:
“Τώρα,
είναι σίγουρο ότι, η διάθεση της μητέρας επιτρέπει να είμαι αυθόρμητο,
Αλλά από λεπτό σε λεπτό
Το πρόσωπό της θα πετρώσει
Και τότε θα πρέπει να παραμεριστούν οι δικές μου ανάγκες
Διαφορετικά, ο εαυτός μου θα δεχτεί επίθεση”.

Τα μωρά από πολύ νωρίς μαθαίνουν
Ότι η μοίρα τους είναι απόρροια του πρώτου καθρέφτη της ζωής τους.