Ελεγεία για το χαμένο όραμα.
ΤΡΙΛΟΓΙΑ, είναι η νέα ποιητική συλλογή του Γιώργου Καλιεντζίδη, από τις εκδόσεις Μανδραγόρα 2024. Ποίηση πυκνή και στοχαστική με κορυφώσεις λυρικές που συγκινεί βαθιά. Μπαίνεις στο σύμπαν του Γ.Κ., κοιταγμένο μέσα από τα δάκρυα της αγάπης και τη δόξα της νεότητας, όπου με τους κώδικες των Μαθηματικών ΣΤΙΣ ΓΩΝΙΕΣ ΤΩΝ ΛΕΞΕΩΝ, την πρώτη ενότητα του βιβλίου, ορίζει αλλιώς την ποίηση σε άλλους άξονες τοποθετώντας το συναίσθημα και τα όνειρα, τις πληγές, το χρόνο και τους χαμένους φίλους, τις προσδοκίες τις διαψεύσεις και τις απώλειες. Πάντοτε ωστόσο το χρέος και η ευθύνη στον εαυτό και ο απολογισμός στους αγαπημένους νεκρούς, « τα λόγια του πατέρα και της μάνας..» και η ποντιακή λύρα.
« ..Τώρα ξέρεις: το κυνήγι του απόλυτου μια ουτοπία.»
ΣΕ ΠΟΙΟΝ ΑΝΗΚΕΙ Η ΠΟΙΗΣΗ; Στη δεύτερη ενότητα, ποιήματα ποιητικής για το τι και για το πώς της ποίησης.
Οι ενέδρες των επιθυμιών. Οι ανεκπλήρωτες επιθυμίες παραμένουν εσαεί, στήνουν ενέδρες στα περάσματα.
Και σε διάλογο με τους αγαπημένους νεκρούς, στο κατώφλι του νου, στο ασυνείδητο, εκεί που ο πόλεμος μαίνεται ανάμεσα στον μοναχικό περήφανο εαυτό και την κατορθωμένη κοινωνικότητα που καταξιώνει τη ζωή. Αδά είμες! Στήνει τώρα ένα σκηνικό και συ γκινεί κατάβαθα δίνοντας φωνή και καθιστώντας ιστορικά ορατούς τους πρόσφυγες της Μικρασίας .( Πού είστεν κι αραεύω σας τ’ομμάτ(ι)α μ’εθολώθαν )….Όπως ο Παναγιώτης που πρόσταξε «ο καθείς τ’εκεινού θα θανατών’», όταν τον ρώτησαν πώς θα σωπάσουν τα μωρά που κλαίγανε γιατί τους σώθηκε η ρακή. Κι έτσι δεν έκλαψαν ξανά και δεν τους άκουσαν οι Τσέτες.
Μη λησμονήσεις. Μίλησε για τα χρόνια που έφυγαν, για όλους που κανείς δεν πρόκειται να μιλήσει..
Τις μαυροφόρες γυναίκες μην ξεχάσεις..
Εκείνες που συνάντησα.
Γιατί αυτές σε μεγάλωσαν/ σου έμαθαν να μη σκοντάφτεις στις τρικλοποδιές των ονείρων,/ σε έπλασαν και τις έπλασες,/ πρωτοπλάστης και πρωτόπλαστος
Τα ίχνη του έρωτα σημάδια λύκου στο χιόνι. Ο έρωτας κυρίαρχος . Ιχνηλατώντας τον στη μνήμη και δοξάζοντάς τον καθημερινά, «θα έχεις απαντήσεις.»
Στην ΣΠΟΥΔΗ ΣΤΙΣ ΑΟΡΑΤΕΣ ΠΟΛΕΙΣ, του Ίταλο Καλβίνο, την τρίτη ενότητα, ο ποιητής διαλέγεται με κάποιες από τις επινοημένες πόλεις του συγγραφέα που τον εμπνέουν.
Ποτέ δεν ζήτησα εκείνο που δεν είχα, γιατί το είχα ονειρευτεί χωρίς να το θυμάμαι, είναι η σκέψη του για τη πόλη Δέσποινα.
