Με τη μητέρα μου είναι πολύ απλό, αρκεί να απαντήσεις σωστά σε μια μόνο ερώτηση της. Εκείνη που μετράει. Θα σου βάλει περισσότερες, για τις οποίες δεν ενδιαφέρεται πραγματικά· ύστερα, σαν να γνωρίζει ήδη όλα όσα θέλει να ξέρει, θα σε ρωτήσει για τη μητέρα σου. Εδώ πρέπει να είσαι προσεκτικός πώς απαντάς. θα προσποιηθεί ότι αδιαφορεί, αλλά από το τι θα πεις τότε θα αποφασίσει αν θα σε δεχτεί ή όχι. Γιατί όπως συμπεριφέρεσαι στη μητέρα σου, έτσι θα κάνεις και με την κόρη της.

Βασικά, γι’ αυτήν έχει σημασία μόνο πως συμπεριφέρεσαι στις γάτες,

γιατί αυτό θα κάνεις σε κάθε γυναίκα.

Όλα αυτά περνούν από το κεφάλι της καθώς τρίβει τα πατώματα

βουρτσίζει στο μπάνιο

ρίχνει κάτι αόριστο στο τηγάνι και το τηγανίζει μέχρι να γίνει κατράμι

σαν τις σκέψεις της

όπως το ντόμπερμαν που άφησε ένα άδειο κλουβί στην άκρη της αυλής.

Έχει ενδιαφέρον το πώς οι σκέψεις συνθέτουν φαινομενικά συνδεδεμένες μεταξύ τους εικόνες

αλλά δεν σχηματίζουν καμία συνολική εικόνα, μαζεύονται σε ένα σύμπλεγμα

που όλο μεγαλώνει και μπερδεύεται

η αρχή δεν έχει πια καμία σχέση με το τέλος

καλά θα κάνεις να σταματήσεις

Εδώ και λίγες ημέρες το κλουβί στεγάζει ένα γατί. κατάστικτο, αδύνατο και τρομοκρατημένο. Όταν το ταΐζεις, καταβροχθίζει τα πάντα, ύστερα γρυλίζει και ανατριχιάζει αν θέλεις να το χαϊδέψεις. Πάρε ό, τι χρειάζεσαι και μην δώσεις τίποτα πίσω.