Πέρασε ένας χρόνος από την επίθεση της Χαμάς που άνοιξε τον ασκό του Αιόλου στη Μέση Ανατολή και με ανοιχτό το στόμα, παγωμένοι παρακολουθούμε τα γεγονότα και τις εξελίξεις που τρέχουν και ποιος να τις προφτάσει… Περιμένουμε, τις ώρες που περνάνε, την αντεπίθεση του Ισραήλ στην επίθεση με πυραύλους του Ιράν. Οι φωνές των Ισραηλινών υπευθύνων θυμίζουν τύμπανα πολέμου και ιαχές αρχαίου στρατού πάνοπλου που χρησιμοποιεί τον φόβο και τον πανικό για να τρομάξει τον αντίπαλο πριν τη μεγάλη σύγκρουση.
Ο θάνατος έχει σκορπιστεί παντού και παραμονεύει κάθε στιγμή.
Όλοι οι αναλυτές είναι βέβαιοι πως τα αντίποινα του Ισραήλ θα είναι ισχυρά, αλλά κανείς δεν μπορεί να είναι βέβαιος πού θα χτυπήσουν. Το σίγουρο είναι πως αν χτυπήσουν τα πυρηνικά του Ιράν τα πράγματα θα είναι ακόμη πιο μαύρα για την ανθρωπότητα.
Οι Ισραηλινοί έχουν καταφέρει σοβαρά χτυπήματα στους επικεφαλής της Χαμάς και της Χεσμπολάχ σκοτώνοντας τους αρχηγούς τους. Δεν έχουν καταφέρει ωστόσο να κάμψουν το ηθικό των ανδρών αυτών και του λαού. Υπάρχει ένα πράγμα που φαίνεται να αγνοούν οι Ισραηλινοί και το οποίο λειτουργεί εντελώς αντίθετα απ’ ό,τι πίστευαν. Ο θάνατος… Αντί να φοβηθούν οι άνδρες της Χαμάς και της Χεσμπολάχ και να υποχωρήσουν, αντί να κρυφτούν, επιστρέφουν πιο πεισμωμένοι και αποφασισμένοι. Ένας σκοτώνεται και πέντε “μάρτυρες” εμφανίζονται για να πάρουν τη θέση του. Αυτό το γεγονός δυσχεραίνει κατά πολύ τις κινήσεις των Ισραηλινών που έχουν μια εντελώς άλλη αντίληψη για το θέμα…
Όσο η Γάζα ισοπεδώνεται, τόσο η Χαμάς αποκτά πιστούς. Όσο ο Λίβανος βομβαρδίζεται, τόσο τα μέλη της Χεσμπολάχ πολλαπλασιάζονται. Η θρησκευτική τους ταυτότητα τους οδηγεί στο μαρτύριο για τα όσια και τα ιερά τους.
Το Ισραήλ αυτές τις ώρες φανερώνει έναν εαυτό στυγνό δολοφόνο. Έχει πυρπολήσει οποιαδήποτε προσπάθεια για ειρήνευση στη Μέση Ανατολή κι επιπλέον έχει σύρει και στο χορό τους Δυτικούς συμμάχους του που το στηρίζουν. Η επίθεση στο Ιράν θα σηματοδοτήσει μια από τις χειρότερες στιγμές στην παγκόσμια ιστορία καθώς θα αλλάξει την ισορροπία στη Μ. Ανατολή, αλλά και μεταξύ των Δυνάμεων ( ΗΠΑ, Ρωσία, Κίνα…), γεγονός που θα ανατρέψει κάθε γνωστό status quo.
Η Μέση Ανατολή ήταν πάντα το διακύβευμα για τους Δυτικούς. Ήταν πάντα μια περιοχή που προκαλούσε παρεμβάσεις και διεκδικήσεις. Μια περιοχή πολέμων. Η κατάρα της Μέσης Ανατολής ήταν η ύπαρξή της.  Πλέον τα πράγματα έχουν πάρει τον δρόμο του πολέμου κι όλα κρέμονται από μια κλωστή. Η παρέμβαση των Δυτικών δυνάμεων είναι, ή πρέπει να είναι μετριοπαθής καθώς βρίσκονται αντιμέτωποι με πιθανές τρομοκρατικές ενέργειες.
Είναι απίστευτο το γεγονός ότι δεν μιλάμε για προσπάθειες ειρήνευσης στην πραγματικότητα, αλλά για τη συνέχιση του πολέμου και την εξέλιξή του. Μετά την αντεπίθεση του Ισραήλ, όλα θα είναι αλλιώς για την περιοχή μας.
Το μεγάλο δράμα είναι τα παιδιά που πεθαίνουν, αυτά που καταλήγουν ανάπηρα ή κι αυτά που γεννιούνται στα νοσοκομεία πρόωρα κάτω από τους ήχους των βομβαρδισμών. Αυτά που γεννιούνται ορφανά, δίχως μέλλον αφού ούτε χώρα δεν έχουν για να ζήσουν κι αυτά που μένουν ορφανά στις τρυφερές ηλικίες ή σε όποια ηλικία. Τα θύματά τους είναι τα παιδιά. Αλίμονο…