Ορφέας και Ευρυδίκη

Αχ, αν μπορούσαμε να γυρίσουμε

Τον Χρόνο πίσω,

Αν ακυρώναμε χειρονομίες, στάσεις, βλέμματα,

Τα λόγια πετούν, ποιος τα καταμαρτυράει…

Αχ και να μπορούσαμε να ρίξουμε

Μαύρη πέτρα πίσω μας,

Να αφήσουμε να ρημάξουν

Τα παλιά χειμαδιά,

Καινούργια λημέρια να αποκτήσουμε

Πασιφανείς,

Πασιχαρείς κάτω από τον Ήλιο

Τού καταμεσήμερου και της εσπέρας,

Ανανεωμένοι,

Αναστατωμένοι για Καλό…

Το Κακό το εξορκίσαμε

Χάρη στη μουσική.

Η λύρα τού Ορφέα

Μάς συντρόφεψε

Τα δύσκολα χρόνια τής μοναξιάς…

Τώρα σαν βράχος αποστεώθηκε η μορφή σου,

Ανακρυσταλλωμένη,

Αλίανθος…

Στα πολύτιμα πετρώματα τώρα

Σε αναζητώ

Και δεν σε βρίσκω.

Σε χάνω κάθε φορά

Που πάω να σε πλησιάσω,

Να σε αγγίξω,

Το πέπλο το φρικτό να ανορθώσω,

Εκείνο που μας κρατάει μακριά,

Σε μιαν άλλη διάσταση,

Αποξενωμένους…

Δρ Κωνσταντίνος Μπούρας, https://konstantinosbouras.gr