Από τις εκδόσεις Στίξις κυκλοφορεί το άκρως ενδιαφέρον δοκίμιο της Κατερίνας Δασκαλάκη για τον δημόσιο λόγο με τίτλο «Του λόγου το(αν)αληθές».
Η συγγραφέας, με τη διεισδυτική, στοχαστική ματιά της, κάνει μια βαθιά τομή στον δημόσιο λόγο, πολιτικό, δημοσιογραφικό, διαδικτυακό, με όπλο την μακρά δημοσιογραφική της εμπειρία από επιτελικές θέσεις. Στον αναγνώστη αποκαλύπτονται κάποιες ιδιαίτερες πτυχές του δημόσιου λόγου, έτσι όπως απευθύνεται στις μάζες, αλλά και οι συχνά αδιόρατες αλλά ισχυρές επιπτώσεις του στη χειραγώγηση των πολιτών.
Από το οπισθόφυλλο:
Πού και πώς κρύβεται η αλήθεια; Πώς επιτυγχάνεται η παραπλάνηση του πολίτη-δέκτη δεκάδων μηνυμάτων καθημερινά; Ο δημόσιος λόγος –πολιτικός ή δημοσιογραφικός– μπαίνει όλο και πιο βαθιά στο ομιχλώδες τοπίο της φαινομενικότητας. Έρχεται ο διαδικτυακός λόγος που προβάλλει εικόνες-προσωπεία, ενώ όλο και πιο πολύ απουσιάζει ο ουσιώδης λόγος της πληροφόρησης. Η ασημαντότητα, το επιφανειακό και το lifestyle επιβάλλονται σε βάρος της πραγματικής διάστασης γεγονότων, προσώπων, δράσεων. Ζούμε στο βασίλειο της εικονικότητας που ανοίγεται ορμητικά στο μέλλον, με μια ορισμένη, και γενικευμένη, ψευδή συνείδηση να παίρνει το επάνω χέρι.
«Ο διαδικτυακός «λόγος», αχαλίνωτος, προβάλλει εικονικές πραγματικότητες και εικονικά είδωλα, προτρέπει σε εικονικές απολαύσεις και κατασκευάζει εικονικές διασημότητες. «Περσόνες». Προσωπεία εξ ορισμού, όχι πρόσωπα. Την ίδια ώρα, σε παγκόσμιο επίπεδο, η συντριπτική πλειονότητα του ανθρωπίνου γένους οδεύει σε μια όλο και μεγαλύτερη εξαθλίωση αλλά, στη συντριπτική πλειονότητά της επίσης, αναζητεί –και βρίσκει– διαδικτυακή παραμυθία σε κόσμους εικονικούς. Βαυκαλίζεται με την αυταπάτη ότι «μετέχει» στη διαμόρφωση αυτών των κόσμων μέσα από την ακατάσχετη φλυαρία του διαδικτυακού λόγου, ο οποίος δύσκολα επιβεβαιώνεται, ενώ ουδέποτε σχεδόν διαψεύδεται η όποια πλάνη και παραπλάνηση παράγεται μέσα απ’ αυτόν…».
