Αειφόρος ανάπτυξις ποιητικού στοχασμού.
Ο Βαγγέλης Χρόνης έχει επιτύχει, έχει κατακτήσει μάλλον, με επιμονή, υπομονή κι αδιάκοπη πνευματική καλλιέργεια την αισθητική καθαρότητα, που συγκοινωνεί με την ηθική του ουμανιστική και φιλάνθρωπη διάσταση.
Σύμφωνα με τον αθάνατο Αριστοτέλη ηθική και αισθητική είναι αναπόσπαστες.
Λόγος κρουστός, συμπυκνωμένος, λεπτούργημα αποστάξεως εξαιρετικών στιγμών διυλισμένων μέσα από την ηθμό μιας γνώσης της ελληνικής γλώσσας σε όλη τη διαχρονία της. Ρυθμολογία που παραπέμπει στη δημοτική ποίηση με τις αριστοτεχνικές παραλογές της. Ο δεκαπεντασύλλαβος διαποτίζει τον «υδροφόρο ορίζοντα» μιας ποιητικής υπερχρονικής και υπερτοπικής. Η παρουσία τού Βαγγέλη Χρόνη στα πολιτιστικά μας δρώμενα εμπλουτίζει την «περιρρέουσα ατμόσφαιρα» με διεθνείς προοπτικές θέτοντας κι επιτυγχάνοντας στόχους παγκόσμιου βεληνεκούς μέσα από τα ανθρωποκεντρικά ιδεώδη τού Διαφωτισμού.
Ο Χριστιανισμός συναντάει το ελληνοχριστιανικό ανθρωπομετρικό ιδεώδες και η αριστεία είναι προσανατολισμός.
Όπως από χιλιάδες ροδοπέταλα, άνθη γιασεμιού ή εσπεριδοειδών προκύπτει ένα φιαλίδιο ανεκτίμητου αρώματος, έτσι κι αυτή η ποιητική υπερβαίνει την στιχουργική δεξιοτεχνία αλλά την εμπεριέχει.
Προαπαιτούμενο αυτής της μινιμαλιστικής σταθερότητας είναι η εκλεπτυσμένη κυριολεξία, ήτις προσομοιάζει με τα περίφημα «κυκλαδίτικα ειδώλεια», όπου οι γραμμές ταιριάζουν με τις πλούσιους σε κώδικες μονοκοντυλιές τής Ανατολής.
Η στιχουργική δεξιοτεχνία συνδυάζεται με διαρκώς εξασκούμενη ενσυναίσθηση. Ο Ποιητής Βαγγέλης Χρόνης συμπάσχει με όλα τα έμψυχα, ακόμα και με τα άψυχα.
Η σύνδεσή του με τη Φύση είναι μοναδική, σπάνια, πολύτιμη. Στην παρουσίαση αυτού τού θαυμάσιου βιβλίου στο Μουσείο της Ακρόπολης μίλησε για μία τζιτζιφιά που του χάρισε (και φύτεψε με τα ίδια του τα χέρια) ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος κι αυτή του η επιλογή αντί τυπικού ευχαριστήριου λόγου σε μία εορταστική περίσταση είναι ενδεικτική και χαρακτηριστική τού ήθους και του ύφους του, της ανωτερότητάς του σε σχέση με άλλους εγχώριους και διεθνείς ομοτέχνους του. Το αριστουργηματικό αυτό κείμενο θα δημοσιευτεί στο επόμενο τεύχος τού «Εργοταξίου Εξαιρετικών Αισθημάτων Οδός Πανός» κι αναμένεται με συγκίνηση βαθιά.
Αυτή θαρρώ είναι η κατάλληλη λέξη για να περιγραφεί η καθολική μέθεξη τού επαρκούς αναγνώστη, που – αποθαρρημένος από στείρα μετανεωτερικά εγχειρήματα – αναζητεί εναγωνίως την επανασύνδεση με την Παράδοση και την ανανοηματοδότηση τού έρρυθμου, γραπτού, προφορικού και αδόμενου έντεχνου ποιητικού λόγου.
Τα κενά ανάμεσα στις λέξεις παραπέμπουν σε μουσική παρτιτούρα.
Προτείνω να διαβαστεί ο πίνακας περιεχομένων ως ένα ανεξάρτητο, αυτόνομο, απόλυτα δομημένο, προσεχτικά θεμελιωμένο «μετά-ποίημα» [κατά το «μεταδεδομένα»-“metadata”):
Περιεχόμενα
Αναζήτηση αφέτη
Άνθη λευκά
Δίχως κριτήρια ισότητας
Ερωτικό κάλεσμα
Η αποκάλυψη εαυτών
Η απουσία τού εγώ
Η δικαιολογία των θνητών
Η ενηλικίωση
Η επιθυμία
Η έφιππη ψυχή
Η Ιστορία
Η κατάρρευση των συνόρων
Η παλαιά σημαία
Η πέτρινη μορφή
Η σιωπή των ψυχών
Καλοκαίρι 2023
Κίμωλος
Κομπάρσοι
Μαύρος καθρέφτης
Ο έρωτας των φεγγαριών
Ο θάνατος με τον αέρα συγγενεύει
Ο ποιητής έπεται
Οι αναποφάσιστες ψυχές
Οι θάλασσες δεν άλλαξαν
Οι θερμοστάτες
Οι μαύρες κουκούλες
Οι ντουνιάδες
Οι παντοτινά περαστικοί
Οι πεταλούδες
Οι πλασιέ των ονείρων
Οι πρόσκαιρες χαρές
Οι ραψωδοί
Οι συνεχιστές
Οι υποκινητές
Οι φιλήδονες κόρες
Όνειρα και ονειροπολήσεις
Τα πυκνά σύννεφα
Τα τραγούδια του Βοσπόρου
Τα υπέργεια
Το ανθισμένο αγιόκλημα
Το δάνειο
Το επίγεια αιώνιο
Το επόμενο καλοκαίρι
Το πρώτο άνθος
Μετά το εισαγωγικό «Αναζήτηση αφέτη» ξεκινάει με τα «Λευκά άνθη» κι επιστρέφει στο αρχετυπικό «Το πρώτο άνθος».
Αναμένω τη συνέχεια (ανά τριετία, κατά το στατιστικώς αναμενόμενον) μιας αέναης και διαρκώς εξελισσομένης ποιητικής καρποφορίας εύοσμης, καλόγνωμης, ευανάγνωστης, εύστοχης και καλοτάξιδης.
Δρ Κωνσταντίνος Μπούρας, https://konstantinosbouras.gr, ποιητής, θεατρολόγος, μεταφρασεολόγος και κριτικός.
