- Πείτε μας τον λόγο για τον οποίο γράφετε Ποίηση.
Ο λόγος είναι ότι μέσω της Ποίησης εκφράζω τα συναισθήματά μου με δικές μου λέξεις , δίχως να μου υπαγορεύει κάποιος τρίτος να μιλήσω με δικά του λόγια καθώς το συναίσθημα ανήκει σε μένα, η δε εσωτερικευμένη εξωτερικότητα που βγάζω είναι πιθανόν να βρει ανταπόκριση και σε ένα μέρος του αναγνωστικού κοινού που ευαισθητοποιείται στον ποιητικό λόγο. Κατά δεύτερον, οι καθημερινές παραστατικές εικόνες της ζωής είναι αυτές που μου δίνουν το έναυσμα να τις αποτυπώσω σε λέξεις μέσα από ένα εσωτερικό, θα έλεγα, παίγνιο, που συνυπάρχουν ασύμμετρα συναισθήματα, διάσπαρτες λέξεις και ασχημάτιστες μορφές. Γίνεται στην ουσία μια μορφή διαρκούς ζύμωσης και μηρυκασμού που είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα βγάλει ποιητικό αποτέλεσμα.
- Η ποίηση τελικά, βοηθά στο να ανταπεξέρχεσαι τις δύσκολες καταστάσεις στη ζωή ;
Όλοι κάποια στιγμή ερχόμαστε αντιμέτωποι με τον ίδιο μας τον εαυτό, η ποίηση όμως είναι αυτή που σε φέρνει πιο γρήγορα σε αυτήν την αναμέτρηση. Μέσω της αναμέτρησης με τον εαυτό σου επαναπροσδιορίζεις την ύπαρξή σου, την υπόστασή σου, τη στάση σου στη ζωή και αυτό σε κάνει να αντιμετωπίζεις δύσκολες καταστάσεις με διαφορετικό τρόπο, με περισσότερη νηφαλιότητα, ψύχραιμη ανάλυση και μεγαλύτερο βαθμό ενσυναίσθησης . Όσον αφορά δε την ενσυναίσθηση και εδώ η ποίηση είναι αυτή που μέσα από τις συνεχείς αντιφάσεις του βίου απελευθερώνει τη συνείδηση και ανοίγει το δρόμο προς αυτήν, φέρνοντας ταυτόχρονα στην επιφάνεια και μια νέα μορφή αισιόδοξου ανθρωπισμού.
- Και εσείς ο ίδιος όμως διακατέχεστε από πολλές αντιφάσεις, με κυριότερη αυτή ανάμεσα στην ποίηση και τις άλλες επαγγελματικές ιδιότητες που υπηρετείτε.
Είναι αλήθεια. Όμως τόσο η ακαδημαϊκή όσο και η στελεχιακή δραστηριότητα είναι για μένα βασικές δεξαμενές άντλησης βιωματικών εμπειρικών στοιχείων, φευγαλέων εικόνων, ξεχωριστών στιγμών που διεγείρουν τη σκέψη μου αρχικά και αναστατώνουν την ψυχή μου στη συνέχεια έτσι ώστε η ταραχή αυτή να οδηγήσει σε ποιητική δημιουργία. Η πραγματικότητα σε καθημερινή βάση των επιχειρήσεων, το οραματικό σχέδιο, το όνειρο, η αφοσίωση, η συμπόρευση, το ταξίδι, το άνοιγμα σε καινούργιες αγορές είναι στοιχεία που συνυπάρχουν τόσο στο business όσο και στον ποιητικό στοχασμό. Τα κίνητρα κυκλοφορούν παντού γύρω μας αρκεί να μπορέσει ο δημιουργός, ο τεχνίτης του λόγου να τα αποκρυπτογραφήσει, να τα σταθμίσει, να τα εξισορροπήσει και να τα αποδώσει με τρόπο συναρπαστικό και συγκινησιακό.
- Η τελευταία σας συλλογή «Ύπουλη νύχτα» που παρουσιάστηκε και πρόσφατα στον Ιανό, έχει να μας πει κάτι διαφορετικό σε σχέση με τις προηγούμενες ποιητικές σας δουλειές;
Ας ξεκινήσουμε με το κοινό στοιχείο που χαρακτηρίζει όλες τις συλλογές μου και αυτό είναι οι διαρκείς χαοτικές αντιφάσεις που επαναπροσδιορίζουν τη στάση μας στη ζωή, είναι αυτές που μας κάνουν να φαντασιωθούμε την άλλη πλευρά της ζωής. Η ανάλυση των αντιφάσεων θα ανοίξει την κουβέντα να αλλάξουμε ρότα, να αλλάξουμε κατεύθυνση στη ζωή, μέσα δε από αυτές θα ξυπνήσει η αναγκαιότητα να μεταμορφώσουμε, να αλλάξουμε τον κόσμο. Κατά τα άλλα, η «ύπουλη νύχτα» φωτίζει την αγωνιώδη προσπάθεια της ανθρώπινης ύπαρξης να ανακαλύψει τις παραμέτρους εξισορρόπησης ανάμεσα σε ζωή και θάνατο. Βεβαίως στη συγκεκριμένη συλλογή αναλύονται και συναισθήματα που προκύπτουν από προσωπικά βιώματα τα οποία καταδεικνύουν τελικά αφενός, τον βαθμό σπουδαιότητας της αξιακής υπεροχής της ίδιας της ζωής και αφετέρου, τις συντεταγμένες κοινωνικής ευαισθησίας και προσφοράς σε ατομικό επίπεδο εξαιτίας της βαθιάς συναίσθησης περιορισμένου χρόνου ζωής.
Βιογραφικό:
Ο Αντώνης Ζαΐρης γεννήθηκε στον Πειραιά. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές (ΜΒΑ) στη Διοίκηση Επιχειρήσεων. Η διδακτορική του διατριβή ήταν σε θέματα Συμπεριφοράς Καταναλωτή. Έχει υπηρετήσει για 32 χρόνια ως Διευθυντικό Στέλεχος Πωλήσεων και Μάρκετινγκ και Γενικός Διευθυντής σε διάφορες πολυεθνικές και μεγάλες ελληνικές επιχειρήσεις, ενώ έχει υπηρετήσει και το Δημόσιο μάνατζμεντ μέσα από θέσεις ευθύνης. Από το 2005 έως τον Ιούνιο του 2012 διετέλεσε Γενικός Διευθυντής του Συνδέσμου Επιχειρήσεων και Λιανικής Πωλήσεως Ελλάδος. Από τον Ιούλιο του 2012 έως τον Νοέμβριο του 2013, υπηρέτησε ως Γενικός Διευθυντής του Τμήματος Διεθνούς Αναπτυξιακής Συνεργασίας στο Υπουργείο Εξωτερικών. Διετέλεσε επίσης Αναπληρωτής Εθνικός Εκπρόσωπος στη Διακυβερνητική Επιτροπή Εμπειρογνωμόνων του ΟΗΕ για την Αειφόρο Ανάπτυξη. Σήμερα είναι Επίκουρος Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Νεάπολις Πάφου, καθώς και Αναπληρωτής Αντιπρόεδρος του ΣΕΛΠE. Έχει επίσης διδάξει στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης καθώς και στα Πανεπιστήμια Τιράνων και Πράγας. Συμμετείχε σε πολλά διεθνή συνέδρια και έχει αρκετές ακαδημαϊκές δημοσιεύσεις με το σύστημα κριτών. Έχει δώσει συνεντεύξεις σε γνωστές ελληνικές και ξένες εφημερίδες και είναι συγγραφέας 18 βιβλίων εκ των οποίων τα 10 τα έχει συγγράψει με τον Γιώργο Σταμάτη. Μεταξύ αυτών τα βιβλία: «Ποια Ανάπτυξη;», «Total Business Success», «Ο ρόλος του ηγέτη στη σύγχρονη Επιχείρηση», «Το Παγωμένο μέλλον», «Ανακαλύπτοντας τον τροχό – Σε αναζήτηση μιας νέας πολιτικής» και «Για ένα νέο δημοκρατικό πρότυπο»», καθώς και τα λογοτεχνικά βιβλία «Ανήσυχη Περιπλάνηση», «Παγωμένος Χρόνος», «Όπου νάναι…», «Σκάλα μνήμης». Έχει βραβευθεί για το σύνολο του έργου του από την Προεδρία της Ελληνικής Δημοκρατίας, τη Διεθνή Ακαδημία Ηγεσίας, τη Διεθνή Ακαδημία Τεχνών και το Λογοτεχνικό περιοδικό Κέφαλος.
