Σε ετούτη την εποχή τη δική μας, η οποία είναι γεμάτη κακίες και εντάσεις, μια συλλογή από ιστορίες που αναφέρονται στην αθωότητα και την τρυφερότητα των ζώων, μαλακώνει την ψυχή του αναγνώστη και διαλύει τις ομίχλες στα εσωτερικά του τοπία.
Αυτή τη συλλογή την υπογράφει ένας σπουδαίος στυλίστας της γραφής, ο Γκυ ντε Μωπασάν, πολυγραφότατος συγγραφέας του 19ου αιώνα και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ερατώ, με τίτλο «Η δεσποινίς Κοκότα- Δώδεκα ιστορίες για την αθωότητα και την τρυφερότητα των ζώων».
Η εξαιρετική μετάφραση των διηγημάτων έγινε από τέσσερεις γυναίκες: τη Μαρία Βέρρου, τη Νικολέττα Διαμαντάκου, την Ευαγγελία Μουχρίτσα και την Μαρτίν Σκλάβου. Την επίβλεψη και την επιμέλεια αυτής της εργασίας είχε η πεπειραμένη μεταφράστρια Έφη Κορομηλά, η οποία επέλεξε και τα διηγήματα. Όπως η ίδια γράφει στο προλογικό της σημείωμα, αυτό το έργο ξεκίνησε τον καιρό της πανδημίας και του επιβεβλημένου κατ’ οίκον περιορισμού. Εποχή, που κάποιοι αξιόλογοι άνθρωποι αξιοποίησαν τον χρόνο τους με δημιουργικές δραστηριότητες.
Δώδεκα ιστορίες, λοιπόν, που αναφέρονται στις σχέσεις ανθρώπων και ζώων και λειτουργούν ως βάλσαμο ψυχής στον πολύπαθο καιρό μας. Με πρωταγωνιστές διάφορα ζώα, τα οποία πολλές φορές υπερβαίνουν τη ζωώδη φύση τους και δρουν σε ένα επίπεδο ανώτερο από τη σκληρότητα των ανθρώπων. Ανυποψίαστα για τα απάνθρωπα αισθήματα των αφεντάδων τους, ακολουθούν τις υποδείξεις τους και ανυπεράσπιστα πέφτουν στις παγίδες των ανθρώπινων παθών.
Ο Γκυ ντε Μωπασάν, ευρηματικός τεχνίτης των λέξεων και των εικόνων, διεισδύει ανάμεσα σε ετούτες τις σχέσεις, αφυπνίζοντας στο βάθος της ψυχής μας ευαίσθητες ισορροπίες.
Χαρακτηριστική ιστορία, από αυτές που χαράζονται με ιδιαίτερο τρόπο μέσα μας, είναι η ιστορία της δεσποινίδος Κοκότα, η οποία χαρίζει και τον τίτλο της στη συλλογή.
Εκείνη η πρώτη συνάντηση του αμαξά Φρανσουά και της αδύναμης, καχεκτικής σκυλίτσας, ζωγραφισμένη με τον χρωστήρα ενός μεγάλου συγγραφέα, προδιαθέτει τον αναγνώστη για τη δημιουργία μιας μεγάλης άδολης αγάπης.
Στη συνέχεια της ιστορίας, έρχεται στο νου η παρόμοια αφήγηση του Στρατή Μυριβήλη για έναν αγαπημένο σκύλο, που άκουγε στο όνομα Καπιτάνιος και ετούτο το όνομα έχει και το ομώνυμο διήγημα του συγγραφέα. Πιστός και τρυφερός και αυτός, όπως η δεσποινίς Κοκότα, δεν θα μπορούσε με τίποτα να μαντέψει το τραγικό του τέλος.
Ξεφτίζει τόσο πολύ η εικόνα των ανθρώπων, όταν για οποιονδήποτε λόγο αποφασίζουν να τελειώνουν με τα αφοσιωμένα σε εκείνους κατοικίδια! Κατεβαίνει σε μια άβυσσο το επίπεδο της ανθρωπιάς και οποιοδήποτε σχόλιο παγώνει.
Ο Μωπασάν με τη δύναμη της απλότητας περιγράφει συγκλονιστικά τις αθέατες αποχρώσεις των σχέσεων ανθρώπων και ζώων. Ο αναγνώστης καταλαβαίνει γιατί στον τίτλο του βιβλίου το όνομα των Ζώων είναι με κεφαλαίο γράμμα και των ανθρώπων με μικρό. Νιώθει ότι με την αφήγηση αυτών των ιστοριών, που περιγράφονται με ρεαλιστικές λεπτομέρειες, θεραπεύονται ανεξιχνίαστα κομμάτια της ψυχής του και οδηγείται σε ένα πιο λειτουργικό μονοπάτι ζωής. Συναντά ξανά τη χαμένη του αθωότητα και προσδιορίζει ξανά τις αξίες του.
Στο τέλος του βιβλίου υπάρχει χρονολόγιο και κατατοπιστικά στοιχεία για τη ζωή, το έργο και την εποχή που έζησε ο Γκυ ντε Μωπασάν.
