Ο Βάλτερ Πούχνερ είναι υπερβατικός ποιητής, αφού «συνομιλεί» διακειμενικώς, διαπολιτισμικώς, διαχρονικώς με τα πανάρχαια, απόκρυφα υποστρώματα τής Πανανθρώπινης Πνευματικής Περιπέτειας.

Εδώ αποκωδικοποιεί την σοφία τής όχι και τόσο Άπω Ανατολής με την δική του επιστημονική επάρκεια και μεταφέρει στα καθ’ ημάς την αισθητική τής εκφραστικότατης μη νοησιαρχικής μονοκοντυλιάς, που συναποτελεί καλλιγραφία αλλά και συμπυκνωμένη θυμοσοφία.

Ο διδακτισμός είναι έμμεσος και πλουραλιστικός. Η «πολυσημία» είναι ο πρόδηλος σαφής σκοπός και η συγγραφική πρόθεσις επικεντρώνεται στην επικοινωνιακή αμοιβαία ωφέλεια, στην συνδημιουργία με τον «επαρκή αναγνώστη», που σκηνοθετεί στο μυαλό του το δικό του ιδεοθέατρο με σημαίνον νοητικό βάρος αλλά και αισθητική ποικιλότητα.

Ρυθμολογικά και λεξιλογικά, ο λαογράφος και γλωσσολόγος, σημειολόγος τε και θεατρολόγος, ο αναγεννησιακός πανεπιστήμων Ομότιμος και Επίτιμος Καθηγητής ΕΚΠΑ και Αντεπιστέλλον Μέλος τής Αυστριακής Ακαδημίας Βάλτερ Πούχνερ αξιοποιεί στο έπακρο όλες τις υφολογικές, αισθητικές και φιλοσοφικές κατακτήσεις τής Πανανθρώπινης Πολιτιστικής Κληρονομιάς.

Πρόκειται για ένα ιδιότυπο «έργο εν εξελίξει», για έναν ήπιο, πράο σπαραγμό, για μια μεταφυσική αγωνία που εκφράζεται ως διαλογισμός ζεν, για μια υπαρξιακή αναδίφηση που έχει το παιγνιώδες έρεβος τής Μεσογείου.

Γλωσσικός «νομάς» ο ίδιος εμπλουτίζει όλους τους κώδικες των αλφαβήτων που κατέχει και μας χαρίζει μια ταπεινή αφ’ υψηλού κι από καθ’ έδρας θέασιν των πανάρχαιων παγκοσμίων επαναλαμβανομένων παθών μιας Ανθρωπότητας που δεν φαίνεται να διδάσκεται από την Ιστορία.

Είναι μεγαλειώδης ο λόγος του γιατί είναι ουσιαστικός και – ταυτόχρονα – εκφέρεται σεμνά και ταπεινά για το απώτερο Κοινό Καλό όλων.

Τα «πεντάχορδά» του είναι μια σημαντική μακροπρόθεσμη συμβολή στα νεοελληνικά και παγκόσμια Πράγματα. Η «περιρρέουσα ατμόσφαιρα» εμπλουτίζεται καθημερινώς από τον διαρκή μόχθο ενός ζωντανού δημιουργικού πολιτιστικού κυττάρου.

Ο Σίσυφος κι ο φιλάνθρωπος Προμηθέας κυριαρχούν στα συγγραφικά του κίνητρα. Διαφωτισμός και ουμανιστικά ιδεώδη συμπορεύονται με το πλατωνικό ιδεώδες για το Καλό κι Αγαθό. Ο Γερμανικός Ρομαντισμός συνδυάζεται με τον Νεοκλασικισμό κι αυτός απαλύνεται από τα γονιμολατρικά δρώμενα των λαών που βρέχονται από την γονιμοποιό Μεσόγειο.

Ας δούμε όμως τι επιλέγει ο ίδιος (σε συνεργασία με τον εκδότη του Κώστα Γκοβόστη) να προβάλλει στο Δελτίο Τύπου για αυτήν την ιστορικής σημασίας ποιητική ανθοφορία:

«Στα πεντάχορδα χωράει

σχεδόν όλη η μουσική

με τις πέντε αισθήσεις

περίπου όλη η ζωή

με τα adagio,

τα forte.

Σκάλες και τονικότητες

συγχορδίες αρμονίες

πεντατονικές συνθέσεις

τα πέταλα του ιβίσκου

πεντάγραμμο του λογισμού.

Τα μικρά είν’ τα δύσκολα

στο σπιρτόκουτο μιας φράσης

να χωρέσει ο κόσμος

στον περίπατο πεντάστιχου

ο βηματισμός των άστρων.»

Τα δε περιεχόμενα είναι πάντα ένα ενδιαφέρον μετά-κείμενο, που διαβάζεται και ως ποίημα:

«ΕΧΕ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΛΙΓΑ…

Τα πεντάχορδα (Μανιφέστο)

ΤΟ ΣΥΝΤΟΜΟΤΕΡΟ ΠΟΙΗΜΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Σημειώσεις για τις μεταμορφώσεις ενός είδους (Χάικου και τάνκα στην Ελλάδα)

Το ποιητικό είδος του χάικου στην Ελλάδα σήμερα, η βιβλιογραφία

Το χάικου στην Ιαπωνία: παράδοση και οντότητα· η δυτική πρόσληψη του είδους: παρεξηγήσεις και ασυμβατότητες

Η ελληνική πρόσληψη στη σκιά του Σεφέρη

Τεχνοτροπικοί προβληματισμοί και η δυσχερής μετάφραση

Η σχέση με άλλα μικρά είδη της ελληνικής παράδοσης

Τάνκα

Μία πρόταση: τα ελληνικά Πεντάχορδα

ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑ

Α – Ω».

Κάπου μεταξύ Δοκιμίου υψηλών προδιαγραφών, Ποίησης διεθνούς βεληνεκούς και ανυπολόγιστης πολιτιστικής προσφοράς κινείται το συλλεκτικό αυτό πόνημα.

Αναζητείστε το. Μελετήστε το μετά παρρησίας περισσής.

Θέλει Τόλμη και Γνώση η Ελευθερία. Και δη τής εκφράσεως.

Δρ Κωνσταντίνος Μπούρας https://konstantinosbouras.gr ποιητής, θεατρολόγος, μεταφρασεολόγος και κριτικός.