Η ΚΟΥΚΛΑ

Στο κεφάλι σου αντηχούν ακόμα κουδούνια και κάλαντα.

Μια διαδρομή σκέτο ταρακούνημα.

Στο πλαστικό δέρμα κολλάει τώρα άλλο δέρμα.

Χρυσαφί περιτύλιγμα στερεωμένο με σελοτέιπ.

Δίπλα τα υπόλοιπα δώρα ασφυχτικά πακεταρισμένα.

Αμπαλάζ, μαύρο σκοτάδι, φωνές για βοήθεια.

Μα, είναι όλοι τυφλοί εκεί γύρω;

Μια πρόχειρη λύση διαφυγής, κάποιος επουράνιος σωτήρας

– πότε;

Φωτάκια, μπάλες, χρώματα παντού

εσύ δεν τα βλέπεις ακόμη.

Σχοινιά παρδαλά με απαλές ακίδες

περικυκλώνουν κι αυτά ένα έλατο.

Πώς να πιστέψεις την ύπαρξη ενός τόσο αλλόκοτου κόσμου;

Ο αέρας λιγοστός. Στάσου.

Σαν κάποιος να κομματιάζει το χρυσαφένιο δέρμα.

Φώτα ξαφνικά, τυφλώνουν

Μια νέα βιτρίνα; αναρωτιέσαι.

Δύο τεράστια μάτια κοιτάζουν.

Τι χαρά! Θερμόαιμα χέρια πλησιάζουν.

Μια αγκαλιά, φωνή γλυκιά κοριτσιού

εμπλουτισμένη με θρύψαλα μελομακάρονου.

Τα χέρια σε τοποθετούν δίπλα στο ενυδρείο.

Κοίτα τα χρυσόψαρα, κουνιούνται

– ζωή.

Περιτύλιγμα χρυσαφί για δέρμα έχουν κι αυτά

για λίγο, για πάντα;

Μη σκιάζεσαι. Καινούρια ιδιοκτησία έγινες τώρα.

Σ’ ευχαριστώ, ίσως να σώθηκα, πάλι

…για λίγο, για πάντα;