Ο Νάρκισσος
οι εποχές εναλλάσσονται εξουθενωμένες
η κιβωτός του Νώε αραγμένη στη στέπα
μηρυκάζει το τέλος των δεινοσαύρων
οι παγετώνες ιδρώνουν απορημένοι
τα παγόβουνα πνίγονται στο θερμοκήπιο
προελαύνει η επικυριαρχία του μετά
η επέλαση της μετα-μετότητας
η ανομβρία βεβαιοτήτων αβεβαιότητας
η επικράτεια του ναρκισσισμού
η αμφίβολη πλήρωση του ανεκπλήρωτου
του μεταίχμιου της εγκιβωτισμένης δυσθυμίας
οι αντανακλάσεις γυάλινες
τα βλέμματα κρυστάλλινα βέλη
οι άπειρες selfie εγγραφές σε κλειστά παράθυρα
ο Νάρκισσος δίχως περίγραμμα
προέκταση μαστού στραγγισμένου
ψάχνει στο είδωλο το πρόσωπο
κρέμεται απ’ το χνότο του
ξεφουσκωμένο μπαλόνι
βουλιάζει καθημερινά σε στεγνά απόνερα
στη θολή γυαλάδα του smartphone
κι όμως κάτι άλλο αποζητά
ας του έδειχνε κάποιος τί και πώς
τί και πώς τί και πώς τικαιπώςτικαιπώςτικαιπώςςςςςςς
