Μαγεμένος  φωτογράφος

Ένα μικρό σύμπαν

Και η κατάληψη του ορίζοντα

Από ψηφιακό κόκκινο

Αντιστροφές

Αθέατα αναποδογυρίσματα

Σε σκοτεινό θάλαμο

Άρχισε η αποκαθήλωση

Πιτσιρικάς

Με άλλο πρόσωπο

Σαν γέρος

Που περιφρόνησε τις λέξεις

Και γύρισε στην σιωπή

Ένα μήνυμα δες

Επιστρέφει

Πλάθεται νέο σύμπαν

Θα καταργήσω

Τα υπαρκτά πράγματα

Θα  αφήσω μόνο μυστικά ανοίγματα

Να πλημμυρίσει

Κρυφή αλληλογραφία

Είσαι ακοίμητη θάλασσα

Στην υδρόγειο χούφτα μου

Ανασαίνεις και με πλημμυρίζεις

Ελευθερία

Έχοντας άγνοια της τεχνολογίας

Χλόη και  νερό

Δώσε μου θόρυβο από χώμα

Να ξεπεράσω

Ότι ξενιτεύει τον εαυτό μου

Σαν να γυρνάμε

Από ράφια στοιβαγμένα

Όταν πέθανε

Και ο τελευταίος μεταλλωρύχος

Δέθηκε κόμπο

Παρατάθηκε πόνος

Πληγή  παμπάλαιη

Όπως μέσα στα

Παλιά σημειωματάρια

Βρίσκεις κομμάτια της ζωής σου

Ξεχασμένα

Οι γονείς έφυγαν

Πόσο λίγο έζησαν

Σε ένα περίπατο νυχτερινό

Από τις κόγχες της σελήνης

Τα ρόδια του Οκτώβρη

Σκορπισμένα

Μόνο το χρώμα της αγάπης

Κόκκινο

Εγώ είμαι αυτή

Που ταΐζει τα πουλιά