ΕΥΑ

Με λένε Εύα και είμαι μισή
– κομμάτι απ’ το πλευρό του άλλωστε –
Με αποκάλεσαν άτακτο στοιχείο
Έφαγα το κεφάλι του ουροβόρου όφεως
Αυτός την ουρά του
Ο Αδάμ το μήλο
Μετά ο κόσμος ήρθε στα ίσα του
Επινοήθηκαν σπουδαίες έννοιες
Μίασμα ύβρις δολιότητα εκδίωξη
Χρίσαμε εφέτη τον εθίσαμε να κλέβει στο ζύγι
Ένοχο ορίσαμε την ενδόμυχη επιθυμία
Μου ανατέθηκε να την προσωποποιούμαι
Τους την θύμιζαν ο αριστερός μαστός μου το τρέμουλο των γλουτών
Εκείνο το λακκάκι στο λαιμό μου
Χάσαμε τα άδολα εκμαγεία βέβαια
Όμως κερδίσαμε στην αναζήτηση
Πώς θα αντέχονταν αλλιώς τέτοια ανία τέτοια τελείωση
Το πιο σπουδαίο ωστόσο συμβαίνει τις νύχτες
Όταν μετουσιώνεται η στιγμή σε αιωνόβιο δέντρο
Τότε αφοσιωμένη της υποκλίνομαι
Βγαίνω απ’ τον εαυτό
Γίνομαι φτερό  Ίκαρου λιώνω στο στέρνο του άνδρα

Και να σκεφτείς πως όλοι τους έχουν εξέλθει από τη μήτρα μου
Και ο πρωτόπλαστος και ο Άβελ και ο Κάιν και οι θεοί και τα δαιμόνια