Γ ι α   τ ο  π ο ί η μ α

            Με πορφυρό της Αγάπης αίμα

            Θα γράψω το ποίημα αυτό.

            Ερήμην σου.

            Με υλικό δικό σου όμως

           Μέσα από σένα όλον

           Τον κόσμο βλέπω.

          Με τη δική σου έγνοια θα γράψω

           Κι αφού τις λέξεις μου αρνήθηκες

           Ας μείνουν μόνο οι στίχοι αυτοί

           Και ημιτελές το ποίημα.

            Έξω απ’  τα όρια

            Με τα σπασμένα γυαλιά

            Θα το γράψω

            Γι’ αυτό,  κοφτερό μα ατελές

            Θα μείνει στο χρόνο

            Κι ας κυλίσει το Αίμα στο χώμα.