Δεν θέλω να γράψω άλλο

Τώρα που τα λόγια μου φτάνουν στα δικά σου αυτιά σαν τα πιο εύκολα ποιήματα
Δεν θέλω να γράψω άλλο
Εσύ διάβαζε το βλέμμα μου ξανά και ξανά
Από κοντά και εξ αποστάσεως
Κι εγώ θα σου γράφω εκατό ποιήματα την ώρα
Όπως το έλεγε και ο Ρίτσος
Η έμπνευση θα μου έχει κόψει την ανάσα
Θα μιλάω ψιθυριστά
Και θα γεμίσει το σπίτι από γραμμένα χαρτιά
Χωρίς να έχω γράψει λέξη
Απόλαυσε την ανάγνωση της σκέψης μου χωρίς κενά και προβληματισμούς
Χωρίς να ακούσω να μου λες στιγμή: «Αυτό δεν το κατάλαβα, τι θες να πεις;»
Το κείμενο που δεν γράφεται
Καθώς τα «αχ» δεν καταγράφονται
Διαβάζονται καλύτερα
Από έναν
Και από όλους μαζί
Γιατί ο καθένας μόνος του είναι
Μοναδικός μοναχικός αναγνώστης
Ακόμη και στα ποιήματα που γράφονται από κοινού
Και είναι αυτό το στοίχημα
Και είναι η κεντρική ιδέα
Γράφεις δεν γράφεις
Την αναγκαστική ανάγκη σου να υπηρετείς.