Γυναίκα
Σ’ αυτήν τη σπείρα ο Κόσμος εισέρχεται μωρό και γίνεται Άντρας. Όσο υπάρχει μία αγκαλιά θηλυκότητας δεν υπάρχει ορφάνια, ο στρατιώτης έχει σπίτι να επιστρέψει, έχει μία πηγή να τον ποτίζει ευαισθησία να μην πυροβολεί, να μην επιτίθεται, να μην τρομάζει τον ύπνο και το όνειρο του παιδιού, έχει λόγο να λήξει τον πόλεμο, να ερωτευτεί μία Γυναίκα και να στραφεί ολόκληρος προς το θαύμα που λέγεται Δημιουργία.
Παιδί
Δεν έχει μέγεθος, ούτε ηλικία. Έχει ένα λούτρινο εαυτό στα χέρια και αγκαλιά του συστήνεται στην αγριότητα του κόσμου, με υποσυνείδητη προσδοκία να σταματήσει, μπρος στην αθωότητά του, το θηρίο που καταβροχθίζει τον κόσμο. Είναι ο μελωδικός συναγερμός πως η αγάπη στον κόσμο δε χάθηκε και διεκδικεί να εξαπλωθεί στα σώματα και στις ψυχές.
Λύκος
Κατοικίδιος της Φύσης τόσο, ώστε να εμπνέει εμπιστοσύνη και ταυτόχρονα να μην είναι υποτακτικός. Αυτοκυριαρχικά ήρεμος επιτρέπει στο κορίτσι να πλησιάσει, χωρίς το ενδεχόμενο κινδύνου που του αποδίδουν τα παραμύθια. Τουναντίον, φορά στο δέρμα της Ψυχής του ένα σεβασμό προς τη Ζωή και αμίλητος απορροφά τα ουρλιαχτά του ανθρώπου για Δικαίωση της Φύσης και της Ζωής, που τόσο κραυγαλέα βιάζεται.
Γραφή
Δεν είναι οι λέξεις. Είναι οι σκέψεις που ρέουν στο χαρτί, στην οθόνη, καθώς η πηγή του Νου αδιάλειπτα εκβάλλει τα ποτάμια της στα παράλια της Πραγματικότητας. Όλα συμβαίνουν για να μετατοπιστεί, έστω μία μοίρα προς το + της, η τροχιά της Ζωής. Η γραφή είναι η φλέβα μετάγγισης της Αλήθειας μας. Όταν σμίγουν καθαρότητες, το ενδεχόμενο της Ζωής διαλευκαίνει την πρόθεση και το αποτέλεσμά του.
Έρωτας
Εκεί που το σενάριο της Ζωής τακτοποιείται, τοποθετούνται οι αοριστίες στα ράφια του ελέγχου μας, τα αντικείμενα ακολουθούν τις προσταγές μας, οι ανθρώπινες σχέσεις δέχονται τα όρια που τους θέτουμε, ο εαυτός προσαρμόζεται στις ανάγκες του κι όλα χωρούν στις λεκτικές περιγραφές μας, εμφανίζεται ο Έρωτας και φυτεύει εκρηκτικά στη στατικότητα του οικοδομήματος που χτίσαμε. Ανάβει το φυτίλι και εκτινάσσει το Σύμπαν για να το ξαναχτίσει από την αρχή, απλώνοντας το στίγμα του ως Θεός σε καθετί που αγγίζει.
Βιογραφικό
Η Κάκια Παυλίδου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Είναι απόφοιτος του τμήματος Ηλεκτρολόγος Μηχανικών και Μηχ/κών Η.Υ. του Α.Π.Θ. Ζει και εργάζεται, ως εκπαιδευτικός της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, στα Γιαννιτσά. Δραστηριοποιείται ενεργά με το Σύλλογο Φίλων Βιβλίου Ν. Πέλλας από το 2005. Έχει εκδώσει 4 ποιητικά βιβλία και έχει συμμετάσχει σε συλλογικές εκδόσεις και ανθολόγια με ποιήματα και διηγήματά της. Διατηρεί το ιστολόγιο: pavlidoykakia.blogspot.gr (Κάκια Παυλίδου – Reflections..)
